GESCHIEDENIS . 71 DEWÏK. genoodzaakt was, van al'e aanfpraak ...

IO K E R K E L I J K EV waren aangeflagen, plakten zij terftond daar op denBOEKbanvloek en de Procesfen tegen LODEWYK aan, metIVHoofdft. de fcherpfte bedreigingen tegen allen, die met hemna C. G. Kerkelijke gemeenfcbap zouden onderhouden. Evenwelmoest deze partij veel lijden, waar de KeizerJaar1073.tot 1517.te gebieden had. De Kanunniken te Frankfort, dieden Paus gehoorzaamden, verloren hunne voornaamfteLandgoederen en Tienden. De Dominikanenwerden de ftad uitgejaagd, en eerst vier entwintig jaren daar na weder aangenomen , en deAartsbisfchop zond de Karmeliten weg, ten gevallevan den Keizer. Alleen duldde men de DuitfcheRidders en de Franciscanen, omdat zij bij hetvolk zoo bemind waren, hoewel zij ook de Pausfelijkebevelen volbragten. In alle oorden des Rijksen in Zwaben ging het even zoo. Velen der verdreveneGeestelijken hoopten van den Paus beloondte zullen worden; maar toen zij begonnen hongerte lijden, keerden zij naar Duitschland terug, enonderwierpen zich aan 's Keizers wil. Deze fteldehen tot Predikers aan, en federt was 'er niemand,die heviger tegen den Paus uitvoer dan zij, terwijlzij langen tijd over niets anders predikten, dan overde onafhankelijkheid des Keizers van den Paus.ALVARÜSPEL'.CIUSfchrijftvoor JenPaus.De zaak van den Paus werd echter door aanzienlijkeSchrijvers ook in gefchrifte voorgedaan. Onderdezen behoorde ALVARUS PELAGIUS , een SpaanfchsFranciscaner, Doctor in het Kanonieke of KerkelijkeRegt, en Leeraar in hetzelve te Bologna, doorJOANNES XXII tot Groot - Penitentiarius, (of Opzienerover de Boetelingen; die ook geregtigd was,af-