revista galega de pensamento feminista verán 07 núm. 47 ... - Andaina

emigrante en Suíza, que pronto se convertería no seu
home. E así mesmo, un ano despois e con tan só 19
anos, Mari Paz casou:
Para a voda non me fixen un vestido de noiva, porque
iso dicían que traía mala sorte […], así que gasteime os cartos
en mercar un en Pontevedra […], pero o que si me fixen
foi o segundo vestido, que era negro, de encaixe e con abelorios
de augas […]
Ao casar, Mari Paz pechou o obradoiro de costura
e marchou co seu marido a traballar a Basilea:
Na viaxe paramos en París, lembro perfectamente agora
que estiven diante desa Torre Eiffel […] En Suíza traballei
primeiro nunha fábrica de cintas de veludo, pero, ao
pouco tempo, marchei para unha fábrica de costura, que
era o meu!
Como tant@s outr@s emigrantes, ao ano Mari Paz
volveu de vacacións a Galiza:
E foi entón, na miña terra, cando encarguei a Lucita, a
filla que naceu en Suíza, no Hospital de Basilea.
A comezos dos setenta, Mari Paz e Julio decidiron
regresar definitivamente e afincarse en Pontevedra.
Por aquel entón, Mari Paz viña embarazada de dous
meses do seu segundo fillo, Javier:
Pero eu quería traballar, traballar no meu claro está!,
aínda que tivese dous rapaciños […]. Pasou o tempo e montei
un novo obradoiro de costura, aquí no popular Barrio
Lembranzas dunha época
de San Antoniño. E así comecei a facer os encargos máis
importantes, como vestidos de voda, de festa, de madriñas
e ata pantalóns para homes, traxes rexionais, de época, etc.
A finais dos anos setenta, Mari Paz abría no mesmo
obradoiro unha academia de corte e confección:
Unha academia para ensinar, ensinar a coser e bordar
[…] Cheguei a ter ata dez alumnas por curso e sesión […].
A academia chamábase Instituto Universal de Corte y Confección
Sistema Martí e a sede central estaba en Barcelona.
Nela ensinaba e continuaba cosendo tamén para fóra […]
era demasiado traballo para min soa! […], pero, aínda e así,
estiven ata principios dos anos noventa, ata que pechou a
central […]
Desde hai case corenta anos, a vida de Mari Paz
estivo sempre ligada á costura. Gústalle rodearse de
madeixas de fíos, de papeis de patróns, do brillo das
agullas, do son da máquina de coser, de telas de textura
diversa. Ela soubo facer deste traballo a súa profesión
e gozou facendo o que considera que é tamén
a súa vocación:
A mellor satisfacción para min é o traballo ben feito, a
prenda ben rematada, ao saber que teño clientas fixas
desde hai máis de trinta anos.
�
47