Juist 53 - preview

Boven: Geen oude stadsbussen, ezelskarren
en gemotoriseerde fietstaxi’s
Onder: Maya Zaman
De Express Highway verbindt
de armoedige voorsteden met
regeringsstad Islamabad.
Maar na een rit van bijna
een uur beland je opeens in
de modernste woonenclave van Pakistan,
Bahria Town. Miljardair Malik Riaz
bedacht het concept eind jaren negentig.
Achter hekken leiden rijke Pakistanen
een veilig leventje, in westers aandoende
huizen in rustige wijken die zijn voorzien
van alle gemakken. Bahria Town, waar
meer dan honderdduizend Pakistanen
wonen op 16.000 hectare grond, is geheel
zelfvoorzienend. Er zijn scholen, universiteiten,
ziekenhuizen, supermarkten,
restaurants, bioscopen, luxe warenhuizen
en er is vooral volop vertier. Volgens
de filosofie van projectontwikkelaar Riaz
hebben ook zijn landgenoten het recht
om te leven als ‘God in Frankrijk’.
Het laatste stukje van de reis leidde over
de historische Great Trunk Road, de
oudste weg in Azië die loopt van Afghanistan
naar Bangladesh, 2.500 kilometer
in zuidoostelijke richting. Ooit voerde de
Griekse veroveraar Alexander de Grote
zijn leger aan over deze route.
Komend vanuit het oude Pakistan – waar
walmende oude stadsbussen, ezelskarren
en gemotoriseerde fietstaxi’s met
elkaar om elke centimeter asfalt vechten
– bereik je, nadat je de bewaakte ‘grens’
met het nieuwe Pakistan bent gepasseerd,
deze oase van rust: Bahria Town.
Je kijkt je ogen uit. Langs brede avenues
liggen aan weerszijden groene perken
met wuivende palmbomen. Er staan
standbeelden en zuilen die zijn gekopieerd
uit de Griekse oudheid. Nergens
slingert een papiertje op de grond of
wroeten schurftige straathonden in het
huisvuil. Bedelaars en opgevoerde bromfietsen
krijgen geen toegang. Vanaf een
van de heuvels waartegen Bahria Town is
gebouwd, heb je een schitterend uitzicht
over de stad. In elke buurt liggen parken
waarin moderne kunstwerken staan. In
een bosrijke omgeving zijn golfbanen
aangelegd. De bouw van een hotel met
zeven sterren is nog gaande.
In één van de dierentuinen die tussen de
woonwijken liggen, rekt een leeuw zich
nog eens uit voordat hij klokslag vijf uur
zijn avondmaaltijd krijgt geserveerd. Niet
ver van de hokken van de wilde bees-
54