Rondom den Herdenbergh - Atlantis

Prentbriefkaart vanhet Oosteinde, anno1964. Links debenzinepomp vangarage Ten Cate enrechts hotel-caférestaurantTen Cate.Hier werd al bijna eenhalve eeuw Amstelbier getapt.Hotel HendriksTen Cate liet een advertentie plaatsen in de kranten daarop reageerden de nodige belangstellenden,maar het ontbrak die geïnteresseerdenhelaas aan geld. Er was zelfs een serieuze koperbij die van het hotel een bordeel wilde maken.Het pand was toen nog eigendom van vaderGeert ten Cate in Emmen. Gerard en zijn vrouwontvingen slechts een financiële vergoeding voorde inventaris en goodwill. Na een tijdje melddezich de heer Hendriks senior die zelf een horecabedrijfin Balkbrug exploiteerde. Hij zocht voorzijn zoon een soortgelijke uitspanning. Zo gebeurdehet dat Jan Hendriks, voordien wonendin Enschede, vanaf 1 september 1965 de uitbaterwerd van het nieuwe Hotel Hendriks. Het hotelbleef echter eigendom van Geert ten Cate. Hendrikshuurde het pand eerst een tijd en kreeg hetin 1972 op naam.Hotel Hendriks beschikte over drie tweepersoonskamersen vijf eenpersoonskamers. Op elkvan die kleine kamertjes was een wasbakje. Hetwas zeker geen luxe en zou tegenwoordig waarschijnlijkeen hotel met één ster zijn. De familieHendriks bleef tot 1983 de eigenaar en exploitantvan het hotel. Zij had geen opvolging enbesloot daarom het hotel te verkopen.9Den HerdenbergherIn 1982 waren Jan en Leidy Lenters in deFortuinstraat begonnen met hun café De Kruuke.Zij hadden het bestaande eethuisje annex snackbargekocht en omgebouwd tot café. Dat liep alsde spreekwoordelijke trein. De gasten hingen ersoms letterlijk en figuurlijk met de benen uit.Jan Lenters wilde echter meer en groter. Als zestienjarigehad hij gewerkt bij garage Ten Cate aanhet Oosteinde. Daar bediende hijde benzinepomp. Vaak keek hijdan dromend naar Hotel Hendriksaan de overzijde van destraat. Nog maar een jaar nadat zeDe Kruuke waren begonnen, liepJan op een zekere dag het hotelbinnen. Hij had gehoord datHotel Hendriks in de ‘stille verkoop’stond en ging eens informeren,zonder dat Leidy er ook maariets van af wist. De beide horecaexploitantenwerden het eens overde koopprijs van het pand en overde inventaris ervan zouden ze ookwel overeenstemming bereiken.Toen Jan het zijn echtgenotevertelde, dacht Leidy dat haarman last had gekregen van hoogmoedswaanzin.Van een klein knus café naar het veel groterehotel was volgens Jan een uitdaging, maar Leidyvond dat haar man niet goed wies eworden was.Nog dezelfde dag belde de Rabobank en zij lietenLeidy weten dat ze groen licht gaven. Ook debankmedewerker kreeg van Leidy te horen dat zehun verstand dan waarschijnlijk wel verlorenhadden. Toch wist Jan zijn vrouw over te halenen vrij snel daarna werden plannen gemaakt.Café De Kruuke werd de werkplek van Jan enLeidy ontfermde zich over het voormalige hotel.Het pand kreeg de door het echtpaar bedachtenaam Den Herdenbergher, een persoonlijke enhistorische naam voor een café-restaurant waariedere Hardenberger en toerist zich thuis zoumoeten kunnen voelen. Op 31 oktober 1983,aan het einde van de wijnmaand, werd de eerstefles ontkurkt in Den Herdenbergher en aanslui-