You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
lands, og i alle fall i den regnfulle byen<br />
Bergen, varer hausten heilt frå september<br />
til april, minst. Det er viktig at ein gløymer<br />
ein gong i blant. Det er vel ei slags<br />
overlevingsmekanisme: vi fortrenger dei<br />
mørke haustmånadene når det er lyst ute.<br />
Det er då enda godt.<br />
Heilt frå eg var lita har eg vore vant<br />
med å dele inn året i to kategoriar, i staden<br />
for dei misvisande fire årstidene, som har<br />
liten nytteverdi her på Vestlandet. Heime<br />
lærte eg nemleg å kategorisere månadene<br />
etter kva slags bokstavar dei hadde i<br />
namnet sitt. Det resulterte i at R-månader<br />
hamna i ein kategori for seg sjølv. Dette<br />
er dei fleste og dei verste månadene i<br />
året. Heile åtte månader er samla under<br />
denne kategorien. Dei resterande fire<br />
månadene som ikkje bærer bokstaven R<br />
i namnet sitt, var dei mjuke månadene.<br />
Eller fryd-og-gammen-månadene, om du<br />
vil. R-månadene var tran-månadar – i dei<br />
andre månadene trengte ein ikkje ha i seg<br />
denne fiskeleskedrikken. Dette var det<br />
mor mi som lærte meg. Det var ein regel<br />
utan unntak. Var det R-månad, var det<br />
tran-månad. I mai, juni, juli og august, dei<br />
såkalla mjuke månadene, var alt derimot<br />
berre ein dans på roser. Ja, då var livet fint,<br />
og eg lengta ofte etter desse månadene.<br />
Innimellom prøvde eg å lure mamma. Eg<br />
kunne til dømes seie at «mamma! I dag<br />
treng eg ikkje tran. Det<br />
er jo masj.» Men mamma<br />
kunne stave, så ho let seg<br />
ikkje lure: «Jau, sjølvsagt<br />
skal du ha tran. Her er<br />
det inga kjære mor. Det<br />
er maRs». Så blei det tran<br />
kvar dag den månaden<br />
også.<br />
No bur eg for meg sjølv,<br />
og treng ikkje lengre å bry<br />
meg om det er R-månad<br />
eller ikkje. Likevel bryr eg<br />
meg, men no handlar det ikkje om tran.<br />
No dreier det seg om heilt andre ting,<br />
som eg ikkje tenkte på då eg var sju år.<br />
Slikt som ein berre tenker på når ein er<br />
vaksen. Nemlig været. Det dreier seg om<br />
det ekstremt lave skydekket. For det er<br />
ikkje høgt, dette skydekket. Dei sju fjella,<br />
som alle bergensarane driv og snakkar om<br />
i tide og utide, har eg vel aldri sett. I alle<br />
fall ikkje i samla tropp. Eg har kanskje<br />
vore oppå nokre av dei frå tid til anna,<br />
men aldri stått nede på Torgallmenningen<br />
og telt sju fjell. Av og til har eg kome<br />
til eit, nemlig Fløyen, men aldri sju. Eg<br />
trur ikkje på desse fjella.<br />
Noko anna som også kan seiast å vere<br />
vanskeleg med hausten, er den evinnelege<br />
forkjølinga som kjem, utan unntak, kvar<br />
haust. Den startar i midten av september,<br />
og varer vel meir eller mindre i alle<br />
R-månadene. Om ein ønskjer å halde seg<br />
unna desse forkjølingane, bør ein for all<br />
del ikkje opphalde seg i det offentlege<br />
rom. Her florerer nemlig bakteriane i alle<br />
formar og fasongar. Sydneshaugen skule,<br />
til dømes, kan umulig vere noko anna<br />
enn eit mekka for desse eincella mikro-<br />
Kvart år seier vi det<br />
same. Nemleg at<br />
dette er den verste<br />
hausten vi har<br />
opplevd nokosinne.<br />
organismane. Om du er student på HFfakultetet,<br />
har du sikkert kjent i dørhandtaka<br />
på fleire av dørene på denne skulen.<br />
Men har du nokon gong kjent etter når<br />
du har tatt i dei ulike dørhandtaka Det<br />
er eit belegg der som osar av forkjøling.<br />
Eit belegg av hoste og snørr som luktar<br />
lang veg av hostesaft med raud trekant og<br />
nasespray som hjelp mot både rennande<br />
og tett nase. Du har kanskje også sete på<br />
HF-biblioteket og observert ein stakkars<br />
virusinfisert student som sitt og skriv på<br />
ei datamaskin. Han nys i hendene sine, og<br />
fortset å skrive vidare. Du reagerar med<br />
vantru. Grunnen til at<br />
du er i sjokk er fordi du<br />
sjølv er frisk, og ikkje<br />
klarar å sette deg inn<br />
i denne trasige situasjonen<br />
til medstudenten<br />
din som sit ved sida av<br />
deg. Ein forkjøla og ein<br />
frisk person kjem aldri<br />
til å sjå kvarandre fullt<br />
og heilt. Det kjem alltid<br />
til å vere eit slags misforhold<br />
mellom desse<br />
to menneskegruppene. Kor mange gongar<br />
har du ikkje sitte på lesesalen og irritert<br />
deg over sidemannen som har snufsa<br />
eller hosta - eller enda verre, gjort begge<br />
deler Og kor mange gongar har du gjort<br />
dette sjølv Ein har allereie lesesalar<br />
for mastergradsstudentar som er utstyrt<br />
med mellom anna fancy vasskokarar og<br />
ekstravagante sofagrupper. No er det på<br />
tide at dei forkjølte også får eigen lesesal,<br />
slik at dei kan hoste og nyse i fred utan<br />
dei kjepphøge kommentarane frå dei<br />
friske medstudentane.<br />
Nei, du som meiner at tida vi no går<br />
inn i, er ei fin tid, bør nok tenke deg om<br />
ein gong til. Eg vil tru at du tenker noko<br />
anna når du kavar deg opp trappene til<br />
Johanneskirka. Paraplyen har allereie<br />
blitt vrengt opptil fleire gongar av vinden<br />
på Torgallmenningen, det lagar ein surklelyd<br />
for kvar gong du tråkkar ned i bakken<br />
med dei gjennomvåte skoa dine, livet er<br />
labert, og du tenker at du i alle fall ikkje<br />
er klar for ein ny dag. Brått blir tanken<br />
på kakao og stearinlys ikkje så koselig<br />
likevel. Hausten er her, og det er ikkje<br />
bra.<br />
19
Change language