chirurgie - Europa Ziekenhuizen

Secundaire keloïden na twee piercings boven de eerste laesies op de oorlel. Voor en na curietherapie.
- associatie met de HLA groepen: B14, B21, BW16, BW35, DR5,
DaW3
De diagnose wordt gesteld op een litteken in reliëf, erytheemachtig
en dikwijls vergezeld van jeuk.
De differentiële diagnose gebeurt met
- sarcoïdose die heel gelijkaardige letsels kan vertonen
(“Scar-Sarcoïdosis”) maar vaak zonder jeuk
- zeldzame sarcomen (dermatofi brosarcoom).
Pathogenie
Verschillende factoren zijn van belang:
- de celactiviteit en de -proliferatie zijn groter bij keloïden dan
bij hypertrofi sche littekens
- de fi broblasten activiteit is verhoogd bij keloïden, dit brengt
een excessieve collageen- en hyaluronzuurproductie en een
overmatige productie van extracellulaire matrix teweeg,
echter met weinig cellulaire productie.
- Naast deze toegenomen productie stellen we ook een
anomalie vast bij de collageenafbraak (fi brinolysedefect),
waardoor er collageen wordt opgeslagen.
- Bij onderzoek in vitro werd vastgesteld dat de fi broblasten
die voortkomen uit keloïden een abnormale respons op de
stimulatie door TGF-b1 hebben, en dit in vergelijking tot de
fi broblasten die voortvloeien uit de normale dermis of uit de
hypertrofi sche littekens.
- In de myofi broblasten van de keloïden manifesteert zich
een infl ammatoire reactie door de degranulatie van de
mastocyten en de dilatatie van het endoplasmatisch
reticulum.
- In de dermis en de epidermis worden er op het niveau
van de keloïden verschillende apoptotische cellen
waargenomen.
Behandeling
Bij gebrek aan gecontroleerde studies, kunnen we enkel de
verschillende gebruikte technieken citeren:
- corticoïden (frequent gebruikt)
• lokale toediening of intralesionele injectie (met naald
of met Dermojet), verschillende keren te herhalen
• alleen of in associatie met andere methodes (vooral
cryotherapie)
- radiotherapie, volgens Dr Carl Salembier (sites 2 Alice -
St-Michel) bij voorkeur via brachytherapie (curietherapie)
of eventueel via oppervlakkige externe radiotherapie
(electronen-therapie) na chirurgische excisie van het keloïd.
Dit wordt voorbehouden voor ernstige, refractaire en
invaliderende keloïden.
Na exerese van het keloid wordt een holle katheter aangelegd
in het resectiebed. De huid wordt gehecht boven de katheter.
Er wordt onmiddellijk na chirurgie een eerste bestraling uitgevoerd
(binnen de twee uren post-interventie), de volgende dag
wordt een tweede fractie toegediend.
De resectiezone wordt gedurende enkele minuten bestraald
(dosis 5 Gy per fractie – 2 fracties) met een afterloader van
TIJDSCHRIFT VAN DE EUROPA ZIEKENHUIZEN | 43