60 JAAR NA DE BEVRIJDING - Heembeek-Mutsaard-Ingezoomd.be

Leven onder de bezetting"Overbodig te zeggen dat het sombere jaren waren . Wijhadden het thuis niet gemakkelijk om de voedings- en verwarmingsproblemenop te lossen. Er was geen andere uitwegdan te proberen op de "zwarte markt" het hoogstnoodzakelijketegen woekerprijzen te kopen. De spaarcentenvan mijn ouders werden dan ook grotendeels besteedom tijdens deze jaren geen honger te lijden en verwarmingte hebben. De wedde van mijn vader was onvoldoende omte voorzien in de meest essentiële behoeften. Dat is ongetwijfeldhet geval geweest in ontelbare gezinnen die nietprofiteerden van de " zwarte markt" " , aldus Frans van derEist in zijn mémoires.Voeding bleek een algemeen probleem en in vele gezinnenwerd er honger geleden. Vooral kinderen leden onder dezearmtierige en vooral eenzijdige voeding. Zo werd ons verteldover kinderen die plots hun haar verloren en nog anderedie leden aan een ernstige vorm van beenderaandoening,gelukkig voor de meesten van tijdelijke aard. Degelukkigsten hielden thuis nog pluimvee en konijnen. Dezediertjes eindigden onherroepelijk in de pot als welgekomeverandering. " Basisvoedingswaren stonden op de "bon" :dat waren zegeltjes waarvan iedereen er om de maand eenaantal kreeg, onder meer voor vleeswaren bij de beenhouwers,brood en een aantal andere levensnoodzakelijke eetwaren.Dat was allemaal gerantsoeneerd. Die zegeltjesmoesten worden afgehaald in een kantoortje, dat daarvoorspeciaal was ingericht in de toenmalige politieafdeling (inhet vroegere gemeentehuis) en dat op bepaalde dagen enuren geopend was". (1) Het was dus niet verwonderlijk dater nogal wat gesmokkeld werd. Ook werden er echte woekerprijzengevraagd voor aardappelen en eieren ! ! !Het was ook een geluk dat nogal wat inwoners werk haddenin de "Cokeries" of in de "Produits Chimiques". Nietalleen ontsnapten ze aldus aan verplichte tewerkstelling inDuitsland maar ze kregen ook nog een heus rantsoen voedingswaren: meel, boter en aardappelen en een pak steenkoolbovenop. Er was ook een economaat waar tegen officiële(!) prijzen en zonder zegels nota bene droge en ingebliktevoeding kon worden gekocht.Voor de rest was de oorlogstijd alles goed beschouwdtamelijk rustig. Enkel wanneer men de tram nam naarBrussel kon men aan den lijve ondervinden dat er weldegelijk oorlog was. Wanneer de weerstand een aanslagpleegde, werden de trams stelselmatig tegengehouden enwerden er gijzelaars genomen."Op zeker ogenblik, ik meen in 1943, moest iedere familieeen aantal kilogram metaal leveren aan de bezetter : loodzink, ijzer ... Thuis leverden ze een portie lood, afkomstigvan een drukkerij. Waar ze eraan gekomen waren, herinnerik mij niet meer. In verband daarmee werden wel deklokken weggehaald uit de kerktorens " . (1) Ook mijngrootmoeder vertelde dergelijke anekdote. Elk huis kreegvoordien het bezoek van een schatter die bepaalde hoeveelgewicht aan metaal moest worden afgestaan. Zij betreurdetot op het eind van haar leven dat zij twee koperen lusters,nog afkomstig van haar grootouders, moest gaan brengennaar het reeds genoemde oud-gemeentehuis.En toch kwam de bevrijding naderbij. ofschoon niet zonderslag of stoot.Meer en meer kwamen de geallieerden bombarderen. Hetvormingsstation van Schaarbeek was daarbij een uitgelezenJ3f>31qa.J8JIU-------doelwit. Aan de Zuiger, ter hoogte van de huidige Euroveilingstond er een Duitse luchtafweerbatterij die metbehulp van het afvuren van lichtkogels de geallieerde vliegtuigenserieus bestookten.Maar net als nu was er vroeger ook geen sprake van chirurgischeprecisiebombardementen. Zo gebeurde het dathuizen in de Beukenootjesstraat erg te lijden hadden. Hetergst van al was wel op 1 mei 1944. Men was gewaarschuwddat er ging worden gebombardeerd. Er vielen bommenin de W impelbergstraat en op het kerkhof waarbij verscheidenedoden vielen. Eén van deze doden was de echtgenootvan Jeanne Van Lint die net voor het bombardementbegon zich toch nog snel huiswaarts begaf om er dedood te vinden. " Het was omstreeks 16h00 die dag, datdrie formaties geallieerde bommenwerpers het rangeerstationvan de spoorwegen in Schaarbeek, aan de overzijdevan het kanaal, wilden bestoken en daarbij over Heembeekkwamen aanvliegen. Eén formatie dropte haar dodelijkelading echter te vroeg en spreidde een bommentapijt, datliep van waar nu het Militair Hospitaal is gelegen, tot ophet kerkhof. Gelukkig vielen de meeste bommen in hetopen veld. Eén bom sloeg echter in in de W impelbergstraaten vernielde er een huis." (foto hieronder) (1)De meesten hadden echter een abri waar ze in kondenschuilen wanneer het alarm afging. Dergelijke schuilplaatsenwaren er in de Daumeriestraat, aan het huidige MilitairHospitaal en de bewoners van de Joeper gingen schuilenwaar tegenwoordig waterkers gekweekt wordt. Ze warener niet alleen want zelfs vanuit de Masuistraat kwam men