Vrede - deMens.nu

onderhuids“Het geloof in eenhoger iets verliestterrein aan hetgeloof in degeneeskunde.”vader daarentegen wou niet dood zolang hij nog een vinger konbewegen. De mensen die ik begeleid, doen me vooral nadenkenover het leven: nu moet je genieten en je dagen zinnig invullen. Watje nu doet, daar ben je zeker van. De rest is winst. Ik ben te veelmensen tegengekomen die zich heel hun leven kapot hadden gewerktom op hun zeventigste hun dromen waar te maken. En alshet zover was, kregen ze te horen dat ze terminaal waren.Je gruwt duidelijk van meningen die worden opgedrongen.Vanwaar komt die aversie?Misschien heeft het te maken met mijn moeder die altijd vond dathaar mening wet was. (lacht) Ik ben altijd allergisch geweest voormensen of groepen die vinden dat ze moeten beslissen in andermansplaats. Ook wat religies betreft: iedereen heeft het recht omeen oplossing te zoeken voor zijn existentiële angsten, maar nietom deze op te dringen. Fundamentalisme is uit den boze. Daarvankan ik door het lint gaan.Vrijheid als hoogste goedVrijheid van mening is voor jou fundamenteel. Was je als kindal een voorvechter van vrijheid?Absoluut, zowel voor mezelf als voor anderen. Dat heeft te makenmet respect. Ik vind dat iedereen het recht heeft om voor zijn meninguit te komen. Toch doseer ik zelf die vrijheid. Uit zelfbehoud.Met schade en schande heb ik immers ondervonden dat ik betermijn mening voor mezelf houd als ik weet dat ze niet gerespecteerdwordt, zeker als ik mezelf ermee in nauwe schoentjes breng.Door mijn maatschappelijke status beschik ik nu wel over eenforum waar ik mijn ei kwijt kan en uit ik opinies waarvoor ze mijvroeger in de pan hadden gehakt. Dat betekent niet dat ik door tezwijgen mezelf toen onrecht aandeed: zolang je voor jezelf eerlijkblijft, is alles in orde.Waarover ben je zelf ooit vanmening veranderd?Wat ik vroeger een absolute tegenstrijdigheid vond, is de georganiseerdevrijzinnigheid. Typisch vrijzinnig is toch dat iedereen datbegrip anders invult? Uiteindelijk heb ik ingezien dat vrijzinnigen hetook over een aantal fundamentele zaken volledig eens zijn, zoalsrespect voor mensen en hun zelfbeschikking. Ook zoeken we allemaalnaar de zin van het leven. Als we hier via een gemeenschappelijkforum over spreken, kunnen we ons beter laten horen. Doorsamen te werken in groep bereiken we veel meer dan wanneer iedereenin zijn eigen achtertuin probeert op te komen voor de rechtenvan de vrijzinnigheid. Pas op, ik heb het hier wel over eenassertieve groep, maar niet over een drukkingsgroep. Een meningdoordrukken getuigt immers weer van een gebrek aan respect.Vroeger was je gek op films. Ben je ook in je passies van meningveranderd?Nee, ik wou vroeger filmmaker worden. Maar toen ik dat op mijnachttiende aan mijn vader zei, antwoordde hij: “Leer eerst een stielwaar je geld mee verdient!”. Filmmakers waren in de tijd armoezaaiers,die voortdurend om subsidies moesten bedelen. Maar watdoe ik nu? Subsidies zoeken voor palliatieve zorg! Ik was beter bijmijn films gebleven! (lacht) Tot Altijd (nvdr: film van Nic Balthazarover Mario Verstraete, eerste officiële euthanasiepatiënt in België)draagt trouwens veel meer bij aan het debat rond euthanasie dande voordrachten die ik al jaren geef. Misschien dat ik toch nog ooitin de filmwereld probeer te verzeilen. Heerlijk lijkt me dat!12 | deMens.nu Magazine