Rondom bestand van 1994 11-3 dd 2-12-08 - Atlantis

net een begrafenis lijkt waarom allen zich een kriek lachen, zo zelfs dat Jan de molenop Dolfs benen laat vallen. Die zondag, als ik weer met m'n gedachten alleenloop te dwalen, schrik ik ineens als ik er weer aan denk. Was het wel goed dat ikdat deed? Zit er geen voorteken in dit alles? Want onbewust is er angst in me,angst om mijn ouders die soms naar boven komt. Maar als ik een paar dagen laterde huiskamer binnenga en daar de radio de brallende stem van de 'Führer' hoor,die schreeuwt dat hij Stalingrad en de Joden wel zal krijgen, lach ik daar hard om.Ik vergeet dat de Russen nog voor Stalingrad staan, maar dat niemand voor onsstaat.Het werk bij Nijland is afgelopen en we gaan bij Pieters. Deze is ziek geweest enkan best hulp gebruiken. Lodeweges is ook geweest. Hij heeft al een andere plaatsvoor mij op het oog zegt hij, als dat in orde is zal hij me komen halen. Ik geef hemeen brief mee voor mijn ouders. Die kan hij wel bezorgen. Bij Pieters zijn logé'suit Rotterdam, een vrouw met een kind. Deze vrouw is de eer-ste die meverschillende dingen vraagt waarop ik zeer voorzichtig moet antwoor-den. Dit'examen' verloopt goed. Ik blijf evenwel op mijn hoede. Tijdens mijn verblijf daarhebben zich geen strubbelingen van dien aard meer voorgedaan. Iedereen in debuurt meent dat ik een gewone werkkracht ben. Jammer genoeg is het werk bijPieters gauw voorbij. Het is er erg gezellig en de piepers vliegen in een ommeziende grond uit. Dan ga ik werken bij Schepers aan de overkant, waar Ab knecht is.Ook hier moeten we de aardappels 'muilen'. We doen dit op het land en Ab vaart zenaar huis, waar ze ingekuild worden.Het is prachtig herfstweer geworden. Het werk is ontzettend zwaar en die eerstedag ben ik blij dat het avond wordt.Als ik weer bij Nijland terugkom is Lodeweges er ook. Hij is in Coevorden geweest.Thuis is alles goed. Hij heeft mijn neef Hartie gesproken, bij mijn ouders zelf is hijniet geweest.M'n oom (de vader van Hartie en Jo) ligt in het ziekenhuis. Wat hem mankeert weethij niet. Van Hartie zal ik nog een paar schoenen krijgen, die zullen te zijner tijd welkomen.Als hij een brief uit zijn zak haalt spring ik op van vreugde, menende dat het eenbrief van mijn vader is, maar tot mijn teleurstelling bemerk ik dar het mijn eigenbrief is die hij vergeten heeft af te geven. Ik besluit direct om de andere dag eenbrief aan Dientje mee te geven, waarin ik alleen maar schrijf dat het goed met megaat. Zij kan hem morgen op de post doen in Almelo, want daar moet ze naar toe.Zaterdagmorgen, 3 oktober. We zitten bij buurman Schepers op het land juist koffiete drinken. Dat de koffie meer naar slootwater smaakt dan naar wat de bedoelingis mag 'm niet hinderen. Als we nog even lekker liggen uit te rusten voor weweer aan het werk gaan, komt Schepers aanfietsen op een oud rammelend damesfietsje.Hij is naar de veearts geweest. Van de fiets stappend zegt hij meewarig:'O, o, wat is 't toch wat met de Judden. In Wierden hebt ze vanmorgen alleJuddenvrouwen op haalt. De politie hef ze allemoal weg bracht'. Ik schrik en ikprobeer om op een onopvallende manier bijzonderheden gewaar te worden, maarverder dan een herhaling van wat Schepers gezegd heeft kan ik niet aan de weetkomen.(wordt vervolgd)207