OnzeJeugd.NU 2024 08/09

Inclusiviteit staat bij veel scholen op de agenda, maar het daadwerkelijk realiseren ervan lijkt een
stuk lastiger. Maar waar de neuzen dezelfde kant op staan en expertise wordt gecombineerd, blijkt
heel veel mogelijk, zo tonen deze drie praktijkvoorbeelden.
Weer wat inclusiever
Albert Boelen
Een Drentse vo-school werkt al een
aantal jaren aan het inclusiever
maken van haar onderwijs. Zo wordt
er samengewerkt met het gespecialiseerd
onderwijs in de regio,
met zorginstellingen, het regionale
bedrijfsleven en met het regionale
mbo. De bestuurder van deze voschool
loopt voor de wekelijkse
boodschappen op zaterdagmiddag
een notenbar binnen in de vestigingsplaats
van de school. Hij wordt
bediend door medewerkers die daar
in de vorm van een werkervaringsplek
werken: het merendeel van hen
komt van een vso-school (ZMLK).
Hij treft daar ook een trots ouderpaar
dat behoort tot de vaste clientèle van
de notenbar en intussen geniet van
de arbeidsactiviteiten van hun zoon
in deze notenbar.
Uitgeleerd
Het ouderpaar herkent de bestuurder
en spreekt hem aan: “U bent toch van
onderwijs, als we ons niet vergissen?”
En na een bevestiging van de kant
van de bestuurder gaan ze verder:
“Mogen we u dan iets vragen?”
De bestuurder gaat in een hoekje van
de notenbar bij het ouderpaar zitten
en er ontspint zich een gesprek over
De ouders hadden
sterk het gevoel dat
hun zoon nog niet
was ‘uitgeleerd’
de toekomst van de zoon van het
ouderpaar. Hij had het vso net verlaten,
werkte met vol enthousiasme
in de notenbar, maar daar bleef het
dan ook bij. De ouders hadden sterk
het gevoel dat hun zoon nog niet was
‘uitgeleerd’, maar zagen geen mogelijkheden
om ergens nog onderwijs
voor hun zoon te vinden. Ze hadden
al aardig wat pogingen in die richting
ondernomen, maar tot op heden
steeds ‘bot gevangen’. “En nu treffen
we u toevallig hier en vroegen ons af
of u ons advies kunt geven: waar zijn
er nog mogelijkheden voor onze zoon
om zich wat verder in het onderwijs
te ontwikkelen? U bent uiteindelijk
van onderwijs en u zult daar toch
verstand van hebben.”
Smaakt naar meer
De bestuurder voelde zich aangesproken,
als onderwijsman en vooral
ook als bestuurder van een school
waar men inclusiviteit nastreeft.
Hij blijft de rest van het weekend met
de jongen in z’n hoofd rondlopen en
’s maandags wisselt hij zijn ervaring
uit met een paar collega’s op school.
De teneur van hun gesprek was: ‘We
zouden als school toch iets moeten
kunnen doen voor deze jongen, al
behoort hij nu niet meteen tot onze
doelgroep. Formeel niet (inrichtingsbesluit
van het vo), maar ook
inhoudelijk niet (lesprogramma’s,
curriculum, niveaus, etc.). Maar
goed, wat kunnen we doen?’ Goede
raad was duur maar men vond een
oplossing: een tweetal docenten van
de school waren bereid om tijdelijk
een programma te ontwikkelen (en te
‘draaien’) met de jongen buiten hun
eigen lestijden. Dat lukte en uiteindelijk
smaakte het naar meer, terwijl
het uiteraard veel extra tijd van de
betrokken docenten vroeg.
Mensenwerk
Het gevolg is dat op dit moment de
vo-school een ‘onderwijs-zorggroep’
heeft voor deze en andere jongeren
in een vergelijkbare situatie. Samen
met het gespecialiseerd onderwijs
(ook gevestigd in het gebouw) en
de zorgpartner wordt deze groep
bemenst en ‘gedraaid’. Deze jongeren
18
ONZEJEUGD.NU 8/9-2023