Militaire Courant 1 2024

16 – MILITAIRE COURANT
Force Protection:
‘Wij zijn de vinger in de dijk’
Roel werkt bij de Luchtvaarttroepen, maar heeft een heel specifieke
taak, die Force Protection heet: de bescherming van vliegtuigen van de
Luchtmacht. ‘Alleen als dat ding vliegt, heb ik er niets mee te maken.’
‘Ik was al vanaf mijn jeugd altijd
buiten te vinden, en dat
was ook bepalend voor mijn
loopbaan. Ik studeerde op advies
van mijn decaan wel Bestuurskunde,
maar eigenlijk vond ik alleen
het vak criminologie boeiend. Ik
wilde een baan waar ik meer buiten
kon zijn, fysiek actief en in
contact met mensen – met af en
toe wat bureauwerk, en een onderzoekskant.
Ik meldde me bij de politie-academie,
maar daar kwam
ik uiteindelijk niet door de selectie
heen. Nu had ik ook wel een
band met defensie: van mijn moederskant
waren er velen bij de marine,
mijn opa was marinier geweest.
Op mijn 26e besloot ik me
bij de KMA aan te melden, en begon
als infanterist: lekker met een
rugzak op door het terrein banjeren.
Ik kwam echter in aanraking
met een paar cadetten van de
Luchtmacht, en toen ik merkte dat
die organisatie veel minder hiërarchisch
was, dacht ik: “dit is het,
daar moet ik zitten!” Dus op mijn
28e begon ik bij de Luchtmacht.
‘Ik ben nu overste, hoofd sectie
Force Protection en vakoudste
Luchtvaartroepen. Maritieme helikopters
zijn ook van ons. Alles
wat vliegt. De kleine drones daargelaten,
maar verder: onze verantwoordelijkheid.
Alleen wanneer ze
vliegen, heb ik er niets mee te maken.
Onze taak is echter niet zozeer
bewaken, maar hoe je beveiligt.
Het clichébeeld is dat wij
met een geweer op de rug bij de
poort staan of langs het hek lopen,
maar ons werk is zoveel meer
dan dat. Ik ben verantwoordelijk
voor alle beschermende maatregelen,
zowel proactief als reactief,
‘Een incident op
zijn tijd geeft richting
aan het beleid’
zodat wij hier veilig ons werk kunnen
doen. Ik denk na over beschermende
middelen, onze camouflagepakken
en schoenen, chemische
beschermingsmiddelen, de keuze
van wapens en welke munitie:
het gaat heel breed, want ik heb
ook te maken met de brandweer,
en ik ben contactpersoon voor het
kenniscentrum van chemische
beschermingsmiddelen.
‘Door de geopolitieke situatie heb
ik het wel een stuk drukker dan
mijn voorgangers. Ik ben ook bezig
met een plan voor de toekomst.
Maar als de dreiging toeneemt,
dan investeert Defensie
eerst in offensief staal, dan komt
de logistiek en pas daarna denkt
men eraan dat dat ook nog beveiligd
moet worden. Dat is best een
struggle. Dat zien we overigens
overal. De tijd van missies is ingewisseld
voor denken over grootschalige
conflicten. Dat vraagt
meer ondersteuning en voorraden.
Mentaal is het ook zwaarder.
Ik vind dit werk echt leuk om
te doen, maar nu de dreiging toeneemt,
terwijl onze mogelijkheden
beperkt blijven, dan is dat
soms heel stressvol.’
Ik zeg wel eens: een incident op
zijn tijd geeft richting aan het beleid.
Pas als er bijna iets misgaat,
beseffen mensen hoe belangrijk
ons werk is. Ik zie ons als de vinger
in dijk: niemand weet waar we
de wereld voor behoeden, totdat
het misgaat. Het komt toch vrij regelmatig
voor dat we dingen hebben
ondervangen. En er zijn echt
wel momenten geweest dat de
luchtvaarttroepers niet alleen de
Luchtmacht maar zelfs de Nederlandse
samenleving hebben behoed
voor vervelende dingen.’
‘Mijn functie’ is mede mogelijk gemaakt
door Noventas verzekeringen.