Magazine Leef! 33

Met ingang van november vorig jaar heeft Henny van het
36 jaar getrouwde echtpaar extra zorg nodig. Greet: “Ik kon
hem voor die tijd nog voldoende helpen met wat hij nodig
had. Maar die zorg hebben de medewerkers van Marente
voor een deel overgenomen. Ze komen hem ’s morgens uit
bed helpen. Rond half zeven zijn ze terug om hem te helpen
met alles wat dan nodig is en rond half negen komen ze hem
in bed leggen.” Henny, die, zoals zijn vrouw bij binnenkomst
in de hal aangeeft, lichte vormen van dementie heeft, laat
zich over de dagindeling met Marente nadrukkelijk horen.
“Ik zou het fijn vinden dat de medewerksters ’s morgens op
een vast tijdstip komen om mij uit bed te halen. Dat is soms
om 8 uur maar soms ook pas rond half 10.” Greet zegt dat
dit fijn voor haar man zou zijn maar alle begrip te hebben
waarom dat lastig is. “Er kunnen allerlei omstandigheden zijn
waarom ze later langskomen. Zij hebben andere cliënten en
zo’n bezoek kan uitlopen. Zowel Henny als ik zijn uitermate
tevreden met de inzet van de medewerkers van Marente.”
Levenslange beperkingen
Henny heeft bij de geboorte een gebrek gehad aan zuurstof,
waardoor onder meer de functie van zijn rechterarm tot
op heden beperkt is. Dat heeft gezorgd voor een speciale
schoolopleiding en aangepaste werkomgevingen. Henny
heeft in Leiden ‘Buitengewoon Lager Onderwijs’ genoten en
is zo’n 35 jaar, zoals hijzelf zegt, met plezier aan het werk
geweest in de Meelfabriek in Leiden. Hij vulde daar de
verschillende soorten meel in zakken af. “Ik heb daar vrienden
gemaakt en dat vond ik fijn. Mooi was het om aan het
eind van de dag van de aanwezige Proefbakkerij voor een
dubbeltje een brood te kopen en die mee te nemen naar
huis.” Greet mist vanaf haar geboorte een been maar dat
belet haar niet om van het leven te genieten. “Ik heb 30 jaar
met plezier gewerkt in de linnenkamer van Sancta Maria
waardoor ik alle paviljoens van binnen heb gezien. Ik was 60
toen de organisatie werd opgedoekt en ik gebruik kon maken
van een gunstige afvloeiingsregeling.”
Mooie aanvulling op elkaars dagagenda
Henny gaat drie dagdelen in de week naar Jeroen in het
kader van de dagbesteding. Zoals hijzelf aangeeft verschaft
dat een goed gevoel. “Er zijn daar veel vrijwilligers die veel
voor mij en anderen doen.” Voor Greet biedt dat de mogelijkheid
om andere dingen te doen. “Want ik laat hem nu geen
uren alleen meer in onze woning. Ik ga sjoelen, ben lid van
een handwerkclub en een eetclub.” Henny vult aan dat ze
ook gaat bingoën. Greet: “Er is in Noordwijk zoveel te doen
voor mensen op onze leeftijd. Je moet alleen de moeite doen
om te ontdekken wat er allemaal mogelijk is. Je hoeft als je je
best doet niet eenzaam te zijn.” Op de vraag of corona hen
parten heeft gespeeld is Greet duidelijk. “Het was saai dat je
niet bij elkaar kon komen om het woord afschuwelijk niet te
noemen. Gelukkig kon Henny na een korte onderbreking al
weer snel naar Jeroen. Als wij hier bij elkaar zijn dan kijkt
Henny graag naar voetbal en nu naar de Winterspelen. Mijn
familieleden en ikzelf zijn Feyenoordfans. Toen bleek dat
Henny een Ajax aanhanger is was dat in het begin wel een
dingetje. Overigens kijk ik nauwelijks meer als Feyenoord op
de televisie is. Ik ben niet meer zo’n felle.
Marente
Mooie Noordwijkse namen
Henny is een nakomeling van Jan de Juut. Zijn
grootvader dankte zijn bijnaam aan het feit dat
hij strandjutter was. De vader en al zijn broers van
Greet droegen klompen reden waarom zij als dochter
bekend was als dochter van Jan de Klompen.
Als mijn man sport kijkt dat hou ik mij bezig met het inkleuren
van speciale tekenfiguren, het maken van kruiswoordpuzzels
en borduren. Voor het laatste is het fijne werk gelet op mijn
ogen niet meer weggelegd maar wat grovere borduursels
doe ik nog steeds graag.” Zij hebben het ondanks de
aflatende gezondheid van Henny fijn samen en hopen nog
jaren in hun appartement, dat tijdens het interview uitzicht
geeft op de wekelijkse markt, door te brengen. Henny mist
zijn scootmobiel waarmee hij ook de wedstrijden van vv
Noordwijk en SJC bezocht nog elke dag. “Ik zou hem graag
weer terug hebben om rond te rijden in Noordwijk, Katwijk en
Rijnsburg en natuurlijk om de voetbalwedstrijden te bezoeken.”
Greet kijkt hem daarbij liefdevol aan en uit haar ogen
lees je dat dit helaas voor haar man niet meer is weggelegd.
‘Voor een Juut koop je geen Klompen’
Henny (77) en Greet (81) Heemskerk vormen
een prachtig echtpaar. Zoon van ‘Jan de Juut’ en
dochter van ‘Jan de Klompen’ zijn al tientallen jaren
samen en zouden niet anders willen. Ze leiden een
rijk leven, ondanks de lichamelijke beperkingen die
ze van jongs af aan hebben. In een gesprek over
het leven van Henny komt de ene na de andere
anekdote voorbij. Henny neemt het woord en
Greet vult de details aan.
TEKST ALEX PASSCHIER BEELD BURO BINNEN
Stiekem naar ‘het Achtje’ in Leiden
Henny: “Ik ben geboren in Noordwijkerhout, maar mijn
ouders verhuisden naar Noordwijk toen ik 2 maanden was.
In mijn jongere jaren ging ik naar de BLO”. Greet legt uit:
“Henny ging naar het Buitengewoon Lager Onderwijs, omdat
hij vanaf zijn geboorte lichamelijke problemen had.” Deze
beperking heeft Henny niet van een levendige jeugd weerhouden.
“Ik heb gevoetbald bij SJC en heb gekeept in het
schoolvoetbalteam. Tijdens mijn tienerjaren werkte ik in
bioscoop Royal in de Voorstraat en was ik veel in Leiden te
vinden. Dat was een leuke tijd. Dan gingen we stiekem naar
café ‘het Achtje’ op de Beestenmarkt. En als ik achteraf mijn
mond voorbij praatte bij mijn schoonouders, kreeg mijn
vriendinnetje straf”, grinnikt Henny.
Lourdes brengt Henny en Greet bij elkaar
De jaren daarna stonden voor een groot deel in het teken
van Lourdes. Greet legt uit: “De moeder van Henny stond in
Noordwijk bekend als Vrouwtje Lourdes. Ze ging het hele
dorp rond en haalde op a lerlei manieren geld op. Dat
gebruikte ze om met zieke mensen naar Lourdes te gaan.
Elk jaar weer, met de bedevaart-trein. En Henny ging elke
keer mee, 26 keer is hij er geweest. Zo hebben we elkaar
ontmoet. Ik heb een kunstbeen, weet je. Via-via werd ik
gevraagd om te gaan naar Lourdes, samen met mijn zus.”
Henny was op slag verliefd. Dat Greet grijze haren had en
een kunstbeen, deerde hem niet: “Grijs is ook een kleur en
dat been kom ik niet aan”, was zijn motto. “Eerst moest ze
niets van me hebben, maar ik bleef volhouden.” Greet: “Hij
kreeg wel wat hulp zijn moeder hoor, want zij was een echte
koppelaarster. Eerst werd ik er gek van, maar liet me toch
het hof maken. Op een gegeven moment kwam hij wegens
omstandigheden een week logeren bij mij op het Salviahof.
En hij is nooit meer weggegaan! Binnen 4 maanden waren
we verloofd en een half jaar later getrouwd.”
“Ik zorg zoveel mogelijk zelf voor hem”
Henny is ontzettend bij dat hij met haar getrouwd is:
“Ze is lief, a les mag en ze helpt me overal bij. Als ik alleen
was gebleven zou ik nu naar de sodemieter zijn geweest.”
Na zijn pensioen is Henny lichamelijk sterk achteruit gegaan.
En sinds een paar jaar kan hij niet meer zonder rolstoel.
Greet helpt waar zij kan. “Het liefste zou ik a les zelf doen,
maar dat lukt helaas niet. Gelukkig komt dagelijks de thuiszorg
van Marente. Die dames zijn geweldig, we zijn 100%
tevreden. We kunnen goed afspraken met ze maken en ze
hebben echt aandacht voor ons.”
THUISZORG VAN MARENTE
Elke dag, ’s ochtends en ’s avonds, komt de
thuiszorg bij Henny thuis om hem te helpen
met opstaan en naar bed gaan. Ook ondersteunen
ze Greet in de zorg voor haar man.
Op die manier kunnen zij zelfstandig in hun
fijne appartement blijven wonen. Heeft u ook
thuiszorg nodig? Neem contact op met een
van de kleinschalige wijkteams van Marente in
Noordwijk via 071 409 33 33.
DAGOPVANG IN JEROEN
Henny brengt twee dagen door op de dagopvang
in Jeroen. Dat is een gezellige
ontmoetingsruimte, waar hij kan meedoen
aan diverse activiteiten die hem aanspreken.
Geheugentraining, gym, activiteiten rond
seizoengerichte thema’s en gezellig samen
eten. Of een kopje koffie drinken en een
praatje met anderen maken.
Wilt u meer informatie over de dagopvang?
Neem contact op met de teamleider Welzijn
van Jeroen via 071 36 517 00.
Ook gaat Henny twee dagen in de week naar de dagopvang
in Jeroen. Hij wordt gehaald met een busje. “De chauffeur is
een hele vriendelijke man, echt een top vent. Eerst moest ik
wel wennen in Jeroen, maar nu ga ik er altijd met veel plezier
naartoe. Ook daar zijn het a lemaal lieve dames en ze doen
zoveel.” Voor Greet is het ook fijn: “Op die dagen heb ik tijd
om dingen voor mezelf te doen.”
Een actief en zinvol leven
Het is niet niks. De een in een rolstoel, de ander met een
kunstbeen. En dan hebben we nog niet eens over de diverse
andere kwaaltjes. Toch leiden Henny en Greet een actief en
zinvol leven. Henny rijdt er dagelijks op uit met zijn scootmobiel,
naar voetbalwedstrijden en vrienden in de hele regio.
En Greet heeft ook haar hobby’s. Daarnaast gaan ze geregeld
samen op vakantie, vroeger via de Zonnebloem naar het buitenland
en tegenwoordig via het Vakantiebureau in Nederland.
Ze pakken het leven met beide handen aan.
32 33
Terugblik 2018
43