Download de volledige multitest - Promotor

Terugschakelen hoeft niet, streepje gas erbij en de Futura schiet voorbij een koekblik dat wel heel mooi is.RENE VAN TIENHOVENPERSOONLIJKE RANGLIJST1 APRILIA FUTURA2 TRIUMPH SPRINT ST3 HONDA VFR V-TEC4 DUCATI ST4SDe Aprilia steekt ergonomisch in alle opzichtenuitstekend in elkaar en biedt zeer veel comfort.Wat mij betreft valt er ook verder weinig op aante merken. Dus is de Futura mijn testwinnaar. De Triumph komt zeer dicht in de buurt.Ook op deze comfortabele wat zware motor valt weinig aan te merken. Jammer vande te zachte buddy (waar je gemakkelijk zelf wat aan kunt laten doen), het lompe koppelingshendelen de te hoog geplaatste voetsteunen. Maar wat een fijn blok: altijdvermogen, overal, in iedere situatie en meer dan genoeg om iedereen van je af teschudden. De Honda is een perfect uitgekiende en uitgerijpte fiets, die alles goeddoet en z’n berijder niet gauw in moeilijkheden brengt. Jammer dat het V-TEC systeemsoms iets te abrupt inkomt. Blijft qua prestaties wat achter bij de rest, maar dat is hemgezien z’n kleinere cilinderinhoud niet kwalijk te nemen. En dan de Ducati. Een sporttoerderwaarvan het accent teveel op sport ligt en te weinig op comfort en toereigenschappen.Wel een heerlijke gooi- en smijtfiets, maar is dat wat je beoogt te kopen alsje een ST4S aanschaft? Voor motorrijders die het accent bij hun keuze op sportief rijdenleggen, is de ST4S de beste van het viertal.matie voor de berijder zien wenogal wat afwisseling. Het meestoverzichtelijk is de Honda, dienaast de analoge toerentellertwee digitale displays in het netjesafgewerkte dashboard herbergt.De Triumph heeft alleenmaar analoge klokken, als we denauwelijks af te lezen en piepkleinedigitale klok even buitenbeschouwing laten. Naast detwee analoge tellers pronkt ookde Ducati met een digitaal af telezen venster, waarop de belangrijksteinformatie wordt weergegeven.De instrumenten van deDucati zijn goed af te lezen, ookin het donker. Het Aprilia-dashboardis eveneens een mix uit digitaalen analoog, maar door eenongunstige indeling van de cijferbladenzijn de toerenteller envooral de snelheidsmeter moeilijkaf te lezen, zeker in het donker.EN GAAN! > Het startsein isgegeven. Rustig aan zakken weaf naar het zuiden. We houdenhet op een modaal gangetje,wisselen vaak van motor en discussiërentijdens elke stop overde voor- en nadelen van de motoren.Al snel blijkt de Triumph hetmeest begerenswaardig, dichtgevolgd door de Aprilia en deVFR. De Ducati blijkt overduidelijkhet minst geliefd voor het tochwel saaie kilometervreterswerkop de snelweg. Te weinig windbescherming,een te sportieve zithoudingen over het comfort vanhet zadel heb ik het al gehad.Maar ook hier verschillen deopvattingen, want er is ookiemand bij die deze nadelen nietzwaar genoeg vindt om de Ducmeteen maar als minder te veroordelen.Die is zeer gecharmeerdvan het op het knorrendegeluid van een racevarken lijkendeuitlaatgeluid. Hij vindt de vibratiesin tegenstelling tot de anderetestrijders absoluut niet storenden ergens zelfs bij motorrijdenhoren. En laten we eerlijk zijn,uiteraard trilt de Duc het meestvan allemaal. Maar zo erg dat jeer dove handen van krijgt, is hetnou ook weer niet. Bovendienmoet je wel bekennen dat demotorkarakteristiek zeer goed isaangepast op het toerwerk. Zelfsbij lage toerentallen loopt de ‘Ltwin’zeer mooi rond en er is te32