revista galega de pensamento feminista verán 07 núm. 47 ... - Andaina

32
aínda habería que restarlle o capital
que o Sur regala ao Norte baixo
formas diversas: pagos de intereses,
materia prima, consumo de
biodiversidade, man de obra, etc.
A carga de débedas crea unha situación
inadmisible: flúe máis diñeiro
do Sur ao Norte que ao inverso.
O informe Striking a Better
Balance (Cara a un mundo mellor) redactado
polo mesmo BM e o FMI
en 1999, recoñece que as estratexias
de redución da pobreza foron
un fracaso.
A liberalización do comercio
promovida pola Organización Mun-
–dial do Comercio (OMC), a Cooperación
para o Desenvolvemento
de Gobernos e Institucións Financeiras
(IFI), o Banco Mundial (BM)
e o Fondo Monetario Internacional
(FMI) significan a consolidación do
sistema económico neoliberal. Son
o mecanismo que impide a distribución
de riqueza. As políticas da
ONU para incrementar os Obxectivos
de Desenvolvemento están
condenadas ao fracaso porque
deixan intacta a devandita estrutura
económica e social. As Institucións
Financeiras Internacionais
(IFIs) pechan os ollos ante esta evidencia,
a modificación da cal significaría
unha convulsión das estruturas
máis profundas da economía
capitalista, e seguen cos plans de
axudas financeiras ao Terceiro
Mundo para lavar as súas mans e a
súas conciencias.
4. A proposta de Shiva: O papel
esencial do medio ambiente na
erradicación da pobreza
No informe, A natureza, riqueza
dos pobres redactado pola organización
internacional Amigos da Terra
no ano 2005, ponse de manifesto
a importancia dos recursos
naturais á hora de erradicar a pobreza.
Mentres se discute sobre a
xénese e a dimensión da pobreza,
a degradación ambiental acelérase
e a situación de boa parte da poboación
faise insostible. Non é posible
saír da pobreza sen salvar o medio,
pero o desenvolvemento, tal e
como hoxe o entendemos, é sinónimo
de deterioro.
Algúns expertos en desenvolvemento
continúan insistindo na idea
de que son os pobres os responsables
da destrución do medio ambiente
pola súa alta natalidade e a
súa necesidade de aproveitar a biodiversidade
para sobrevivir, o que
produce o esgotamento dos recursos.
Os pobos máis humildes do
planeta dependen directamente do
bo estado do medio no que viven
e teñen dereito a el. Casa, roupa,
alimento, auga, medicamentos,
enerxía, todo depende directamente
da biodiversidade que os rodea.
Preservar o medio é manter o
seu equilibrio de sustentabilidade,
deterioralo significa negarlles as posibilidades.
É necesario contar con
isto para saír da pobreza.
A economía neoliberal fai imposible
este aproveitamento pola
contaminación, pola erosión ou ex-
torsión das terras, pola privatización
dos recursos, pola mal entendida
protección da natureza.
Empéñase nun tipo de progreso
imposible baseado na explotación
brutal e sistemática dos recursos
sen ter en conta que canto máis se
explota un medio máis vulnerable
se volve: produce menos e é máis
propenso a desgrazas naturais, co
que condena aos habitantes desas
terras á fame negra, a miseria,
a emigración ou a morte.
5. Breve bibliografía
SHIVA, V.: Abrazar la vida: Mujer, ecología
y desarrollo, Madrid, Horas y horas,
1988.
— Cosecha robada: El secuestro del suministro
mundial de alimentos, Barcelona,
Paidós, 2000.
— «How to End Poverty: Making Poverty
History and the History of
Poverty», ZNeT (maio, 2005), http://
www.zmag.org/sustainers/content/2005-05/11shiva.cfm.
RODRIK, D.: Search of Prosperity, Princeton
(New Jersey), University of
Princeton, 2003.
SACHS, J.: The End of Poverty: Economic
Possibilities for Our Time, New York,
The Earth Institute at Columbia
University, 2006.
AMIGOS DE LA TIERRA (ATI): Naturaleza:
riqueza de los pobres. La importancia de
los recursos naturales en la erradicación
de la pobreza, Ámsterdam, 2005.
INSTITUCIONES FINANCIERAS INTERNA-
CIONALES, consultado 9 febrero 2007,
http://www.choike.org
ORGANIZACIÓN MUNDIAL DEL COMER-
CIO, consultado 9 febrero 2007,
http://www.choike.org �