Glimmer'lei maart 2021

Beeldhouwer Johanna verlaat Glimmen
Johanna Nijlunsing; een kleurrijke beeldhouwer in Glimmen en toevallig ook nog mijn buurvrouw. Vele lezers zullen Johanna
kennen van haar beelden, voornamelijk gemaakt van hout. Johanna is een bezige bij. Ze doet werkelijk van alles. Zo geeft zij
verschillende cursussen houtbewerken en maakt in opdracht houten graftekens. Johanna was ooit actief in de VVV en is zo’n
acht jaar lang redactielid van de Glimmer’lei geweest. De lei heeft jaren geleden een hoofdartikel over Johanna gepubliceerd.
Nu zij de stap zet om ons dorp, na bijna 30 jaar te verlaten, kunnen we dit niet stilletjes voorbij laten gaan.
Door Marjolein Dresden-Hommes
Als ik, zoals altijd na een hartelijke ontvangst, bij Johanna
binnenkom, zie ik overal waar ik kijk haar creaties. Niet alleen
in de vorm van grote en kleine beeldjes, vormen of andere
kunstwerken, maar vooral ook geïntegreerd in het interieur. Je
moet echt goed rondkijken om alles te ontdekken. Zelf zit ze
aan tafel met voor zich
een dikke plak van
een boomstam die ze
als schrijfplank lijkt te
gebruiken. Kortom, je
kunt wel stellen dat
hout en kunst een
belangrijke plek in haar
leven hebben.
Johanna vertelt dat
ze in de week van dit
gesprek alweer 35
jaar beeldhouwer is
en 30 jaar geleden de
diagnose Bechterew
kreeg. Het plan was dit
groots te vieren maar
daar heeft de corona
tijd een (houten) stokje
voor gestoken. Ze viert
het toch, maar dan met
een vriendin. U leest
het goed, Johanna
viert niet alleen haar jubileum van haar vak, maar ook die van
haar ziekte. “Deze ziekte heeft mij gewoon ook ontzettend veel
gebracht, het is niet alleen maar moeilijk en naar”, vertelt ze. De
ziekte zorgt er onder andere voor dat zij de kleine dingen van het
leven echt waardeert, niets als vanzelfsprekend ziet en als geen
ander weet dat knokken erbij hoort. Iedereen weet dit, maar niet
iedereen voelt dit.
Veertig jaar geleden ging Johanna naar de biodynamische landen
tuinbouwschool. Motivatie was haar zorg om onze natuurlijke
omgeving, onze aarde. “Ik lag er ’s nachts van wakker, veertig jaar
geleden en moet je nu zien, we beginnen het gelukkig allemaal te
zien. Destijds werd ik erom uitgelachen”.
Nu gaat ze verhuizen naar Peize. Johanna haar ogen glinsteren
als ze over de nieuwe plek vertelt. Er zijn o.a. kikkerpoelen, een
zwemvijver en een sauna (hetgeen met haar ziekte onmisbaar
is), een heidetuin voor de zandbijen, een boomgaard, een
bos. Kortom één groot paradijs. De vorige bewoners hebben
het weiland rond het huis met veel liefde omgetoverd tot deze
natuurtuin. Een taak die Johanna en haar vriendin Dienke met
groot plezier voortzetten. Haar opleiding komt hierbij weer goed
van pas. Hout bewerken blijft haar grote passie maar daarnaast
gaat ze workshops geven in landschapskunst. “Het idee is eigenlijk
heel eenvoudig, je maakt gebruik van natuurlijke materialen die
ter plekke voorhanden zijn, maakt er een vorm mee die mag
blijven of verdwijnen”. Kleine of grote cirkels, spiralen, rechte
lijnen, kegels, bollen, piramides van steen, takken, bladeren,
zand, klei, veen of turf, gebruik makend van water, vuur en wind.
Haar grote voorbeeld is Andy Goldsworthy.
Als ik Johanna vraag
wat zij gaat missen
zegt zij vrijwel meteen:
“De mensen en de
bomen”. Ze vertelt dat
ze de oude eiken in
onze straat (Oude
Boerenweg) stuk voor
stuk gefotografeerd
heeft toen ze in een
winter wit ‘berijpt'
waren vlak voordat
de ijskristallen als
‘sneeuw’ voor de zon
zouden verdwijnen.
Dat is voor mij typisch
Johanna. Zij geeft
uiting aan emoties die
we allemaal kennen en
weet deze manier van
‘met gevoel om gaan’
meteen op je over te
brengen. Als afscheid
van haar huidige stek, heeft ze houten potten gemaakt die ze
gevuld heeft met materiaal van eigen erf (zie foto). Deze potten
krijgen een plek in haar nieuwe tuin en mogen daar met de jaren
langzaam vergaan. De cirkel is rond.
Glimmer’lei - maart 2021 9