vhth nr.1-06.indd - van hart tot hart…

Licht brengen in de wereldHet eerste boek van PierrePradervand, De zachtekracht van de zegening,leidde tot het lezen vaneen tweede boek van hem,Boodschappen van levenuit de dodencel, nu samengeschreven met RogerMcGowen. Gevolg: Een boekbespreking(1) en schriftelijkcontact met McGowen, dieal bijna 20 jaar in afwachtingvan zijn executie verblijft ineen dodencel in Texas. ElsThissen stelde hem een aantalvragen (2).Boodschappen van leven uit de dodencel (1)Iedereen speelt zijn rolEls ThissenDe zachte kracht van de zegening vanPierre Pradervand trof me zeer toen ikhet las en was een regelrechte uitnodigingom ook het boek Boodschappenvan leven uit de dodencel te lezen. Pradervand heeftdit boek samengesteld op basis van aan hem geschrevenbrieven door Roger W. McGowen, die dan al 17jaar (inmiddels bijna 20 jaar) in een dodencel in Texas(USA) doorbrengt. Verder bevat het boek informatieover het regime en de dagelijkse gang van zaken in dedodencellen, het Amerikaanse rechtssysteem, onderzoeknaar oplegging van de doodstraf, citaten vanMcGowen en andere verlichte geesten, en nog veelmeer.McGowen beschrijft op een integere en aangrijpendemanier hoe hij de dagelijkse omstandigheden hethoofd biedt. Hij blijkt een mens met een rotsvasteovertuiging dat liefde het belangrijkste is dat er is enweet dat we Eén zijn. Hij spreekt in dat verband over‘oneness’. Dat weten geeft hem telkens weer de moeden kracht om de gang van zaken in de dodencellen teverdragen. Op een integere manier laat hij ons steedsRogerweer meekijken naar hoe moeilijk hij het vindt als deschamele bezittingen die hij heeft, voor de zoveelstekeer vernield of afgenomen worden bij het doorzoekenvan zijn cel. En hoe hij daarmee omgaat en krachtput uit zijn rotsvaste vertrouwen in dat hij een Kindvan God is. Ook komt hij er telkens op terug, dat er inde wereld anderen zijn die het slechter hebben danhij en dat hij dankbaarheid voelt voor alles wat hemgegeven is. In zijn eigen woorden: ‘Ik heb een innerlijkevrede en een liefde die zelfs de dood niet kandoden.’Toen McGowen een keer niet op cel was en zijnspullen door een bewaker waren verscheurd, waskwaadheid en iets vuils zeggen het eerste dat bijhem opkwam, ‘Maar ik realiseerde me meteen dat debewaker, toen hij deed wat hij deed, een rol speeldewaarvan ik wist dat hij die speelde. En in plaats vaniets kwetsends te zeggen en slachtoffer te worden,heb ik hem zijn overwinning ontfutseld door tegenhem te lachen en te zeggen: Bedankt, ik moest tochiets te doen hebben. En weet je, bewaker, we hebbenallemaal onze rol te spelen. Die avond voor hij naarhuis ging, kwam hij langs om me zijn excuses aan tebieden.’ Pradervand zegt daarover dat dit even bijzonderis als Bin Laden die Bush zijn excuses aanbiedt.Als je denkt dat je in je dagelijkse leven met moeilijkeomstandigheden te maken hebt, kan dit boek bemoedigendzijn in het leren daarmee om te gaan. McGowenkiest er in de meest bizarre omstandigheden telkensweer voor om vanuit liefde naar de situatie te kijken. Hijsteekt niet onder stoelen of banken, dat hem dat somsveel moeite kost en dat hij ook ten prooi valt aan eengevoel dat lijkt op leegte. En meteen daarna zie je hemweer opkrabbelen, de veren recht schudden en eenoverduidelijke keuze maken voor vrede en liefde. Uit alzijn brieven spreekt, dat hij daar altijd weer op teruggrijptin de rotsvaste overtuiging dat liefde alles eniedereen draagt, ook zijn bewakers. •Roger W. McGowen & Pierre Pradervand.Boodschappen van leven uit de dodencel. Ankh Hermes,Deventer 2005. 221 blz., €19,50Roger McGowen aan het woord (2)Je bent net zo mooi als je zijn wiltVertaling: Emilia van LeentEls Thissen schreef Roger McGowen een brief en steldehem een aantal vragen. Hier volgt zijn antwoord.lieve vriendin en zuster, ik bidervoor dat je gehuld bent in dezegen van Gods liefde en dat zijn‘Dagliefde en vrede een constante zijn inje leven. Woorden die ik zou kunnen zeggen om mijnlate reactie te verklaren zijn onvoldoende, dus alles watik zeg is sorry. Het leven gaat door, zelfs in een plaats alsdeze, de dodencel. Ook hier komt verdriet langs en gaatweer weg, worden tranen gehuild en weer gedroogd, enkomen vreugde en geluk tot leven. Ookal kunnen we het voorbijgaan van de tijdniet stopzetten, als we wijs zijn leren weons eigen ritme te vinden in de klop vanhaar pols en op den duur met haar echo’smee te bewegen.Ik ben erg blij dat je genoot van mijnbrief: het is een kostbaar iets voor mij omte horen dat ik iemand aan het lachenmaakte. Wat kunnen we meer vragen daniemand vreugde te mogen brengen. Alskinderen van God moeten we onze verantwoordelijkheidjegens God en elkaarerkennen, door ons altijd bewust te zijnvan het kwaad dat we kunnen doen aanonszelf en onze zusters en broeders, alswe vergeten dat we uit liefde voortkwamen, dat we deliefde altijd zullen toezingen, en dat dit het lied is dat degevangenen zal bevrijden; de harten zal verlichten vanhen die door de zwaarte van de wereld zijn neergehaald.Als we ons herinneren dat niets zonder liefde is zullenwe waarlijk vrij zijn.’Vleugels van hoop‘Ik geloof dat zegeningen de vleugels van hoop voorde gelovigen zijn. Als we zegenen en gezegend worden,transformeren we wanhoop in verwachtingen. Op zo’nmoment vragen we de schepper om zijn liefdevollegenade en compassie te geven aan wat het ook is datvoorkomt dat je Gods zegen kunt ontvangen, zodat desluier die je blind heeft gemaakt voor je ware zelf weggenomenwordt. Als we iemand zegenen, geven weonszelf totaal in dat moment, en de enige wens is Godsliefde voor degene die we zegenen; het is het meestonzelfzuchtige dat we voor een broeder of zuster kunnendoen.’Heb je een doel in het leven? En zo ja wat is dat doel dan?‘Ik kijk rond waar ik nu ben en denk: “Hoe kun je erzelfs maar aan denken dat je een doel zou hebben?” Eendoel is iets wat iemand in z’n leven probeertte bereiken, iets waar iemand trotsop kan zijn, iets om op terug te kijkenom te zeggen: “Ik heb wat bereikt, ikheb ertoe gedaan”. Maar anderzijds, hoekan ik geen doel hebben? Doelen kunnenvan alles zijn, een doel van iemandkan zijn weer een keer te lopen, vooreen ander is het een stap in zijn carrière.Maar ik kan je zeggen dat deze vraagaan iemand in de dodencel, voor wiehet niet zeker is of hij morgen nog leeft,echt heel moeilijk is. Gelukkig besefik dat het net zo onzeker is of morgenkomt, als het zeker is dat vandaag veiligis. Mijn doel is om mijn vrijheid te herkrijgenzodat Gods macht door mij heen kan schijnen.Het is een lange en moeizame strijd geweest, en bij tijdenwaren mijn dagen heel somber, maar ik ging dooromdat ik geloofde dat God een plan voor mij had, endat weten maakte de strijd ook het strijden waard. Mijndoel is het om te laten zien dat God je niet in de steeklaat, waar je ook bent. En dat er geen berg is die hij nietkan omgooien als je in hem gelooft. Er is geen rivier diehij niet voor je leegt, noch een droom die hij niet laatuitkomen. Ik wil laten zien dat je nooit werkelijk ver-10...van hart tot hart... nr. 1 - februari 2006 nr. 1 - februari 2006...van hart tot hart...11