revista galega de pensamento feminista verán 07 núm. 47 ... - Andaina

24
Con todo, e para que a ética ecofeminista
se converta no «poder e na promesa
do ecofeminismo», non bastará con deconstruír
os dualismos culturais, senón que
posteriormente será necesario reconstruír
dende a praxe política
cidental que ligaron o home coa
razón, coa cultura e co espírito
fronte a muller-emoción- corpo.
2. Ter presente o contexto para
emitir un xuízo moral; é dicir,
unha ética contextualista que sexa
capaz de empatizar co punto
de vista d@ outr@, recoñecendo
as súas circunstancias concretas.
3. Abrir o campo moral ao resto
dos seres. Unha ética plural que
dea voz a tod@s ampliando a
comunidade moral á natureza e
aos animais non humanos.
4. A defensa dunha teoría ética
procesual que estea aberta e sexa
susceptíbel ao cambio.
5. Unha ética da inclusividade
que garanta e que escoite a voz
d@s oprimid@s.
6. Abandonar unha pretensión
de obxectividade falaz, que sitúa
o universal por riba dos individuos.
7. Na liña dunha ética do coidado,
revalorizar os valores desestimados
polo patriarcado como
a amizade, o coidado, o amor... 10
8. Por último, e deducíndoo das
anteriores premisas, reconcep-
tualizar o humano, modificando
as súas relacións c@s outr@s
que son, en definitiva, integrantes
e constitutivas do eu humano.
Con todo, e para que a ética ecofeminista
se converta no «poder e
na promesa do ecofeminismo», 11
non bastará con deconstruír os dualismos
culturais, senón que posteriormente
será necesario reconstruír
dende a praxe política.
Desfacernos da «vergoña prometeica»
12 para dar cabida á posibilidade
dunha sociedade post-patriarcal
ten necesariamente que
pasar por cambios ético-políticos
e epistemolóxicos. Entendemos que
o imperativo ético ecofeminista é
unha resposta axeitada que se dirixe
cara á acción pública política e
non só cara ao comportamento privado.
É dicir, non se queda só na
boa vontade individual de «obrar
de tal modo que a nosa máxima se
converta en lei universal», senón
que insiste na necesidade de dar
o salto á esfera política para dar
unha contestación firme a unha crise
medioambiental que ten como
principais vítimas as mulleres e á
natureza. A viabilidade da utopía
ecofeminista terá, pois, que transi-
tar contracorrente apostando por
unha sociedade ecolóxica antidualista
que, desfacéndose das lentes
antropocéntricas e androcéntricas,
se aproxime a un biocentrismo.
Promover e dar a coñecer actividades
que descentralicen o Poder, en
maiúsculas, favorecerá a reinventar
unha sociedade que permita a posta
en práctica do novo paradigma
ecofeminista. �
10 No pacífico País de Elas, tódolos
principios éticos estaban baseados no
Amor. Curiosamente, a súa ética non
contiña teorías «sobre a contraposición
esencial entre o ben e o mal; para elas
a vida era crecemento; o pracer e o deber
consistían simplemente en medrar»,
p. 218.
11 WARREN, K.: «El poder y la promesa
de un feminismo ecológico», en
M.ª X. AGRA (comp.), ob. cit., p. 146.
12 Termo de Günter Anders co que
quere poñer de manifesto que o lume,
entendido como capacidade técnica de
transformar a natureza, non liberou a
Prometeo das cadeas, senón que fixo
que a técnica puidera dominar á natureza.