Vrede - deMens.nu

Laten we beginnen met een klassieker:moeten we ons nog zorgen maken omeen kernoorlog?Ja absoluut, ook vandaag nog staat nucleaireproliferatie (nvdr: het vermenigvuldigenvan nucleaire wapens) een permanentevrede in de weg. We zitten opgescheept metnucleaire mogendheden zoals Indië, Pakistanof Israël die het non-proliferatieverdrag- dat het bezit van kernwapens wil beperken- nooit getekend hebben. Bovendien is hetondertekenen van een verdrag niet voldoende,je moet het ook nog respecteren.En dat is het zwakke punt wat betreft Noord-Korea en voor een stuk ook Iran. Zo is hetoverduidelijk dat Iran niet de hele waarheidvertelde aan de controleurs van het InternationaalAgentschap voor Atoomenergie(IAEA). Dat is problematisch, omdat anderenzich daardoor bedreigd voelen en dezelfderichting van nucleaire bewapening uitgaan.Dat geldt in het bijzonder voor het Midden-Oosten, maar zelfs in een land dat traditioneeleen anti-militaire en anti-nucleairetraditie heeft zoals Japan komt het debatterug op gang. Daarnaast kunnen we al langniet meer uitsluiten dat een nucleaire bom inhanden valt van terroristische groepen.De enige oplossing voor dit alles is teruggrijpennaar de filosofie van het non-proliferatieverdrag.Overigens staat daarinuitdrukkelijk dat de vijf erkende atoommogendheden- Rusland, de Verenigde Staten,het Verenigd Koninkrijk, China en Frankrijk -zich van hun nucleaire wapens moeten ontdoen.Nu moet je geen specialist zijn om teweten dat dit niet aan de orde is. Integendeel,overal streeft men net naar een versterktenucleaire slagkracht.“Hoe kunnen het Westen en de NAVOopnieuw geloofwaardigheid genieten inhun pleidooi voor ontwapening?In eerste instantie moet dat debat gevoerdworden binnen het kader van de VerenigdeNaties (VN). Hier zouden de VS de terugtrekkingen de ontmanteling van hun nucleairewapens in Europa moeten gebruiken alsvoltrekt.ruilmiddel in de discussie met Rusland. Eeneenzijdige geste van de VS zou een belangrijksignaal zijn om de ontwapeningspolitiekterug op te starten. Maar zonder twijfel moetook de NAVO hier meer op inzetten, zoalstijdens de jongste NAVO-top ook gebeurde.Naast kleine landen zoals België pleitten ookbelangrijke spelers zoals Duitsland er voorterugtrekking. Maar laten we een kat eenkat noemen: Washington kijkt eerst wat deRussische president Poetin in zijn marsheeft. Die houding verzwakt zijn geloofwaardigheid.Bovendien werken de VS inmiddels verderaan een raketschild op Europesebodem. Is die unilaterale geste dan welvoldoende?Het raketschild bestaat momenteel alleenop papier. Daarnaast heeft Washington deRussen uitgenodigd om mee het concepten de uitvoering van het schild te bepalen.Met wat goede wil is het dus mogelijk omtot een akkoord te komen. Los daarvanbetwijfel ik of het schild beantwoordt aaneen even dringende als dwingende noodzaak.Ik vind het veel beter om de diplomatiekeweg te bewandelen, waarbij menwederzijds vertrouwen creëert en de dialoogverbreedt naar socio-economischesamenwerking.Europa ziet defundamentele evolutieniet die zich nu““De eerste voorwaarde om met anderen in vrede te kunnen leven is vrede met jezelf te hebben.” Aristide Gabelli, Italiaanse leraar (1830 - 1891)Dossier deMens.nu Magazine | 7