Descarga en formato PDF - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Valerii Mokienko
que se unen con el dende o lado norte, oriental e meridional. Segundo supoñen os
arqueólogos, sobre eles podían situarse as figuras dos seis deuses das crónicas
( 1982: 49). Os arqueólogos, sen embargo, non lles prestaron especial
atención á posición das imaxes, porque na crónica parecen estar “simplemente”
enumeradas unha tras outra e os historiadores interprétanas como as divindades das
tribos correspondentes. Se temos en conta a secuencia citada anteriormente, podemos
poñer no seu sitio os deuses do panteón de Kiev (véxase o esquema; as cifras indican a
secuencia dos deuses na crónica).
4 1 6 5
N ← → S
2 3
1 - Perún, Xoves
2 - Ghors, Luns
3 - Dajdbog, Domingo
4 - Stribog, Martes
5 - Semargl, Sábado
6 - Mokox, Venres, Mércores
Esta disposición non só nos dá unha imaxe do calendario antigo ruso, senón que espella
a ríxida simetría do paganismo. Esta simetría baséase nas contraposicións características
da mitoloxía eslava: vida-morte, par-impar, dereito-esquerdo, masculino-feminino, altobaixo,
norte-sur, etc. ( 1965; 1974; 1982). Como vemos, no caso en
cuestión Ghors, como divindade da “media lúa clara”, opónse a Dajdbog, o sol, pola liña
sur-norte; Perún a Mokox, segundo o criterio dereito-esquerdo e masculino-feminino;
Stribog a Simargl como a morte á vida. Case tódolos membros do “seis” pagán están
relacionados coa oposición fixa par-impar. Esta oposición tamén reforza a hipótese
ofrecida.
En definitiva, o panteón do outeiro de Perún servía ó mesmo tempo a tres obxectivos do
príncipe de Kiev: era o centro relixioso da Rusia pagá, era o símbolo da unión política
das tribos eslavas arredor de Kiev e unha especie de calendario de culto no que se
espellou, en certa medida, o sistema de cálculo temporal que chegara de Oriente. A
supeditación das múltiples divindades pagás a un deus superior xa era un paso do
politeísmo pagán ó monoteísmo cristián. Despois só quedaba renunciar a tódolos deuses
dunha vez e recoñecer só a un, ó omnipotente cristián Sabaof que, por certo, está
relacionado etimoloxicamente co politeísmo: o significado literal da raíz deste nome é
‘tropa’, ‘multitude’. Baixo “a tropa celestial” de Sabaof, os cristiáns inclúen tamén o sol,
a lúa e as estrelas, que recordan a adoración das antigas divindades pagás (MHM, II,
394).
A renuncia ós múltiples deuses eslavos produciuse oito anos despois da creación do
228