Van der Groe - dewoesteweg.nl

vooral (naast die van Van der Groe) de verklaring van Joh. Calvijn
en de kanttekeningen in de statenbijbel op deze teksten te raadplegen!
Het artikel van Ds H. gaat verder met:
De schrijver meent dat dit boekje een verdediging en bevestiging
is van de leer van Ds Th. van der Groe. Nu heb ik nooit
geweten dat Ds Van der Groe een aparte ,,leer der Wet" had.
Iedereen kan begrijpen dat met ,,leer der Wet" bedoeld wordt:
Het geheel van de voorstelling van zaken aangaande de Wet in
haar verschillende functies.
Misschien is het hier ook leerzaam om zijdelings een paar opmerkingen
van Van der Groe weer te geven die verband houden
met het woord ,,apart".
-1- Uit een brief aan een vriendin:
Gij ziet, waarde zuster! zo ik hoop, dat een dode hond als ik ben,
uan wiens naam en LEER gij mogelijk in deze donkere dagen ook
al wat zult hebben horen spreken......
-2- Uit de briefwisseling met Jacob Groenewegen:
Maar het is zo met mij gesteld, dat ik niets liever begeer te doen,
dan maar openlijk voor de hele wereld de zaken uan mijn geloof
en LEER te verkondigen in de mogendheid des Heeren, en niet
het allerminste achter te houden. (blz.83).
-3- Uit een biddagspredikatie:
Indien er hier of daar nog een ziener elders onder ons gevonden
wordt, die voor ons, in de naam van Clhristus, van onze rampzalige
geesteloosheid en verdorvenheid profeteert, zo één is bij ons als
een gesprenkelde vogel, een verachte fakkel, een beroerder Israëls,
ja, als een dwaas profeet en een dromen-dromer; niemand wil met
ernst naar zo iemand horen of acht op hem geven.
-4- Uit een andere biddagspredikatie:
Och, mijn waarde vrienden!,laat dan nu verder spotten, die spotten
wil; en laat zorgeloos blijven, wie zorgeloos blijft: maar ik
ellendig, oud en eenzaam man, wens mij, door des Heeren grondeloze
genade en ontferming, met het arme hoopken der godzali
gen dat nog met mij overgebleven is, bij de koning Josia te voegen.
16
(Opmerking: Van der Groe bezigde deze laatstgenoemde uitroep
rnrrt het woord ,,eenzaam" op 16 februari I774, toen Comrie
rrog leefde).
We lezen verder in het artikel van Ds H.:
lk heb altijd gedacht dat zowel Van der Groe als de andere in
dit boekje genoemde theologen van naam, Wet en Evangelie
geleerd hebben in betrokkenheid op elkaar en in hun onder-
Iinge samenhang. Beide als voorwerp des geloofs, als delen van
de ganse Heilige Schrift die alleen door het geloof van Christus
geloofd kunnen worden. Een natuurlijk mens verstaat het Evangelie
niet, maar ook de Wet niet. En hoewel ik vooraf gaarne
toestem dat in het bijzonder Jezus Christus als een Verzoening
met God in engere zin het voorwerp des geloofs is, wil ik met
evenveel klem vasthouden dat de levend gemaakte zondaar de
gehele Schrift aanvaardt als het voorwerp des geloofs.
De opmerking van Ds H.,,Wet en Evangelie in hun betrokkenheid
op elkaar en in hun onderlinge samenhang, beide als voorwerpen
des geloofs", slaat natuurlijk op de derde functie van de Wet.
Over de eerste en tweede functie der Wet blijkt Ds H. nog nooit
iets gehoord te hebben. Dit komt ons helemaal niet vreemd voor
als wij uit het referaat van zijn hand (zie Reformatorisch Dagblad
van 17 juli 1972, en thans ook het zojuist verschenen boekje
,,Leven door de Heilige Geest", uitgave ,,Echo" - Amersfoort,
waarin genoemd referaat als bijdrage van Ds H. opgenomen is met
nog een drietal lezingen, gehouden door Drs A. Noordegraaf,
Prof. Dr. S. v. d. Linde en Prof. Dr. C. Graafland) het volgende
weer overnemen.
,,Dit is de evangelische functie van de Wet; zo is deze werkzaam
in de bedding van het Genadeverbond. Zo worden wij bewaard
de kennis der zonden als voorwaarde te stellen om voor genade
in aanmerking te komen. Zo is de ontdekking op zichzelf al genade
en deze kennis van Gods gerechtigheid en gestrengheid geloofskennis.
Er is geen toeleidende weg tot de genade die in Chrislus
Jezus is."
Wet en Evangelie zijn alleen maar in het geloof in Christus onderling
samenhangend op elkaar betrokken, dus daar, waar de Wet
I7