Van der Groe - dewoesteweg.nl

.i-,
I
I
lr
I
vertroost. Toch handelen de mensen in deze weg zeer oprecht
met zichzelf ; zij kennen zich vrij van alle geveinsdheid en zij zouden
schrikken voor alle huichelarlj,zo waarschuwt Van der Groe).
Het is hier de plaats om nog wat dieper op het begrip ,,zaligmakende
overtuiging" in te gaan. Daarbij is het duidelijk, dat wij met
de teerste dingen van het inwendig geestelijk leven bezig zijn, die
beter ervaren dan beschreven kunnen worden.
Daar zijn echter mensen geweest, die deze zaken duidelijk voor
ons op schrift hebben gesteld. Nu zijn wij altijd zeer voorzichtig
geweest met bekeringsgeschiedenissen, en wij zijn dat nog!
Toch willen wij hier voor enkele beschrijvingen een uitzondering
maken. In elk der geschiedenissen, waaruit we hieronder enkele
stukken overnemen, komt eerst een periode voor, waarin men
een vreemdeling is voor God en eigen hart; daarna komt er een
tijd van algemene ontdekkingen en overtuigingen en tenslotte
gaan de algemene overtuigingen over in een zaligmakende overtuiging.
Over die zaligmakende overtuiging lezen \Me in ,,Het gedenkschrift
van Sukey Harley" (uitg. Romijn & Van der Hoff - Gorinchem)
op bladzijde 20 llm 23 het volgende.
,,Op maandagmorgen toen ik mijn ontbijt gebruikte, hoewel ik
geen trek tot eten had, nadat Karel, mijn man, naar zijn werk was
gegaan, kwamen deze woorden mij met kracht voor: "Zie,Ik sta
aan de deur, en Ik klop; indien iemand Mijn stem zal horen, en
de deur opendoen, Ik zal tot hem inkomen, en Ik zal met hem
avondmaal houden, en hij met Mij", Openb. S : 20. ,,Wel", zei ik,
,,dat is de tekst waarover de leraar gisteren gepreekt heeft." Ja,
die was het! Maar ik had er toen niet op gelet. Maar nu hoorde
ik het wel; elk woord klonk helder in mijn hart. O, dacht ik, denk
eens in, dat de God van die beide vrouv/en (bekeerde vrouwen uit
de omgeving van Sukey Harley) aan de deur staat! O, met hoeveel
blijdschap zou ik opstaan en de deur voor Hem opendoen! Nu
kan ik het bidden nooit weer opgeven; deze woorden hebben mij
zó bemoedigd.Ik ging de ladder op naar mijn slaapvertrek en begon
te bidden. Ik riep zo luid, dat de mensen op straat mij misschien
wel hebben kunnen horen.
24
Ik was bang, dat mijn kind zou schrikken; daarom ging ik naar
beneden om naar haar te zien; z1j was nog klein en ze zat te eten.
Weer ging ik naar boven, doch ik bleef er niet lang. Ik ging weer
naar omlaag en vulde het broodtasje van het kind met eten en
zond haar heen naar school. Ik liet haar uit en sloot en grendelde
de deur.
Toen zei ik vastberaden: ,,Deze deur doe ik niet weer open, voordat
ik de God van die bekeerde vrouwen ken."
Ik behing de vensters met al de oude stukken goed die ik kon
vinden; ik kon het licht niet verdragen.
Toen boog ik mijn knieën in de donkere hoek en begon dezelfde
woorden te bidden als ik gewoon was, telkens en telkens weer
dezelfde woorden: het Gebed des Heeren en ,,Heere, leid mij in
de ware kennis van Uw geliefde Zoon," Ik had een gevoel alsof ik
het dak op mijn hoofd zou trekken, met zulk een vurige ernst
rukte ik er gedurig aan. \[ie verwekte toch dat krachtig geroep
in mijn hart Was dat uit mijzeif Neen!, Hijzelf gaf het mij,
en Hij noodzaakte mij het uit te schreeuwen, omdat het Zijn gezegende
wil was mij te horen en te antwoorden. Ik voelde Hem
komen; dat kan ik niet in woorden weergeven. Het was zo'n
wonderlijke tijd, dat is niet te vertellen. Geen woorden kunnen
uitdrukken wat er toen in mijn hart omging. Hij deed mij van
mijn knieën oprijzen; ik sprong op. Daar zijn geen woorden voor;
het ging alles zo wonderlijk toe in dat gezegende ogenblik .Ik zal
er iets van zeggen.
I
Hij toonde mij al mijn zonden die ik gedaan had van mijn jeugd
af . Ja, ook dat stukje rose lint, dat ik voor mijn pop had gestolen,
drukte mij zwaar. Hij deed mij zien, dat Hij mij, als een rechtvaardig
God, om die éne zonde naar de hel had kunnen zenden.
O!, Hij toonde mij mijn ellendig, verdiende loon, dat ik de hel
had verdiend; wat een verworpeling ik was geweest, en hoe ik als
een duivel de aarde had betreden en Hem met mijn zondigheid
had vertoornd. Mijn zware zonden en mijn boosheid drukte mij
terneder. O, Hij vertoonde Zich als zulk een heilig God, zulk een
hemels lichtend en heerlijk Wezen.
Wanneer I{ij op dat ontzaglijk ogenblik tot mij gesproken had:
,,Ga weg van Mij, gij vervloekte", Hij zou rechtvaardig geweest
zijn, en ik zou naar de hel hebben moeten gaan.
c)É