Van der Groe - dewoesteweg.nl

t-
Als dit dan ook de zuiver reformatorische leer is die de schotse
en Engelse schrijvers ons hier leren en die Ds H. hier weergeeft,
\Maarom houden wij ons daar dan niet eenvoudig aan
Het is daarom niet toevaliig, dat er ook schotse en Engelse schrijvers
in het boekje 'Is de leer der wet verduisterd' aangehaald
worden. ook is het niet toevallig, dat van der Groe die schrijvers
aanprijst, speciaal de Erskine's.
In aansluiting op de leer van de reformatie brengen zij in hun
werken heel veèl het geweten ter sprake!
Dat geweten is namelijk de enige opening, waardoor de Wet bij
de natuurlijke mens in kan komen breken!!!
Cdvijn schrijft in zijn antwoord aan kardinaal Sadolet: ,,Ik moet
er u opmeïkzaam op maken, dat uw theologie te gemoedeliikis;
het gaat bijna iedereen zo, die nooit de school usn de zware gewetensstríi
d doorloPen heeft."
In het boekje 'Is de leer der Wet verduisterd' schrev-en we:
,,Het is te hopen, dat wij nog tot het inzicht zullen komen'
áat wij Gods wet verbroken hebben, ps. 11g :126. Wij zullen er
dan eerst achter moeten komen, dat we nog een geweten hebben'
zolangwe echter de schijn- en waantoestand van onze ingebeelde
godsdienst voortzetten , zal de Wet niet door de eeltlaag' die op
áns geweten ligt, door kunnen dringen' Kwamen we maar tot het
inzicht van onze werkelijke situatie; dat zou al heel wat gewonnen
zijn!" (blz.86).
Dit 'tot het inzicht komen' is absoluut onvoldoende voor een
zaligmakendeovertuiging,maarza|haataltijdnoodzakelijkvoorafgaan!
We moeten verder met het artikell
De één ziet de wedergeboorte meer door het geloof, dus de
ganse weg van Gods handelen in de bekering des zondaars'
vandaar dat w. à Brakel kan schrijven over verschillende manieren
van wedergeboorte. Sommigen worden langs de rand
van de hel gevoerd, anderen hebben niet veel diepe droefheid
noch verheven blijdschap. (Lees vader Brakel hiereens op na)'
\{ijhaddenvaderBrakelhieraleerderopnagdrezenendaarbij
geconstateerd, dathij in de leer der wedergeboorte al min of meer
44
afwijkt van de reformatie. Dat is duidelijk te merken in de hteronder
volgende gedeelten van zijn 'Redelijke GodsdiensL', deel I
(uitg. De Banier te Utrecht, 1967):
hoofdstuk IV, par. XL, blz.146; hoofdstuk XXXI, par. VII-XIII,
blz. 750 tlm 756 (vooral 754 g. en h.); hoofdstuk XXXII, par.
XXXIII, tlmblz.791,.
In deze bladzijden is een rrermenging van Wet en Evangelie duide-
Iijk aanwijsbaar.
Aegidius Francken (1676-L7 43) leert op blz. 254 en 255 van zijn
'Kern der Christelijke leer' hetzelfde.
(Op de Algemene kerkelijke vergadering van 6-8 mei 1851 te
Apeldoorn van 'De gereformeerde kerken onder het kruis' werd
een,,reglement op het examina van personen tot kerkelijke ambten
en bedieningen" vastgesteld. Hierin wordt o.a. bepaald, dat
de student de stellige godgeleerdheid heeft te leren uit het geacht
werkje van Aegidius Francken: 'De kern der Christelijke leer'. De
praktikale godgeleerdheid moet de student leren uit Brakels 'Redelijke
Godsdienst').
Wat antwoordt Van der Groe hier nu op
,,Daarom moet hier niemand menen, alsof men met het vaststellen
van deze natuurlijke orde des Geestes te bepaald zou kunnen
te werk gaan in de aanmerkingen en behandelingen van Gods
werk in 's mensen ziel, en alsof de Heere in het bekeren van de
Zíjnen doorgaans zeer vepscheiden wegen hield, enz." blz" 81.,
'Toetssteen der ware en valse genade', deel I).
,,Maar of nu ieder mens zonder enig onderscheid daarvan ook in
dier voege altoos dadelijk en bevindelijk overtuigd moet worden
door Gods Geest (gelijk wel aan sommigen geschiedt), als hij een
waar gelovige en gerechtvaardigde in Christus zal worden, ziet,
dat is iets, hetwelk zij met die vaste bepaling zo niet durven geloven.
Dit dunkt hen Le strijden met de bevinding van velen van
Gods kinderen, als ook met die souvereine en vrijmachtige werking
van Gods Geest, die de ene aldus en de andere anders leidt
tot Christus en het geloof.
Om nu niet te spreken van zulke ongeoefende en onervaren lieden,
die in een allerverderfelijkste inbeelding staan, alsof sommigen
45