Ελληνική Αλλεργιολογία & Κλινική - ΒΗΤΑ Ιατρικές Εκδόσεις

Β Ι Β Λ Ι Ο Γ Ρ Α Φ Ι K HΕ Ν Η Μ Ε Ρ Ω Σ ΗJ U R N A L C L U B116 Μ. ΜακρήςΕλληνική Αλλεργιολογία & Κλινική Ανοσολογία 2010Περίοδος Β' • 3(2–3):116–118Hellenic Allergology & Clinical Immunology 2010Series Β' • 3(2–3):116–118Διάγνωση της φαρμακευτικής αλλεργίας σε παιδιά και ενήλικεςΑσυμφωνία μεταξύ της ιατρικής διάγνωσης και των αποτελεσμάτων του ελέγχουDiagnosis of drug hypersensitivity in children and adolescentsDiscrepancy between physician-based assessment and results of testingCornelia S. Seitz, Eva-B. Brocker, Axel TrautmannPediatr Allergy Immunol 2011, 22:405–410Μιχάλης Π. ΜακρήςAλλεργιολόγος, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, Επιμελητής Α΄,Υπεύθυνος Ειδικού Ιατρείου Φαρμακευτικής, Αλλεργιολογική Μονάδα, ΠΓΝ «Αττικόν», ΑθήναΟι ανεπιθύμητες αντιδράσεις φαρμακευτικής αιτιολογίας(adverse reactions), σύμφωνα με βιβλιογραφικέςαναφορές, εμφανίζονται με παρόμοια συχνότητασε ενήλικες και παιδιά, που προσδιορίζεταιστο 10–20% των νοσηλευομένων ασθενών καιέως 7% στους εξωνοσοκομειακούς ασθενείς. Σε ό,τιαφορά στα υπεύθυνα φάρμακα είναι πρόδηλο ότιστα παιδιά κυριαρχούν τα αντιβιοτικά καθώς αποτελούνμακράν τα συχνότερα συνταγογραφούμενασκευάσματα.Οι αντιδράσεις υπερευαισθησίας (hypersensitivityreactions) αφορούν σε αναπαραγώγιμα αντικειμενικάσυμπτώματα μετά την έκθεση ενός ατόμου σεδόση φαρμάκου που είναι καλά ανεκτή από τα φυσιολογικάάτομα. Ο όρος φαρμακευτική αλλεργία(drug allergy) χρησιμοποιείται για τις αντιδράσειςυπερευαισθησίας που οφείλονται σε ανοσολογικόμηχανισμό.Ο χειρισμός των ενηλίκων ασθενών με φαρμακευτικήαλλεργία περιλαμβάνει συνήθως πέρα απότη λεπτομερή καταγραφή του ιστορικού, in vivoέλεγχο (SPTs, Ids, Patchs), προσδιορισμό ειδικών IgEόπου υπάρχει η δυνατότητα, π.χ. στις β-λακτάμες,και δοκιμασίες πρόκλησης που αποτελούν και τημέθοδο εκλογής για την τεκμηρίωση της διάγνωσης.Αντίθετα, στα παιδιά οι θεράποντες ιατροίπεριορίζονται συνήθως στη διάγνωση με βάση τοιστορικό καθώς η χρονοβόρα και επίπονη ενίοτεαλλεργιολογική διερεύνηση θεωρείται αμφίβοληςαξίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα συνήθως την αποφυγήτων ενοχοποιούμενων φαρμάκων ή και τωνευρύτερων κατηγοριών (π.χ. β-λακταμικά, ΜΣΑΦ)διά βίου ή στην καλύτερη περίπτωση μέχρι αργάστην ενήλικο ζωή, που πιθανόν να επαναξιολογηθούνκυρίως όταν ανακύψουν οξέα προβλήματαυγείας που απαιτούν επαναχορήγηση συναφώνφαρμάκων.Μιχάλης Π. ΜακρήςΠερικλέους 7, 185 35 Πειραιάς, ΑθήναMichalis P. Makris7 Pericleous street, GR-185 35 Piraeus, Athens, Greece