Zilver Magazine - Lente 2020

Jong of oud, dik of dun, donker of blond, bijna alle Twentse voetballiefhebbers weten
nog waar ze waren op 2 mei 2010. En niet alleen de Twentse voetballiefhebbers. Ook de
overige Twentenaren, Achterhoekers of andere Nederlanders en zeker ook de Tukkers
die niet meer in deze regio wonen. Ze weten nog hoe ze de kampioenswedstrijd van
FC Twente tegen NAC beleefden en vooral ook het feest erna. De club die volgens het
oeroude lied ooit eenmaal kampioen van Nederland zou zijn, maakte het waar. Op die
tweede mei van het jaar 2010. Bijna tien jaar later blikken we terug op die legendarische
dag met een van de hoofdrolspelers: Wout Brama.
Z2-5-2010
Zondagmorgen rond de klok van half negen
werden in een hotel in Oisterwijk de spelers van FC
Twente gewekt. Meteen denken ze weer aan NAC
dat die middag per se verslagen moet worden,
want Ajax dat een week eerder de beker had gewonnen,
lag op de loer.
Wout Brama vertelt: ‘Ik had goed geslapen. Dat
doe ik altijd voor een wedstrijd. Voor mijn vaste
kamergenoot Peter Wisgerhof gold hetzelfde.
We ontbeten om 9 uur. Daarna maakte we een
wandelingetje. Het hoorde bij de vaste rituelen
voor een zondagmiddagwedstrijd. We waren twee
weken vrij geweest en moesten daarna dus nog
die buitengewoon belangrijke wedstrijd spelen. In
tv-programma’s en kranten was de spanning opgebouwd.
Vooral Ajacieden meldden voortdurend
dat Ajax het nog ging redden. Hun trainer Martin
Jol, Sjaak Swart en natuurlijk ook Robert Maaskant,
de trainer van NAC. Ze wisten het zeker. Wij
zouden de titel op de valreep mislopen.
Anderhalf uur voor de wedstrijd waren we bij het
stadion van NAC en bekeken het veld. Daarna naar
de kleedkamer. Daar werd vóór de warming up
eerst een deel van de film Any Given Sunday van
Al Pacino gedraaid. Kenneth Perez en ik hadden
hem een dag eerder al gezien om te checken. Het
was fantastisch. Die film raakte iedereen heel erg.
We wisten toen zeker dat we de wedstrijd zouden
winnen.’
RITUELEN
De laatste voorbereidingen op de wedstrijd tegen
de Bredase middenmoter verliepen zoals altijd
met bepaalde rituelen. Wout had als taak om
op verzoek van Kenneth de cd met dancemuziek
te starten, waarbij hij het eerste nummer altijd
oversloeg. Dat hoorde bij al die vastigheden van de
selectie in het uur voor de wedstrijd. Wout: ‘Sommige
medespelers hadden allerlei vormen van
bijgeloof. Zelf geloof ik totaal niet in die dingen.’
Het regende hard tijdens de warming up. Vlak voor
de wedstrijd sprak Kenneth de ploeg nog eens toe.
“Wij zijn de besten”, riep hij. “Dat gaan we laten
zien.” Soms deed hij de laatste peptalk, soms
Peter Wisgerhof, soms aanvoerder Blaise NKufo.’
‘Alleen Steve McClaren
was nerveus. Dat was
hij de dag ervoor ook
al. Alfred Schreu der en
Kees van Wonderen, zijn
assistenten, maakten er
geintjes over. “Maak je niet
druk”, zeiden ze steeds.
“We winnen wel”. Ze
vonden dat we vertrouwen
moesten hebben in een
goede afloop.’
LANDSKAMPIOEN
De wedstrijd begon. Wout: ‘Het was lekker weer.
Ik voelde de spanning. Elk klein foutje kan voor de
geschiedenis van de club belangrijk zijn. We wilden
de titel niet meer weggeven. Iedereen snakte
er al zo lang naar. Het was een stabiele wedstrijd,
we lieten niks door en hadden geen problemen.
Kenneth, Blaise en Peter kregen grote kansen.
NAC kreeg een rode kaart en wij scoorden meteen.
Bryan Ruiz maakte de 1-0. Dat was fantastisch.
Want altijd als we eenmaal voor
kwamen, verloren we geen punt
meer. Ik dacht af en toe wel aan het
kampioenschap, maar eigenlijk wil
je dat niet, want je moet gefocust
blijven. In de tweede helft maakte
Stoch de 2-0 en toen wisten we het
zeker. Alleen Steve McClaren was
nog steeds nerveus. Dat was hij de
dag ervoor ook al. Alfred Schreuder
en Kees van Wonderen, zijn
assistenten, maakten er geintjes
over. “Maak je niet druk”, zeiden ze
steeds. “We winnen wel”. Ze vonden
dat we vertrouwen moesten hebben
in een goede afloop, vooral ook
omdat we een heel ervaren elftal
hadden.’
Het laatste fluitsignaal klonk. FC
Twente was landskampioen. Voor
het eerst. Zo uniek en bijzonder.
Het feest kon meteen beginnen.
Overal huilende spelers, huilende
fans, huilende medewerkers van de
club. Wout: ‘Ik voelde me heerlijk.
Alles valt van je af. Ik besefte dat
we geschiedenis hadden geschreven
en dat ik daar onderdeel van was. Je
bent 23 jaar en kampioen geworden
met de club waar je opgegroeid bent
en waar je van houdt. Daar droom
je van. We renden naar elkaar toe.
Peter, Sander, ik en anderen. Ik
heb laatst nog tegen mijn vriendin
gezegd dat als ik één dag van mijn
leven opnieuw zou mogen beleven,
dat het dan die dag zou moeten zijn.’
VRIENDIN
In Twente was het feest ook
begonnen. In het stadion, op de
Bryan Ruiz scoort de 1-0
Waar was jij op 2 mei 2010? Waar was jij op 2 mei 2010?
JAN JEURING (72), oud-speler en voormalig topscorer
‘We zaten in de caravan in Blokzijl naar de wedstrijd te kijken. Issy ten Donkelaar was erbij evenals onze
vrouwen. Na afloop hebben we er een dikke borrel op gedronken. En we hebben meteen de caravan versierd.
Wat waren we blij. Dat hadden we met FC Twente nog nooit meegemaakt. We waren de eeuwige
tweede. Of het weer kan gebeuren? Twente heeft het moeilijk. Het is niet eens zeker of we in de eredivisie
blijven. De clubs met veel geld staan bovenaan. Ajax haalt spelers van meer dan twintig miljoen. Dat
zal hier nooit meer kunnen. Maar… zeg nooit nooit.’
ERIK TEN HAG (50), oud-speler, thans trainer van Ajax
‘Ik zat in de bus als co-trainer van PSV. We reden terug van Alkmaar naar Eindhoven en zagen het feest op televisie.
Ik was toen in dienst van PSV, maar vond wel dat FC Twente de verdiende kampioen was en ik vond het vooral
geweldig voor al die supporters. Ik had zelf bij FC Twente in meerdere functies gewerkt. Ik gunde het de spelers en
de trainers, met de meesten had ik zelf nog samengewerkt. Maar succes is vergankelijk. Dat zie je nu. Het komt
te voet en gaat te paard. Jammer. Je doet er heel wat jaren over om zover te komen. FC Twente is een mooie club,
maar moet nu weer opnieuw beginnen. Schouders eronder.’
82 zilver magazine zilver magazine
83