Sagbladet - Norsk Bygdesagforening

Sagbladet
Fullt kaos i bilen, når vi såg den føste svartbjørnen!
måtte takast bilde av. Må forklare
at vi 4 av turdeltakarane var frå
Telemark og gjekk som regel i samla
tropp. Desse vart kalla ”Telemarksbataljonen”.
Vi hadde håpa å sjå meir av OL
anlegga, men det var dårleg skilta
og dei låg i ulike områder rundt
sjølve Whistler. Vi fekk med oss
delar av bakkane som skal brukast,
men ikkje arena for langrenn, skiskyting
osv. Kanskje nokon har fått
inspirasjon til å reise tilbake under
OL arrangementet. Sentrum i byen
var veldig intimt og her var det
veldig flott arkitektur og tre i grove
dimensjonar var brukt overalt, ute
og inne. Her eit eksempel frå ein
restaurant.
Vi fekk oss ein matbit og ein spasertur
i området før vi måtte i bilane
igjen. Området mellom Whistler
og Cache Creek var fasinerande.
Her såg vi alt frå store granskogar,
til karrige furumoer og prærie. Vi
køyrde forbi fleire busetningar der
indianarar budde. Dette var ikkje
indianarlandsbyar med telt og fjør
og hestar. Nei, nedslitte små hus,
masse søppel, dårleg vedlikehald,
dyrka mark som var på veg til å bli
gjengrodd var gjennomgåande i
desse områda. I det heile tatt litt
dystert for bortskjemde nordmenn.
Høgdepunktet denne dagen var at
vi såg vår første svartbjørn. Det vart
fullt kaos i bilen med folk og
kamera. Sjå, bjørn!! Veit ikkje om
så mange fekk veldig fine bilder av
denne første bjørnen, men når eg
ser på mine er det mest bilruter og
hender som viser. Eitt og anna bilde
viser også bjørnen som her, men
bildet beskriver like mykje situasjonen
i bilen. Dette var ei stor oppleving
og særleg for dei 2 borna
som deltok på turen.
Vi kom seint fram til hotellet i Cache
Creek denne kvelden og etter ein
middag var dei fleste utslitt og gjekk
til sengs. Dette var for øvrig det
Litt utradisjonell bruk av rundstokkar,
men veldig fint.
www.sag.no
hotellet som hadde mest amerikansk
sjel, etter mi meining. Ein del
lokale folk i ein liten halvskitten
restaurant vart maten servert. God
Ekempel på ei laftebygning som er
produsert av Pioneer Log Homes
mat, men nokon hadde sett kjøkkenet
og valde å ete frokosten på
ein annan restaurant i nærleiken
dagen etter. Vi vart ikkje sjuke
nokon av oss!
Neste dag skulle vi ha ein forholdsvis
roleg dag med moderat med køyring
(33 mil) og lite organisert opplegg.
Det vart nesten sånn, men det vart
ikkje problem å få tida til å gå.
Langs vegen til Quesnel låg det ei
laftebedrift med namn Pioneer Log
Homes. Vi visste nok ikkje mykje
om kva type bedrift dette var medan
vi oppheld oss på tomta. Det var
ikkje aktivitet på industiområdet
medan vi var der og ingen som
11