Marilar Aleixandre - Tempos Dixital

More documents

Recommendations

Info

10 // Crítica proPostas Que mellor presentación para un libro ilustrado de fantasía heroica que dalo a coñecer entre o público apaixonado por esa temática? Iso mesmo debeu pensar David Rubín, que percorreu as principais librerías especializadas en banda deseñada da provincia da Coruña para presentar a edición de Astiberri do Salomón Kane de Robert E. Howard, embelecida coas súas ilustracións. Na presentación na veterana Libreria Kómic de Santiago de Compostela, o 11 de xuño, a habitual sesión de sinaturas de exemplares e agasallo de ilustracións orixinais estivo aderezada polo conxunto de funk e soul Banda Aparte, que lidera o libreiro Komic, Xosé Barreiro, máis coñecido como Pío polos habituais. Á marxe da singular campaña de promoción o certo é que o Solomon Kane de David Rubín é un libro altamente recomendable para públicos de todas as idades. A obra forma parte da recente colección “Clásicos Ilustrados”, da editorial Astiberri, que a este paso vai camiño de converterse no principal referente peninsular na publicación de BD de autor. Como o seu propio nome in- Los ojos del gato // Moebius Imaxes que fan xustiza BD David Rubín ilustra, entre a caricatura e o comic book, todo un clásico da literatura fantática dica, a serie basea a súa filosofía en recuperar obras clásicas da literatura fantástica, de terror ou de ciencia ficción, embelecéndoas coas ilustracións de grandes debuxantes da banda deseñada independente. Os niveis de calidade acadados por El Golem (Gustav Meyrink / Santiago Valenzuela) ou El destino del artista (Eddie Campbell), anteriores entregas da colección, presaxiaban excelentes expectativas sobre este Solomon Kane de David Rubín e, certamente, o resultado non defrauda. De todos os personaxes creados por Robert E. Howard, entre os que se contan heroes coma Conan, o Rei Kull, ou Red Sonja, Solomon Kane é probablemente o máis pintoresco. O protagonista destas historias é un xusticeiro puritano do século XVI que percorre Europa e África na procura de aventuras, coma se fose unha sorte de Corto Maltés cambiado de época. Nas súas historias mestúranse os xéneros máis populares da subcultura pulp: romance, terror, intriga, épica... O ritmo é trepidante e o lector case non terá tempo de tomar alento entre historia e historia, pero a sabia combinación de elementos froito da xenialidade de Howard achega a con- Música envolvente BD Palabras e imaxes din máis do que contan neste man a man entre Alejandro Jodorowski e Moebius Los ojos del gato · Jodorowski, Moebius (il.)· Norma, 2010 · 56 páx · 14 euros Norma editorial acaba de reeditar un estraño e delicioso álbum –deses que alcanzaron xa o status de míticos– saído do xenial casorio artístico que compoñen o debuxante Moebius e Alejandro Jodorowsky como guionista. O seu título é Los ojos del gato, e nada ou pouco ten que ver co seu simbólico Incal, malia que poidamos intuír neles universos comúns. Esta é, de feito, unha estraña obra con capacidade de atraer tanto aos devotos do metafísico guionista como a aqueles que non perden o sono polas páxinas asinadas polo psicomago. Los ojos del gato é unha poética e sorprendente creación, que o propio Moebius chegou a definir como un xogo en que ambos os dous se permitiron liberdade absoluta, fóra das amarras comerciais. Dende logo, a conxunción do bo facer dos dous artistas ten como resultado un ál- Solomon Kane· Robert E. Howard, David Rubín (Il.) · Astiberri, 2010 · 296 páx · 20 euros sistencia necesaria para que a experiencia non se converta nunha sucesión de fogos de artificio. Pero, como encaixa o estilo de David Rubín con este clásico da fantasía heroica? O ourensán, que xa amosara sobradamente o seu bo facer con Corazón de tormentas, experimenta nesta obra unha evolución estética que o leva a mesturar a súa tendencia á caricatura para achegarse ao estilo do cómic book. O resultado, de grande beleza plástica, harmoniza á perfección cun tipo de historias en que se mesturan elementos tomados da literatura homérica cos recursos habituais da ficción. Por se non bastara con todo isto, Astiberri, facendo honra da súa impecable traxectoria editorial, recupera as versións orixinais das historias de Howard publicadas en Weird Tales, entre os anos 1928 e 1932 e non bum inusual, de ritmo engaiolante, transcorrer inquietante e sorprendente, armado dun poderoso e tétrico atractivo. A obra establece tamén un constante diálogo co lector que asiste, hipnotizado polas maxistrais páxinas a que Moebius nos ten xa afeitos, a unha sombría e magnética narración da que podemos dicir que é pura poesía. A súa gran capacidade evocadora provén das imaxes a toda páxina nas que o debuxante deixa fluír todas as súas habilidades como creador de arquitecturas decadentes e de escenas impresionantes, valéndose dunha expresiva cor biton. Estas grandes viñetas, lamentablemente reducidas na edición presente a un formato medio, contrapóñense a outras opresivas e estáticas escenas, apenas un recorte vertical de marcada marxe negra, nas que a omnipresente sombra dun home domina o relato e a paisaxe. Esta oposición constante crea un ritmo envolvente e consegue que unha acción que dura apenas un instante poida ser contada de forma simultánea dende espazos distantes, sendo a única e principal acción da historia marcada polo ritmo pausado e a tensión. Esa música interna que fai deste álbum algo marabilloso. os textos adulterados que apareceron noutras compilacións menos afortunadas. Débeda saldada, por tanto, e un novo atractivo para en- Outro dos segredos da obra é a medida xusta do texto. Insinuante e mesurado, céntrase na conversa sen resposta que o enigmático personaxe masculino establece coa súa aguia, un monólogo de sorprendente resolución e inesperado final, deses que conseguen deixar marca na memoria. Los ojos del gato é unha obra mínima pero plena. Tras as súas escasas palabras e maxestosas imaxes insinúase todoa unha historia que o lector pode xogar a completar. Fainos pensar sobre a cidade semiderruída cuxas rúas percorre o silandeiro gato, sobre o seu pasado e o seu apocalíptico tempo, o mundo en que se encadra, o seu poderoso protagonista, a vida que leva... e todo só con ensinarnos a punta do iceberg. Pero se algo queda e impresiona é o macabro debuxo da crueldade, a reflexión sobre a procura da felicidade a calquera prezo, sobre a impotencia, o poder e a morte. Unha obra moi recomendable por ser unha desas lecturas que deixan marca no recordo. Só por Los ojos del gato, xa se lle poden perdoar a Jodorowsky todas as súas rarezas. A Moebius, creo, non hai chata que lle desculpar. // María Lado Ilustración de Solomon Kane // David rubín gadir a unha obra en que se conxugan demasiados atractivos como para deixala pasar por alto. Gozade dela. // Xesús Blanco Rosas
Onde viven os espectros Teatro Manuel Lourenzo reescribe as consecuencias da ambición humana que simboliza Macbeth Teatro para oír e descubrir Teatro A escritura dramática renóvase a través da radio T oca xa a cuarta edición deste evento que se traduce non só na necesaria renovación de autoras e autores para a literatura dramática galega, senón tamén na recuperación dun xénero interesante, importante e tradicionalmente esquecido polos circuítos de publicación teatral: o teatro radiofónico. A iniciativa procede da incansábel Ana Romaní e do seu Diario Cultural e conta coa colaboración do Centro Dramático Galego. O resultado, finalmente, un libro coas obras premiadas, e o pracer de escoitar en cd a lectura dramatizada dos textos. Publícanse tres peciñas correspondentes ao Premio do Xurado, Premio da Audiencia e Finalista, precedidas dun delicioso prólogo, auténtica homenaxe ao teatro lido e radiodifundido, elaborado por Ánxeles Cuña. Vanesa Martínez Sotelo e a súa obra Indoor foron galardoadas co Premio do Xurado. A autora amósanos aquí unha obra contida de ton contemporáneo, de toques absurdos, na que unha lectura reflexiva fai que o texto gañe sen dúbida á experiencia exclusivamente auditiva na que debe cobrar importancia a historia. Efectivamente, Indo- IV Premio Diario Cultural de Teatro radiofónico · VV. AA.· Xerais/Radio Galega, 2010 ·80 páx · 15,90 euros Lady Macbeth approaching the murdered Duncan // William Blake or non é unha historia dramática en sentido estrito, senón que semella máis ben un exercicio dramático misterioso e estilizado que nos achega máis ao terreo lírico da suxestión ca ao terreo ficcional da narración pura. En Indoor, Vanesa Martínez desenvolve de xeito fragmentario o tema do (auto)encerro e da fuxida posmoderna da expresión das paixóns e os sentimentos como patoloxía a través dun motivo que, en si, constitúe unha atractiva idea literaria: a muller que queda pechada na pedra, reminiscencia contemporánea da clásica (e bíblica) conversión en estatua. Posúe Indoor enormes posibilidades escénicas pero, sobre todo, literarias. A audiencia do Diario non se trabucou ao premiar o texto de Begoña García Ferreira O vento na illa, unha obra intelixente que se desenvolve a través dunha historia ben levada e que nos conduce á imprescindíbel base narrativa do teatro para escoitar. A autora consegue que, nunha soa escena e nuns minutos de conversa, a tensión medre e a historia debulle desde o presente un longo pasado de acontecementos ficcionais que conducen a un desenlace clásico, máis alá, por suposto, dunha definición dos personaxes que se converte en esencial. García Fe- O dramaturgo vivo máis importante do teatro galego, o noso dobre Premio Nacional de Literatura (nacional español e nacional galego) entrega agora un novo capítulo da súa revisión da mitoloxía dramática universal, con este volume que gañou o Premio Álvaro Cunqueiro do ano pasado. En Flores de Dunsinane, Manuel Lourenzo volve a recorrer á revisitación dun texto clásico, neste caso o exemplo da ambición humana e das súas fatais consecuencias que é o Macbeth de Shakespeare. Volta ás orixes dos clasicismos grego e barroco á que nos ten acostumados o do Valadouro, cuxa produción literaria está inzada de personaxes helénicos (Helena, Edipo, Electra) e elisabethianos (Hamlet, agora Macbeth), que recorda ao mestre Cunqueiro, nomeadamente ao seu Incerto señor Don Hamlet, cuxas páxinas de vento enchen tanto Elsinor como Mondoñedo; mais tamén a ese mestre da contemporaneidade que é Heiner Müller, responsábel da estirpe xermanófila do noso dramaturgo, e gustoso asiduo das familias dramáticas. Hai tanto en Cunqueiro como en Müller, alén do comentado, un gusto tal polo teatro que os condena a facer da metateatralidade un ingrediente indispensábel das súas deli- rreira demostra talento no dominio do diálogo e da tensión dramática e unha fina intuición sobre o xénero radiofónico. Por último, o texto finalista de David Rodríguez Rodríguez mestura dous elementos de plena actualidade: a metateatralidade como recurso literario para enriquecer a obra, e a memoria dos acontecementos da Guerra Civil como fío argumental que conduce á confusión entre histo- 11 proPostas Crítica // Flores de Dunsinane · Manuel Lourenzo · Xerais, 2010· 48 páx · 12,50 euros cias, fado ao que non é quen de fuxir Manuel Lourenzo. A acción destas Flores de Dunsinane ten como alicerce a fermosa hipótese de Macbeth e Lady Macbeth volveren de entre o esquezo da morte, mortos, para lle contar a Fleance, herdeiro lexítimo da coroa escocesa, todos os porqués daquela traizón pasada. E como non podía ser doutro xeito ao se tratar de espectros, os dous monarcas lembran a tristura e a inevitabilidade dos seus actos criminais representándollos a Fleance nunha fantasmagórica velada. Todo este artellamento non é máis que unha escusa para seguirmos a pensar no teatro como a verdadeira realidade virtual que existiu e existirá sempre, apta para informar desde calquera esfera do tempo, sexa futura ou pasada. Esta idea dinamizadora serve, tamén e sobre todo, para que Lourenzo xogue ao que máis lle gusta, que é tecer coas palabras máis fermosas os tapices do teatro universal. //Roi Vidal Ponte Familia sintonizando a radio //Arquivo ria e relato, ficción e realidade. Nunca me esquecerei de ti amósase coma un bosquexo de algo que podería ser unha obra de maior envergadura, cunha maior concreción da acción e dos propios personaxes. Mais como texto dramático breve, a obra de David Rodríguez funciona e cumpre o que semella o seu obxectivo básico: mover a conciencia do lector á reflexión sobre os acontecementos pasados. //Inma López Silva
Page 1 and 2: 15 verán 10 Revista de libros TEMP
Page 3 and 4: Crítica a sua superaçom. Levamos
Page 5 and 6: Unha cinta de Möbius narrativa A n
Page 7 and 8: O que segue ao silencio Poesía Dav
Page 9: Infancias difíciles Infantil Manue
Page 13 and 14: Imprescindíbel ou autocompracente?
Page 15 and 16: Ficción emancipada Audiovisual Tel
Page 17 and 18: A traizón aos ideais é un tema ta
Page 19 and 20: ... existe unha situación de norma
Page 21 and 22: Freud e a política // M. V. F. No
Page 23 and 24: Por que Steiner? ensaio Os artigos
Page 25 and 26: excluídas do público ensaio Unha
Page 27 and 28: consta tamén doutra capa que conde
Page 29 and 30: proNome En emilio José «non leo p
Page 31: Agonía de outono Aínda contra as

Marilar Aleixandre - Tempos Dixital

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?