Doarpskompas maart 2021

Met dat project ben ik in 2015/16 met 34
tieners een half jaar naar de Cariben en weer
terug gezeild. Onderweg heb ik mijn
toekomstige man ontmoet die met een
vergelijkbaar duits project onderweg was. In
2018/19 hebben we die reis samen nog een
keer gemaakt met het schoolproject van de
Duitse schoener Thor Heyerdahl. Zeer leerzame
reizen, niet alleen voor de leerlingen! Inmiddels
ben ik weer aan land en woon ik met mijn man
in Leipzig, in Oost-Duitsland waar ik aan de
internationale school geschiedenis geef.
Wat houd/hield je werk in?
Wonen en werken op een zeilschip is een hele
andere wereld. Privacy bestaat nauwelijks; je
leeft en woont 24 uur per dag met je collega’s
en leerlingen. Vrije tijd is beperkt, aangezien er
altijd wat te doen is en je niet weg kan. Alles
beweegt de hele tijd. Je wordt zeeziek. Het
leven aan boord is zwaar. Daar staat
tegenover dat je een bijzondere band opbouwt
met de mensen om je heen. De gemeenschap
aan boord vormt zijn eigen hechte bubbel. Je
bent echt op elkaar aangewezen en moet
samen dagelijks problemen oplossen. Het
lesgeven onderweg is heel bevredigend,
aangezien de leerlingen gemotiveerder zijn,
omdat wat ze leren ook echt iets te maken
heeft met wat ze meemaken en zien. Daarbij
moet iedereen, ook de docenten, zijn steentje
bijdragen aan het zeilen van het schip. Ik was
verantwoordelijk voor de proviand en was
ingedeeld in een wacht en moest dus, net als
iedereen aan boord, ook zeilen zetten, aan het
roer staan, wc’s poetsen, koken en alles wat
verder nog zo nodig is om van A naar B te
komen.
Waarin is het dorp Feanwâlden het meest
veranderd?
Het dorp ziet er echt anders uit tegenwoordig!
Het hele centrum is vernieuwd, en nu ook het
stationsgebied. De winkels en voorzieningen die
ik als kind kende, bestaan grotendeels niet meer
(het postkantoor, de fietsenmaker, de slager, de
bouwmarkt, de supermarkt aan de Nijewei, het
openluchtzwembad, de tennisbaan). Geen van
mijn vriendinnetjes van toen woont nog in het
dorp. Ik heb het natuurlijk langzaam zien
veranderen, doordat ik nog regelmatig op
bezoek kom, maar eigenlijk is er niet veel meer
hetzelfde.
Hoe zie je de toekomst voor Feanwâlden?
Juist dat er zoveel veranderd is in de afgelopen
20 jaar, geeft mij het gevoel dat het goed gaat
met het dorp. Vitale plekken zijn dynamisch.
Denk je ooit weer terug te verhuizen naar
Feanwâlden?
Nee, dat geloof ik niet. Ik zou mijn man ervan
moeten overtuigen in Nederland te gaan
wonen. Dat ziet hij niet echt zitten. En zelf zou ik,
als ik uit Leipzig weg zou trekken, graag meer in
de natuur willen wonen en dan biedt het
dichtbevolkte Nederland ook niet echt de beste
mogelijkheden. Hoewel ik moet toegeven dat
ook in natuur opzicht, er veel verbeterd en
ontwikkeld is rond Feanwâlden de afgelopen
jaren.
Mirte Postma
17