GESCHIEDENIS . 71 DEWÏK. genoodzaakt was, van al'e aanfpraak ...

G E S C H I E D E N I S . 313Concilie; daar zijn Koningen; daar zijn Zeden; VBOEKen eene Hervorming." De Paus, die den KeizerIVkende, als ongefchikt tot eenen oorlog, antwoordde: dat zijn voornemen lofwaardig was; maar dat aa C. G»Hoofdft.Jaario73.•men toch ook de overige Christen Vorsten raadplegen,en zich van hunnen bijftand verzekerentot 1517-moest.Ondertusfchen beklaagden zich de Stenden vanOostenryk en de andere Bondgenooten bij den Pausover den Keizer, waar tegen de Keizer zich verfchoonde,en den Paus verzocht, tegen de bondgenootenhet geestelijke zwaard te gebruiken, gelijkdeze hem beloofde, de Oostenrykers in den ban tezullen doen , indien zij hem binnen XL dagen deregering niet weder inruimden. Kort na 's Keizersvertrek van Rome in het jaar 1452, verfchenen daaiGezanten der Hongaren en Oostenrykers, om te verklaren,dat deze zaak niet tot 's Paufen regtbank behoorde, en om hem te verzoeken door zijnen Raacden oorlog voor te komen, dien zij den Keizer zouden moeten aandoen, indien hij hun hunnen Vorsiniet overgaf. De Paus, over deze ftoute verklaringgebelgd, antwoordde, dat de Oostenrykers zijn bevelhadden te gehoorzamen, of dat zij niet lange:als Christenen erkend zouden worden. Maar diOostenrykers zwichtten niet voor deze bedreigingen,integendeel beriepen zij zich van den Paus als niewel onderrigt, op denzelven, als bij beter onderrigzou zijn; (ab eoparum inflructo ad eundem infiruendum informanclumque magis,) of op een algemeen Concilie, of eindelijk op de algemeene Kerkzij belegerden den Keizer in Weener -Neuftad, eiO 3nood