revista galega de pensamento feminista verán 07 núm. 47 ... - Andaina

� NSC
Libros
Unha excelente introdución ao
ecofeminismo ou aos distintos enfoques
e posicións sobre as cuestións
que a ecoloxía e o feminismo
poñen enriba da mesa.
No ecofeminismo, como en todas
as cuestións, hai pluralidade de
pensamento e María Xosé Agra
ofrécenos dez textos de nove autoras
relevantes para ter elementos
de coñecemento e reflexión. A
diferenza de puntos de vista existe
no feminismo –polo que se cadra
mellor sería falar de feminismos–
e tamén, no ecoloxismo, claro. Polo
tanto no ecofeminismo non pode
ser de outro modo, de xeito que
é máis acaído, como di María Xosé
na súa introdución, falar de ecofeminismos.
O xeito de entender o xénero e
a natureza e como conectan e interrelacionan
entre si, implicando
maneiras de conceptualizar, percibir
e facer, ou dito doutro xeito,
teoría e práctica, están na base destas
escritas que contan cunha interesante
introdución.
O recoñecemento da crise ecolóxica
é mérito dos movementos
ecoloxistas. A importancia de que
o feminismo recolla a luva e acep-
Ecoloxía e feminismo
AGRA ROMERO, M.ª Xosé (compiladora):
Ecología y feminismo, Granada, Comares,
1998, 259 pp.
te o reto segue aí e
nesa faena algunhas
teóricas e activistas
teñen destacado. O
papel a xogar polas
mulleres na cuestión
está en debate. Sectores
nada desprezables
de ecofeministas
sustentan a idea de
que as mulleres podemos –e temos
a tarefa de– salvar ao mundo pola
especial unión que temos coa natureza.
A terra nai e a maternidade
das mulleres, o irracional, o
emocional, fronte á cultura e ao racional
dos varóns, posicións que teñen
de vello o seu predicamento
no interior do feminismo, e non só
no feminismo. Énos familiar o dualismo
natureza-cultura?
Establecendo a relación entre a
dominación e explotación dos seres
humanos sobre a natureza e a
dominación e explotación dos homes
sobre as mulleres, e en función
da resposta –ou respostas– que demos
a isto, trátase de ver se o nexo
entre ecoloxía e feminismo é casual
ou non.
O debate, está servido. As posicións
sobre esta e outras cuestións
son diferentes e enfrontadas
en ocasións. Sempre
con críticas moi interesantes
e necesarias
(aínda que non sempre
compartidas) ao modelo
de desenvolvemento occidental:
o desenvolvemento
económico e tecnolóxico;
os modelos de
vida propostos, o paradigma da
ciencia, a valoración de tradicións,
culturas e prácticas diferentes.
No cabo da introdución á compilación:
O ecofeminismo, os ecofeminismos
teñen a tarefa e o reto, non de
salvar ó mundo, senón de axudarnos
a pensar e actuar doutro xeito con relación
á natureza e ás mulleres, o que
non significa refugar a filosofía, a ciencia,
a racionalidade. O ecofeminismo
en tanto que ecoloxía, representa
unha posición fortemente crítica
fronte a aquelas ecoloxías que non integran
ou non contemplan o xénero
nin a dominación e opresión das mulleres
ou que recepcionan acriticamente
a categoría de natureza. 1
Algúns dos textos compilados
–os menos– eran accesibeis cando
1 María Xosé Agra Romero: Introducción:
Feminismo y ecofeminismo, p. 20.
37