Noordwijkerhouters maken Noordwijkse fusie-corsowagen ’Een paard laßen is wel even wat anders’ 38 HET LASSEN VAN DE PRAALWAGENS IS PRECISIE- WERK WAAR HEEL WAT UREN IN GAAN ZITTEN.
Werk & hobby COR EN PETER BESTUREN DE SEATRACK ALS VRIJWILLIGER BIJ DE KNRM NOORDWIJK. Hij zat ooit ‘in de bollen’ en zijn liefhebberij was lassen. “Eind vorige eeuw begon ik hier, aan de Vlashoven, met niks.” Geen bol en geen bloem meer te zien. Cor Beugelsdijk heeft ondertussen een bloeiend constructiebedrijf. En maakt jaarlijks ook nog eens de metalen geraamten van de ontwerpen voor op de corsowagens. Dit jaar wel een heel speciale: de fusie wagen van de gemeente Noordwijk. TEKST CAROLINE SPAANS BEELD BURO BINNEN NA HET LASSEN WORDEN DE VORMEN VOORZIEN VAN SCHUIM ZODAT DE BLOEMEN ER IN GESTOKEN KUNNEN WORDEN. “Ik ben eigenlijk bij toeval in het corso gebeuren gerold. Piet Goemans, die ooit bij de corso zat, kwam zo’n tien jaar terug een keer binnen huppelen en vroeg ons of wij corsowagens wilde bouwen. Dat wilden we wel, maar wat was dat wennen in het begin!” vertelt hij. Cor had tot dan toe te maken met (las)opdrachten uit alle hoeken van het land voor, zoals hij het noemt: recht-toerecht-aan, ‘haaks’ lassen. “Da’s wel even wat anders dan de vormen van een panda, een paard of een boer en een boerin. Daar komt een groot stuk creativiteit bij kijken.” Samen met zijn zoon Peter (29), die mede-eigenaar is, zijn ze met de andere medewerkers in het bedrijf, volop aan het werk voor het komende corso. De corso verenigingen die meedoen aan het bloemencorso ontwerpen jaarlijks de wagens rondom een bepaald thema. Een aantal ontwerpen worden bij Beugelsdijk in elkaar gelast en vervolgens in plastic en purschuim ‘gevormd’ en als laatste, uiteindelijk met bloemen gestoken. “Meestal krijgen wij de wagens waar hele grote figuren op zitten.” Het lassen van één praalwagen duurt gemiddeld een slordige 140 uur, vertellen de mannen eerder. Vinden ze het niet zonde van alle bloed, zweet en tranen dat hun werk op de schroot komt? “Ander jaar, ander thema. Dat weet je wanneer je eraan begint.” Vrijwilligers Vader en zoon zijn naast hun werk ook vrijwilliger bij de KNRM Noordwijk. Zij besturen de seatrack, een speciaal voertuig wat de reddingboot naar zee brengt. Peter: “Als die pieper gaat, ligt het werk stil. Als het een heftige actie is gaan we samen, als het een makkelijker actie lijkt, gaat een van ons richting zee. Op de pieper staat altijd een tekst, waardoor duidelijk wordt met welke prioriteit het alarm wordt gegeven. We zijn binnen tien minuten bij het boothuis in Noordwijk.” Cor: “Vaak staan de mannen al op ons te wachten. Dan horen we vaak ‘waar blijven die Noordwijkerhouters’ gekscherend. De sfeer is onderling top en voelen ons thuis in Noordwijk.” Overuren Gedurende de corso tijd, en dat is natuurlijk in de maanden vóór het corso vanaf dat de ontwerpen bekend zijn, draaien de mannen bij Beugelsdijk overuren. Cor: “We dragen het corso een warm hart toe, dus we doen het graag, maar we moeten wel extra hard ons best doen om alles goed, mooi én op tijd af te krijgen. En dat vergt veel uren en inspanning. In andere jaren was het in de winter wat rustiger, waardoor je het werk aan de corsowagens er prima bij kon hebben. Nu de economie weer is aangetrokken is het ook in de winter druk, waardoor het voor ons soms een hele belasting is.” Cor: “Het komende corso is 13 april: dat is heel vroeg in het jaar. Voor ons is de piek normaal rond eind maart begin april, nu moeten we de derde week van maart klaar zijn.” Een bijzondere wagen die opvalt deze keer is de ‘fusiewagen’ van Noordwijk/Noordwijkerhout. De handen, met de zon in het midden en de Witte Kerk aan de ene kant. Aan de Noordwijkse kant stond een soort hottub. “Dat vond ik niet echt herkenbaar Noordwijk”, zegt Cor. “Daarom hebben we in overleg met de gemeente toch maar een vuurtoren gemaakt, want Noordwijk zonder vuurtoren is Noordwijk niet”, lacht Cor. 39
Change language