Du kan også laste ned nummeret i pdf. - Språkrådet

Innsiktslo likevel ikkje snøgt igjennom. Pontoppidannytta òg omgrepet «Vestenfields»,og det ser ut til at det «vestafjelske» lengevar den vanlegaste administrative nemningapå Vest-Noreg. Hit reknar JensKraft i sin Beskrivelse av Kongeriget Norge(1820–1836) futedømma frå og medJæren og Dalane i sør til og med Sunnfjordog Nordfjord i nord.I første halvdel av 1800­ talet var likevelogså nemninga «Vestlandet» komeni bruk, men det ser ut til at hosærleg galdt kystområda i Agder og Rogaland.For folk i Telemark var det kystlandetfrå Agder til Jæren som var Vestlandet,medan bygdene vest forHardangervidda framleis låg i «nord».Aasmund Olavsson Vinje såg enno i1850-åra folk frå Jæren og Vest-Agdersom «dei reine Vestlændingar». Og påagderkysten brukte folk Vestlands-omgrepetfor å markere seg mot landetlenger aust. Såleis kom avisa VestlandskeTidende ut i Arendal frå 1832.Ordregistreringane til Ivar Aasensyner likevel at folk no også var «vestlendingar»nordover i det vestafjelske. IOrdbog over det norske Folkesprog(1850) definerer han vestlendingen sombåde «Indbygger af den vestlige Deel afNorge (det Vestenfjeldske)» og heimehøyrandei «det søndenfjeldske Vestlandeller Arendalssiden».Tendensen til å rekne heile dennestore regionen for «Vestland» blei trulegstyrkt av at det blei vanleg å sjå restenav landet i motsetnad til hovudstaden iChristiania. Førestellinga om eit omfattande,samla Vestland låg nok endanærare for dei som såg landsdelen utanfrå.Vestlendingane sjølve identifiserteseg helst sterkare med mindre område.Da Arne Garborg fekk seg stove iKnuda heio i 1899, streka han under korviktig Vestlandet var i norsk historie,men han kjende seg først og fremst somjærbu.Foto © Bård Løken / NN / SamfotoSPRÅKNYTT 2/201133