Desember 2008 - Die Gereformeerde Kerke in Suid-Afrika

Vanaf 5 Januarie 2009 vergader
die Algemene/Nasionale
Sinode van die Gereformeerde
Kerke in Suid-Afrika (GKSA)
in Potchefstroom, ’n sinode wat
hierdie keer vanweë die betrokkenheid
van die jonger kerke die vorm
van ’n algemene sinode sal aanneem,
soos Artikel 29 van die Kerkorde ook
bepaal.
Saam op weg
Die woord “sinode” is afgelei van ’n
Griekse woord wat net twee maal in
die Nuwe Testament voorkom,
naamlik sunodeuoo (wat beteken
“saamreis met”, Hand 9:7), en sunodia
(wat beteken “saamreisgeselskap”,
Luk 2:44).
Dit gee uitdrukking aan die feit van
saam-op-weg wees, in ons geval dan
van kerke/gemeentes wat saam op
weg is na die toekoms.
’n Mens sou tereg die vraag kon stel
of ’n kerkvergadering hoegenaamd
nodig is, aangesien ons in die Nuwe
Testament nie daarvan lees nie,
behalwe vir die kerkvergadering in
Handelinge 15, wat blybaar nie ’n
permanente karakter besit het nie.
Uit die kerkgeskiedenis weet ons ook
dat plaaslike gemeentes vir lang tye
sonder permanente, gestruktureerde
kerkvergaderings klaargekom het.
Tog het gereformeerde kerke sedert
die 16de eeu besluit om die (heersende)
biskoplike stelsel van die
Katolieke Kerk nie na te volg nie, ook
nie die independentistiese stelsel van
losstaande gemeentes nie, maar wel
die presbiteriaal-sinodale stelsel van
kerkregering.
Die groot uitgangspunt is hier dat
Christus die Hoof van sy kerk is en
dat Hy sy kerk deur sy Woord en
Gees regeer. In hierdie verband maak
Hy gebruik van dienaars, ouderlinge,
predikante, kerkrade en kerkvergaderings.
Die vertrekpunt is die plaaslike kerk
2008
desember
Hoofartikel
Sinode 2009
Saam op weg
en plaaslike kerkrade, maar kerke/gemeentes het mekaar ook nodig, en moet
mekaar ook in woord en daad ondersteun. Hulle is saam op weg en saam
diensbaar aan die koms van die koninkryk van God. Soms is dit nodig dat hulle,
veral wanneer daar oor die verstaan van die Woord ’n besluit geneem moet
word, soos in Handelinge 15, saamkom, saamvergader en saambesluit.
Nie verniet nie skryf Paulus aan die gemeente van Efese dat ons “saam met al
die heiliges begryp hoe wyd en ver en hoog en diep die liefde van Christus
strek” (Ef 3:18).
Individualisme is ’n kenmerk wat die samelewing, en ook die kerk, veral sedert
die 18de eeu van die Verligting binnegesluip het. “Ek is reg” en “ek alleen is
reg” het by baie ’n lewensinstelling geword. Natuurlik moet ’n mens bereid
wees om alleen by die waarheid te staan, en desnoods daarvoor te sterf (soos
Christus, en Luther, in navolging van Hom), maar vir die kerk van Christus wat
deur die Heilige Gees in die hele waarheid gelei word, is dit raadsaam om in
die gewone gang van sake rustig na mekaar te luister, argumente noukeurig in
die lig van die Skrif te weeg en dan weloorwoë besluite te neem.
Veral die Spreukeboek is vol daarvan dat ware wysheid nie sommer uit die lug
val nie, maar saamhang met saamdink en saampraat en met die luister na goeie
raad. “Redding lê in baie raadgewers” (Spr 11:14); “wie wysheid het, luister na
raad” (Spr 12:15).
Sinode 2009
Januarie 2009 vergader die sinode, dit wil sê die gemeentes is weer eens saam
op weg. Op weg om saam te dink, saam te praat en saam te besluit. En
natuurlik ook om saam te bid. Terwyl ons skryf, het die agenda nog nie verskyn
nie, maar ons kan verwag dat daardie sake wat die afgelope jare so druk
bespreek is, weer op die agenda sal wees, sake soos die kerklied en vroulike
ampsdraers. ’n Mens hoef nie oor besondere gawes te beskik nie om te besef
dat die debatte weer spanningsvol gaan wees, en dít alles op die vooraand van
die 150-jarige feesvierings van die GKSA.
Die kern van elke debat gaan wees hoe ons die Skrif ten opsigte van bogenoemde
en ander sake verstaan en in ons nuwe omstandighede behoort toe
te pas. Want sover my kennis strek, het Gereformeerde predikante en teoloë
’n hoë waardering vir die Skrif as bron en norm vir die kerk en teologie en
wys hulle ’n Skrifkritiese benadering af.
Maar die Gees moet ons help om saam, ook met die raad en advies van
buitelandse adviseurs, die juisste en opbouendste besluite te neem.
Sáám op weg? Mag die goeie God dit in sy genade gee! Daarvoor sal ek
onophoudelik bid, en ek vertrou alle gelowiges saam met my.
– JHvW
• Die Kerkblad • 7