De olifant in de kamer Staalkaart culturele diversiteit ... - Binoq Atana

De olifant in de kamer - Staalkaart culturele diversiteit in de basisinfrastructuur (rapport, 8 januari 2009)
22
Het werken met partners heeft bepaalde voordelen: het biedt de kans om gespecialiseerde
kennis uit te wisselen en om, vanwege het vaak tijdelijke karakter, te experimenteren.
Desalniettemin kleven er ook nadelen aan samenwerking. Het kan worden gezien als een vorm
van outsourcing van een activiteit die niet bij de core business van de BIS-instelling hoort. Iets wat
versterkt wordt door het feit dat dergelijke projecten vaak pas worden ondernomen als er
projectfinanciering voor wordt gevonden. Zulke projecten maken daardoor geen deel uit van de
structurele begroting van de instelling. Daarnaast vinden ze vaak in de geografische of fysieke
periferie plaats, buiten de instelling zelf en vaak in wijken in de periferie van de stad. Ook aan die
ontwikkeling kleven voor- en nadelen; enerzijds ontstaan projecten dicht bij concentraties van
niet-westerse culturen in verschillende delen van de steden, maar tegelijkertijd is de impact op
de BIS-instelling zelf, door de fysieke afstand, vaak beperkt.
Concluderend: samenwerking tussen BIS-instellingen en externe partners op het gebied van
culturele diversiteit biedt interessante kansen voor alle betrokkenen, maar het vraagt aandacht
op het gebied van wederkerigheid, wederzijdse beïnvloeding en internalisering van de
ervaringen. En het vraagt vooral om openheid en flexibiliteit om optimaal te kunnen profiteren
van de samenwerking.
2.4 Een olifant in de kamer
Wanneer we de resultaten van dit onderzoek als geheel overzien, dan is het beeld
dat blijft hangen dat van een olifant die midden in de kamer staat, maar waarover
niet of nauwelijks wordt gesproken. Voor de BIS-instellingen is het omgaan
met culturele diversiteit de olifant die midden in de kamer staat, maar waarover
nauwelijks debat wordt gevoerd, waarover geen sense of urgency lijkt te bestaan
en wat geen issue voor de instellingen en de sector als geheel lijkt te zijn.
De vraag waarom dit zo is maakte geen deel uit van dit onderzoek en kan hier dus niet met
zekerheid beantwoord worden. Wat wel uit het onderzoek blijkt is dat culturele diversiteit een
ingewikkeld onderwerp is met vele facetten dat vele, veelal onbeantwoorde, vragen oproept.
Culturele diversiteit is een belangrijk onderwerp, maar wat betekent dat voor onze organisatie? Is
diversiteit eigenlijk wel relevant voor onze discipline of ons genre? Volstaan enkele losse
activiteiten of moeten we veel actiever worden op dit gebied? Willen we dat wel? En wanneer we
actiever willen worden, hoe pakken we dat dan aan? Maar er spelen ook andere thema’s. Zo is er
de vraag wat culturele diversiteit nu precies betekent voor de kwaliteit van het aanbod. Er is de
vraag of je als instelling bij gelijke geschiktheid bij voorkeur medewerkers met een niet-westerse
achtergrond aanneemt. Hoe trek je een publiek met een niet-westers achtergrond aan en wil en
kun je de culturele achtergrond van het publiek meten?
Veel BIS-instellingen, maar ook het Rijk, laten deze vragen nu grotendeels onbeantwoord en
benoemen ze vaak ook niet expliciet. Men neemt over het algemeen geen heldere positie in,
standpunten worden niet expliciet gemaakt en opvattingen over culturele diversiteit zijn niet
transparant.
De wijze waarop BIS-instellingen met deze kwesties omgaan, leidt tot een paradoxale situatie.
lagroup Leisure & Arts Consulting