LUNCH e 24 MeNU e 35 - 45 restaurant - De Commeere

luC liErMAn > luC liErMAn
luc lierman,
een man met bijzondere hobby’s
Het Belgisch trekpaard is de sterkste levende motor
die er bestaat. Paarden in de Antwerpse haven
trokken zonder moeite vrachten van vijf ton de hele
dag door. Een paard is vrij gemakkelijk te fokken en
het heeft een relatief lange levensduur.
De fokkerij van een echt Belgisch raspaard dateert
uit de zeventiende eeuw. Toen werden de
postkoetsen in gebruik genomen. Die hadden zeer
energieke en sterke paarden nodig voor hun lange
reizen met zware voertuigen. De Belgische paarden
waren daar uitermate geschikt voor. Later werden
ze veel in de landbouw gebruikt. Kort na de Tweede
Wereldoorlog ging de motor echter een strijd aan
met het trekpaard. Boerenbedrijven gingen over op
de tractor en het aantal paarden nam zienderogen
| de Zwinkrant |
af. Gelukkig is de passie voor ons prachtige trekpaard
in onze contreien niet dood. Het trekpaard
wordt nu vooral gehouden voor de ontspanning. Het
aangespannen rijden in familieverband is een ware
beleving en enorm plezierig. Daarnaast worden
talrijke initiatieven op stapel gezet om de fokkerij
van dit levende erfgoed te promoten. Er zijn dus nog
echte liefhebbers en daar is schepen Luc Lierman
van Knokke – Heist er een van. We gingen bij hem
op bezoek en ontdekten een gedreven man, die met
volle teugen geniet van zijn grote hobby naast het
drukke politieke bestaan in de badstad. Zijn vriend
Germain Hennebert ( Herbo Liften) is aanwezig tijdens
ons gesprek.
Speciaal voor de gelegenheid heeft hij samen met
Marcel van de Berghe zijn hengst Doris uit de wei
gehaald. Voor de foto wordt hij nog snel netjes gecoiffeerd
en schoongespoten.
Vandaag heeft Lierman een erkende hengstenhouderij
waardoor hij merries van over het hele land
kan laten dekken. Daarnaast heeft hij ook een eigen
kweek, waar Igor voor heel wat veulentjes zorgde.
De schepen van de kustgemeente begon zo’n
twaalf jaar geleden met het fokken van Belgische
trekpaarden. Zijn tophengst is Igor Van Gaasbeek,
grootvader van Doris. Hij bezit ondertussen prachtige
exemplaren waar hij met trots en liefde over
praat.
“Ik ben altijd al een dierenliefhebber geweest. Het
Belgisch trekpaard is een fantastisch dier. Ik had
nooit gedacht zo goed met die dieren te kunnen
omgaan. Door een klant kreeg ik de smaak voor
de paarden. Ik heb van hem een grote witte merrie
overgenomen. Beter gezegd, ik heb een bestelwagen
geruild voor het paard. Ik ontdekte dat
paarden een zeer goed karakter hebben. Alhoewel,
het tweede paard dat ik kocht was het tegenovergestelde.
Na een poosje ontdekte ik wel dat ik de
juiste handelingen had in de omgang met de dieren.
Dat was voor mij een grote overwinning. Twee jaar
later ontmoette ik Axel de Baere, de kleinzoon van
de oudste hengstenhouder van België. Kort daarna
had ik enkele hengsten in mijn bezit.
Na vier jaar kocht ik in Duffel Igor van Gaasbeek. Op
de hengstenkeuring in 2002 werd hij kampioen. Het
was ruim een halve eeuw geleden dat er nog een
voskleurige nationaal kampioen werd. Momenteel
is Igor een van de oudste dekhengsten in Nederland
en België”, vertelt Luc niet zonder trots.
Momenteel beschikt de liefhebber nog over een
twintigtal trekpaarden. De kweek loopt in Vlaanderen
duidelijk terug. De Vlaamse gemeenschap geeft
om het aantal niet verder te doen afnemen voor elk
geboren veulen een subsidie. Kwekers voelen zich
hiermee gesteund en gewaardeerd.
Luc wil in de toekomst meer naar buiten treden met
zijn dieren. “Volgend jaar zou ik graag een paarden
- event opzetten met presentaties van paarden,
mini – trekwedstrijden en diverse demonstraties.
Dat de paardenliefhebber een grote liefde voor
de natuur heeft blijkt wel uit het feit dat hij in de
Zwinvlakte een dertigtal Schotse Hooglanders heeft
lopen. Maar er is meer. Samen met zijn vriend Ger-
main wil hij in de toekomst bijen gaan houden in de
Monnikendreef. “Na het seizoen willen we daar mee
starten. Terug naar de natuur is niet voor niets onze
leuze. Inmiddels hebben we al contacten gelegd
met een imker.”
Over liefde voor alles wat leeft betreft. Luc vertrouwt
ons nog meer toe. Hij wil in de toekomst
fruit gaan persen en ook verpakken. “Ik heb bij mijn
vriendin appeltjes getrokken en daar heb ik fruitsap
gemaakt. Dat zette me aan het denken om dat persen
machinaal aan te gaan pakken. Daar moet zeker
een markt voor zijn. Op internet heb ik gezocht
en ik kwam bij een Oostenrijks bedrijf terecht dat
persen levert. Samen met Germain zijn we op pad
gegaan en ik heb een pers aangeschaft. De bedoeling
is om vanaf de zomer met dit persen te gaan
starten. Particulieren kunnen dan hier terecht voor
de persing van hun fruit. Alle soorten fruit kunnen
we dan persen. Eerst wordt het fruit vermalen tot
pulp en daarna gaat het door de pers, het wordt gepasteuriseerd
en gebotteld in verpakkingen van vijf
liter. We zullen zien of daar klanten voor zijn. Ik heb
er alle vertrouwen in. Eind juni willen we operationeel
zijn. We mikken op klanten in West, Oost en
Zeeuws – Vlaanderen. De nodige contacten met het
voedselagentschap lopen.”
De familie Lierman trok in een ver verleden weg uit
Vlaanderen om zich in Normandië te vestigen. “Mijn
grootmoeder is terug gekeerd naar Vlaanderen. Je
kunt wel begrijpen dat ik daar nog veel familie heb.”
De link is snel gelegd. Luc gaat in de toekomst niet
alleen fruit persen. Hij gaat ook cider maken. Niet
voor de handel maar eerder als een hobby. “Na het
persen gaat het sap van de appels gaat het sap
op vaten, gaat gisten en moet twee keer geklaard
worden om het bezinksel er uit te halen. De cider
wordt daarna gewogen om het soortelijk gewicht te
bepalen met het suikergehalte. Daarna kan het op
flessen worden getrokken.
26
27
Luc Lierman, een gedreven man, die naast het bedrijf,
het politieke leven nog tijd vindt voor het kweken
van paarden, persen van fruit, houden van bijen
en op de koop toe ook nog cider wil maken. Voorwaar
een bezige bij !
Frank Gijsel