CADEMIA UDIOVISUAL - Academia Galega do Audiovisual

Si que son tempos moi difíciles os que estamos a vivir. O outro día, a Enrique González Macho,
presidente da Academia de Cine Español, preguntábanlle nunha entrevista por estes lugares comúns
aos que van os xornalistas continuamente: que se o cine español vive das subvencións, que
se non facemos nada de taquilla, estas cousas... E Enrique, á parte de puír a todos os que estaban na
mesa, porque é un home que manexa moitos datos e fala cun coñecemento do sector impresionante,
o que fixo alí foi unha guerra gañada.
Preguntábanlle por este tema das fórmulas, de se deberïamos adoptar fórmulas que son estranxeiras,
que non nos pertencen. E el dicía que o cinema español ten todo tipo de manifestacións, completamente
diferentes unhas doutras: hai cine de acción, cine de terror, cine absolutamente de
autor, cine experimental de todo tipo. E eu creo que ten toda a razón. Creo que o que lle dá todo o
sentido, neste caso ao cinema español, é iso precisamente, esa variedade e ese selo de autenticidade
E no cine galego, xustamente é eso o que temos que lograr, e xustamente é eso o que creo que
estamos logrando e polo que temos que apostar. As fórmulas seguramente funcionarán, pero nunca
sabemos exactamente se van funcionar, porque vivimos nun pobo realmente estraño. Saber o que
van pensar todos os galegos que van ao cine… Xa para saber todos os galegos que van ao cine… xa
é difícil. E pensar no que realmente van querer ver, é moi complicado.
É unha cuestión de risco. Todos os que estamos hoxe aquí, e todos os que están nas súas casas que
pertencen a este sector, somos todos xente de risco. Quero dicir, que nos dedicamos a isto por unha
cuestión vocacional e por unha cuestión, ben… de botarlle huevos.
O que non teña arrestos para andar nesto terá que cambiar de oficio. O resto, pois seguiremos
aquí, seguiremos facendo películas, seguiremos arriscando os cartos, os nosos e tamén os públicos…
Esperemos que con retornos –non con Retornos, a película: con retornos de cartos para todos–. E, en
calquera caso, eses cartos públicos creo que están sempre moi ben investidos, porque nós gastamos
moitísimo menos realmente do que nos faría falta para facer as películas. Todas as películas en xeral,
que o saiba todo o mundo, que as películas nós facémolas moito máis baratas do que realmente
deberían ser. Os americanos, todo o contrario, fanas moitísimo máis caras do que se podían facer.
Con todo isto, o único que quero é agradecervos moitísimo este premio. Xa me enrollei e botei un
discurso longuísimo, non pode ser, é tempo de televisión, hai que cortar. Moitísimas grazas a todos.
Son feliz de pertencer a este sector e a esta familia. Son feliz. Feliz!”
Papeis da Academia Galega do Audiovisual 2010–2011 15
P R E M I O S M E S T R E M A T E O