MOVO_04

De schnitzelkoning
van Roermond
Hij runt een tankstation, en daarnaast nog twaalf horecazaken.
In en rond Roermond heeft Wim Cox zijn familiebedrijf uitgebreid
met laagdrempelige horecaformules op drukke locaties.
Tekst: Jiri Hartog - Foto’s: Vincent Bergman
e oorsprong van
Wims bedrijf voert
bijna honderd jaar
terug, toen zijn
opa en oma in de
jaren twintig van
de vorige eeuw een
kamercafé bij de
grenspost aan de Nederlands-Duitse grens
in Roermond openden. “Voor de deur stond
een handpompje”, vertelt hij. Het ‘pompje’
is nu nog altijd in bedrijf, als een Esso-tankstation
aan de provinciale weg. In de jaren
zeventig floreerde het tankstation, omdat
de brandstof- en tabaksprijzen er een stuk
lager waren dan in Duitsland. In de jaren
zeventig besloot Wims vader het hotel, met
in totaal zesentwintig kamers, aan een hotelier
te verhuren. Toen Wim in 1983 van het
atheneum kwam, ging de huurder failliet.
“Daardoor kwam het hotel vrij, maar het
was helemaal uitgeleefd. Wij zagen maar
één oplossing: het hotel opnieuw op poten
zetten. Samen met mijn broer, die voor kok
had geleerd, pakten wij dit op. De samenwerking
duurde niet lang. Mijn broer koos
er al snel voor iets anders te gaan doen.”
Goudmijn
Een plan had Wim niet. Hij had maar één
doel voor ogen, en dat was het hotel weer
aan de praat krijgen. Dit lukte. “Het heeft
bloed, zweet en tranen gekost, maar we
hebben het hotel weer op poten gezet.”
Medio jaren tachtig werd Wim vennoot in
het bedrijf van zijn ouders; een jaar later
trouwde hij. “Mijn vrouw is niet alleen met
mij, maar ook met de zaak getrouwd”, zegt
hij. De volgende stap was een grondige
renovatie van het hotel. Bij deze investering
MoveON 9
magazine