Kek Mama editie 5-2015

om dat toe te moeten geven, maar ik ben
niet in staat voor een kind te zorgen.” Met
hulp van nanny’s hield ze het toch nog drie
jaar vol, maar na de scheiding van Charrier
groeide Nicolas op bij zijn vader: “Die had
meer moederinstinct dan ik.”
Nicolas brak later met zijn moeder en woont
tegenwoordig in Noorwegen, Brigitte Bardot
trok zich op haar 39ste terug uit het openbare
leven en wijdt sindsdien haar leven aan de
bescherming van dieren. Inmiddels is ze tachtig.
Moeder en zoon hebben pas sinds vorig
jaar weer sporadisch contact, nadat hij haar
foto’s van haar achterkleinkind stuurde.
ELIZABETH TAYLOR
Hollywooddiva, Oscar-winnares, aidsactivist
en diamantenverzamelaar. Maar vooral een
leeuwin van een moeder, die fotografen met
gebalde vuisten dreigde met rechtszaken als
ze te dichtbij kwamen. In haar turbulente
liefdesleven – ze trouwde acht keer en had
talloze romances – waren het haar kinderen
die voor stabiliteit zorgden. Ze kreeg er drie
van twee verschillende echtgenoten: zonen
Michael en Christopher en dochter Liza. Met
Richard Burton adopteerde ze Maria, een
Duitse wees, voor wie ze 25 operaties betaalde
om haar goed te kunnen laten lopen.
De praktische verzorging liet Taylor graag
aan kinderjuffen over (“Ik hoef geen poepluiers
te zien om me moeder te voelen en
ik heb mijn slaap nodig”). Wel was ze altijd
beschikbaar voor knuffels en praatjes, en
moedigde ze hen aan de tuinslang te richten
op de telelenzen van paparazzi die over de
tuinmuur loerden. Het werd het favoriete tijdverdrijf
van het gezin: Liz schafte er zelfs een
extra pomp voor aan, om meer waterdruk
te hebben. “Wat niemand weet is dat mijn
moeder altijd pijn had, ook toen ze nog jong
was”, zegt zoon Michael, op de foto in een
matching luipaardprintje met zijn moeder.
“Als twintiger was ze al een zware rugpatiënt.
Daar merkte nooit iemand wat van, wij ook
niet. Ze acteerde gewoon dat ze geen pijn
had. Haar echte Oscars verdiende ze thuis.”
GRACE KELLY
Prinses Gracia van Monaco, filmster,
Oscar-winnares, vorstin van een Europees
ministaatje, bewoonster van een roze paleis
met 235 kamers. En doodongelukkig.
Echtgenoot Rainier bedroog haar tijdens
haar eerste zwangerschap met drie minnaressen
en ging daar zijn verdere leven
vrolijk mee door. Het enige wat haar in
1962 – regisseur Alfred Hitchcock smeekte
haar weer te gaan acteren – tegenhield om
terug te keren naar Amerika was het feit
dat ze haar kinderen Caroline, Albert en
Stéphanie dan nooit meer zou mogen zien.
Grace schikte zich in haar lot (“De natuurlijke
rol van een vrouw is de steunpilaar
van haar gezin zijn”) en bracht Amerika
naar Monaco in de vorm van zelfgemaakte
pompoensoep, barbecues bij het zwembad
en kalkoen voor Thanksgiving. “Niets
in het leven van mijn kinderen is echt
normaal, maar ik wil proberen het toch zo
normaal mogelijk te maken”, zei ze over
de gouden kooi waarin haar dochters en
zoon leefden. In een interview zei ze: “Ik
ben niet echt eenzaam, want ik heb mijn
kinderen.”
Hoe groot haar impact op haar gezin was,
blijkt wel uit het feit dat Albert – inmiddels
zelf vorst van Monaco – het paleis momenteel
laat verbouwen tot een meer huiselijke
woning. Precies zoals zijn moeder dat altijd
al wilde, maar nooit voor elkaar kreeg. Eén
ding blijft gehandhaafd: ook Alberts babytweeling
Jacques en Gabrielle deelt straks
gezellig een kinderkamer.
Grace wist
dat ze haar
kinderen
nooit meer
zou zien als
ze terugging
naar
Amerika
KEKMAMA 119