10873,mehemmedfuzulipdf

Xâk-i râhinden meni qaldıra bilmez saye tek,
Qılsa gerdunâfitabın her şüâm bir kemend.
Câm tut der, sâqi-i gülçöhre, zâhid, terk-i cam,
Ey könül, fikr eyle gör kim, qansıdır tutmalı pend,
Ey Fuzûlî sûret-i feqrin qebûl-i dustdur,
Hiç dervişi senin tek görmedim sultan-pesend.
Dünya, güneşin her ışığını bir kemend yapsa yolunun
toprağında beni gölge gibi kaldırabilmez.
Gül çehreli saki, kadeh tut der. Zahid ise kadehi
terketmememi söyler. Ey gönül, düşün gör, hangisinin
öğütünü tutmalı.
Ey Fuzûlî, fakirliğin görünüşü dost kabulünde
belli olur. Senin gibi sultana düşkün olan hiç derviş
görmedim.
XXX
Penbe-i dağ-i cünun içre nihandır bedenim,
Diri olduqça libâsım budur ölsem kefenim.
Canı canan dilemiş, vermemek olma, ey dil!
Ne niza eyleyelim, ol ne senindir, ne menim.
Daş deler ahim oxu, şehd-i lebin şövqünden,
Nola zenbur evine benzese beyt'ül-hezânım.
Tövq,i zencîr-i cunun daire-i dövletdir,
Ne reva kim, meni ondan çıxara ze'f-i tenim.
Eşq sergeştesiyem, seyl-i sirişk içre yerim,
Bir hübâbem ki, hevâden doludur pîrehenim.
Bülbül-i qemzedeyem, bağ u baharim sensen,
Dehen ü qedd ü ruxün, gönce vü serv ü semenim.
Edemen terk Fuzûlî, ser-i kûyin yârın,
Vetenimdir, vetenimdir, vetenimdir, vetenim.
Vücudum aşk, delilik yarasının pamuklarıyla örtülüdür.
Sağ oldukça giyeceğim, ölünce de kefenim
budur.
Ey gönül, canımı sevgili dilemiş, vermemek olmaz.
Niçin tartışalım ki o ne senindir, ne de benim.
Dudağının balının şevkiyle, aşkıyla ahımm oku
taşı deler. Hüzünlü evim arı kovanına benzese ne
olur; şaşılır mı?
Delilik zincirinin ucundaki halka zenginlik çenberidir.
Vücudumun zayıflığı onu boynumdan çıkarırsa
bu reva mıdır, yakışır mı?
Aşk sarhoşuyum. Yerim, gözyaşı seli içidir. Gömleğinin
içi hava ile dolu bir su kabarcığıyım.
(Heva; hava, arzu, istek, aşk anlamlarında
kullanılmıştır).
Bir kederli bülbülüm. Bahçem ve ilkbaharım sensin.
Senin ağzın boyun ve yanağın benim bahçemde
goncam, selvim ve yaseminimdir.
Fuzûlî, sevgilinin bulunduğu yerleri bırakamam.
(Orada eziyet görsem de) vatanımdır, vatanımdır,
vatanımdır, vatanım.
XXXI
Perîşân xelq-i âlem ah u efğan etdigimdendir,
Perîşân olduğum, xelqi perişan etdigimdendir.
Dil-i zârimde derd-i eşq gün günden füzun olmaq,
Yeten bîderde tedbîr ile derman etdigimdendir.
Gözüm kim bağrımın qanm töker perkâle perkâle
Dem-â-dem arzû-yı le'l-i canan etdigimdendir.
Dünyadaki herkesin perişanlığı, ah çekip haykırıp
inlediğimdendir. Benim perişanlığım ise halkı
böyle perişan ettiğimdendir.
Zayıf, mecalsiz gönlümde aşk derdimin günden
güne artması, gelen her dertsizin derdine derman
bulmamdandır.
Sürekli sevgilinin karmızı renkli dudağının arzusuyla
gözüm, ciğerimin kanını parça parça
döker.