Hinde r - TNO

TNO Inro rapport 2002-53
Relaties tussen geluidbelasting en hinder voor industrie- en rangeerterreinen
35 / 51
Model 1. Dit is het startmodel met alleen Lden als onafhankelijke variabele. Het effect
van deze enige predictor variabele op de geluidhinder is significant wat aangeeft dat
Lden een deel van de geluidhinder van de bedrijven verklaart.
Model 2. Door het type bron in de analyse op te nemen (rangeerterrein,
seizoensgebonden bedrijf, of anders) verbetert de fit zeer aanzienlijk en ontstaat een
model waarin zowel de bijdrage van Lden als de invloed van het type bron significant is.
De coëfficiënt voor Lden en de constante zijn van dezelfde orde van grootte als de
coëfficiënten gevonden voor transportgeluid (vliegverkeer, wegverkeer, railverkeer)
(zie: Miedema en Oudshoorn, 2001). De coëfficiënten voor de typen bron
weerspiegelen wat reeds in figuur 4.1 te zien was, namelijk dat rangeerterreinen
hinderlijker zijn dan de bedrijven, en het seizoensgebonden bedrijf relatief weinig
hinder veroorzaakt. Het lijkt om grote verschillen te gaan. Het is echter de vraag of deze
verschillen geheel te wijten zijn aan het verschil in type bron. De verdere analyses die
hieronder worden besproken geven daar gedeeltelijk antwoord op.
Model 3. Door toevoeging van ondermeer leeftijd verbetert de fit van het model zeer
substantieel. Voor geluidgevoeligheid is behalve de variabele zelf, ook de interactie met
Lden ingevoerd, omdat eerdere analyses (Miedema en Vos, submitted) hebben laten zien
dat geluidgevoeligheid niet een constante verschuiving van de hinder bij een bepaalde
geluidbelasting veroorzaakt, maar de invloed van Lden modereert: bij lage belastingen is
er niet veel verschil tussen wel en niet geluidgevoeligen, maar bij hoge belastingen is er
een aanzienlijk verschil. Voor leeftijd is naast de variabele zelf ook het kwadraat ervan
ingevoerd in de analyse omdat eerdere analyses (Miedema en Vos, 1999) hebben laten
zien dat hinder eerst toeneemt met de leeftijd tot circa 30 jaar en vanaf circa 55 jaar vrij
scherp daalt, bij gelijke geluidbelasting.
De wijze waarop geluidgevoeligheid (hier niet significant, in modellen 5-8 wel) invloed
heeft op geluidhinder komt overeen met wat eerder gevonden is. De interactie tussen
Lden en geluidgevoeligheid betekent dat geluidgevoeligheid het effect van
geluidbelasting op geluidhinder modereert.
Doordat de interactie van Lden met geluidgevoeligheid is ingevoerd, moet nu de
coëfficiënt voor Lden zelf in samenhang met de coëfficiënt voor deze interactieterm
worden gezien. De coëfficiënt voor Lden (0.78) geeft de helling voor de relatie tussen
Lden en hinder weer voor de uiterst ongevoeligen, en deze coëfficiënt plus die voor de
interactieterm (0.78 + 1.94 = 2.72) geeft de (3 tot 4 keer grotere) helling weer voor de
uiterst geluidgevoelige personen. De in model 2 gevonden coëfficiënt (1.97), waar geen
onderscheid gemaakt werd naar geluidgevoeligheid, ligt ergens ‘in het midden’ van de
range 0.78 tot 2.72.
Model 4. Hier wordt het woningtype toegevoegd. De hinder blijkt in flats significant
minder te zijn dan in laagbouw. Waarom dit het geval is, is moeilijk te zeggen. Door
toevoeging van het type woning in de analyse neemt het belang van het hebben van een
huur of koopwoning af. Blijkbaar is het effect van dit laatste verschil er voor een
belangrijk deel aan te wijten dat huurwoningen vaker flats zijn en koopwoningen vaker
laagbouw.
Model 5. Zicht vanuit de woonkamer en, in wat sterkere mate, zicht vanuit de
slaapkamer dragen (een indicatie van de ligging van de kamers ten opzichte van het
bedrijf) dragen bij aan geluidhinder. De analyses die hieronder besproken worden, laten