Van der Groe - dewoesteweg.nl

'l
Wij leren, dat een natuurlijk mens niet alleen niet geloven kan,
maar ook dat hij zichzelf niet overtuigen kan! En de mens kan
dit niet, omdat hij dat niet wil. Een natuurlijk mens wil de Wet
buiten z'n leven en buiten z'n geweten houden. Dit is zijn leven,
zijn gerichtheid en zijn gewenste bestaan: Wijk van mij ! Hij haat
de Wet en zou haar wel willen vernietigen. Dat een natuurlijk
mens die haat rÍiet zo naaï buiten laat blijken, komt, omdat hij
de Wet eenvoudig negeert, net doet alsof zij niet bestaat. En dit
alles kan met veel godsdienst gepaard gaan!
In de overtuiging echter komt de Wet tot de zondaar (gedwongen);
in het geloof komt de gelovige tot de Wet (vrijwillig).
Laten wij toch de vernedering door de Wet niet ver\ryarren met de
droefheid naar God!
Dan volgt in het artikel:
Indien de schrijver over algemene overtuigingen, dewelke in
alle mensen kunnen zijn, gesproken had, wij zouden het toegestemd
hebben. Maar nu hij een werk der zaligheid stelt in
een mens die in een staat van onverzoende vijandschap met
God verkeert wijkt hij m.i. toch al te zeer af van de Gereformeerde
leer.
Ook dit gedeelte van Ds H.'s artikel voorzagen wij in het begin
al van commentaar, waar wij drie stukken samen namen. Daarom
vervolgen wij het artikel weer.
Ds H. schrijft:
Hier leert de schrijver hetgeen hij juist wenst te bestrijden namelijk,
dat er toch iets goeds in de natuurlijke mens kan zijn
eer hij Christus wordt ingeplant door het geloof.
De 'schrijver' (lees: samensteller) leert helemaal niets. Behoeft
ook niets te leren. Dat hebben de reformatoren en b.v. Van der
Groe al meer dan voldoende voor ons gedaan.
Wel moeten wij hun leer(onverminkt) doorgeven! Al eerder merkten
wij op, dat wij in het boekje zelf alleen maar wat verbindende
tekst aanbrachten. Wie zich dus tegen de inhoud van het boekje
'Is de leer der Wet verduisterd' opstelt, steigert tegen het 'oude
orthodoxe gereformeerde geloof '.
60
In het begin van zijn artikel beweerde Ds H, dat wij ,,iets" van
de mens zouden eisen om voor genade in aanmerking'te komen.
Dat ,,iets" wordt hier zelfs al tot ,,iets goeds"!
Wij schreven aI, dat met dit ,,iets goeds" toch niets anders bedoeld
kan zijn als de verdoemelijkheid en helwaardigheid van de natuurlijke
mens van\ilege zijn vervloekte staat der blindheid en des
ongeloofs.
Bovendien hebben rlf ook niets te eisen.
Góds Wóórd zegt: Alleen ken uv/ ongerechtigheid, dat gij tegen
de Heere, uw God, hebt overtreden (Jer.3 : 13).
Hierna schrijft Ds H.:
Op deze wijze wordt de rechtvaardiging door het geloof die
dan op die zaligmakende overtuiging volgen moet, toch weer
de rechtvaardiging uun de zaligmahend ouertuigde zondaar en
niet van de goddeloze zondaar.
Ook hier komt weer duidelijk openbaar, dat Ds H. niet begrijpt,
dat men pas door een zaligmakende overtuiging een goddeloze
zondaat wordt. Een goddeloze zondaar dan wel te verstaan als
van iemand, die van staat verwisseld is.
Van iemand die door genade kan zeggen: Heere Jezus, Gij zijt
mijn zonden, en ik ben Uw Gerechtigheid. (Luther).
In het artikel volgt nu:
Hier-komt het dodelijktgevaat openbaar van een vermenging
van Gods werk en mensen\Merk. De mens moet eerst zo en zover
komen en dan redt God hem. Altijd weer dat toch iets ziin,
al is het maar een ontdekte, eenouertuigde zondaar. Toch weer
dat pasklaar maken van de natuurlijke mens om geschiht te
zijn genade te ontvangen.
Als we nu alleen eens datgene aandachtig wilden lezen, wat we
van Boston in het boekje 'Is de leer der Wet verduisterd' op de
blz. 23 tlm 28 overnamen, dan is het toch wel duidelijk dat het
juist dat 'iets te zijn' of dat 'iets mee te brengen' is, wat de mens
uit handen geslagen moet worden!
,,De mens moet eerst zo en zover komen en dan redt God hem",
. zegt Ds H. Dat'zo en zover komen'beschrijft Boston aldus:
61