10873,mehemmedfuzulipdf

Heyât serf edüben, derd qümışam hâsil,
Sirişk~i âl ü rux-i zerd qılmışam hâsil,
Zemîr güzgüsüne gerd qılmışam hâsil,
Tebîet-i segi şebgerd qilmışam hâsil, işim
qara gece tâ sübh nâle vü feryâd,
Ne verseler ona şâkir, ne deseler ona şâd.
Sirişk-riz gülendamlar hevâsîle,
Şikeste-hal siyeh zülfler belâsîle,
Zemane içre qem-i eşq mâcaresîle,
Hemişe meslehetim özgeler rizâsîle,
Ne dövr-i gerdiş-i gerdun menim murâdimle
Ne Qâyeti emelim hüsn-i eti qâdimle
Hesûd sûret-i ehvâlime nezer qılmaz,
Cefâ qıhr men-i bîçâreye, hezer qilmaz,
Sanır ki, nâle vü zarım ona eser qılmaz,
Onu mürur ile âlemde derbeder qılmaz,
Zemâne içre mücerrebdir intiqâm-i zaman
Hemîşe yaxşıya yaxşı verer, yamâne yaman.
Ömrümü verip karşılığında dert elde etmişim. Sonunda
kanlı gözyaşı ve sarı bir yüz hasıl etmişim.
Gönül aynasını toza toprağa bulaştırdım. Gece dolaşan
(bekçilik yapan) köpeğin tabiatına girmişim
(gövireni üstlenmişim). İşim kara geceden sabaha
kadar ağlayıp inlemektir. Ne verirlerse ona şükrederim,
ne yaparlarsa ona sevinirim.
Gül boyluların, endamlıların hevesiyle, aşkıyla
gözyaşı dökerim. Kara saçlıların belasıyla kırılırım.
Ömrüm, zamanım aşk gamının macerasıyla geçer.
Her işim, yaptığım hep başkalarının rızasıyla, isteğiyle
olur. Ne dünyanın gidişi, dönüşü benim isteğimledir;
ne de emellerimin gayesi inançlarım
doğrultusundadır.
Kıskanç olanlar kötü halime bakmazlar. Bîçâre
olan bana cefâ etmekten çekinmezler. Ağlayıp inlemeleriminin
ona tesir etmeyeceğini sanır. Dünyada
onu da perişan edeceğine inanmaz. Zaman
içinde zamanın intikam alacağı tecrübe edilmiştir.
O iyiye iyilik, kötüye de kötülük verir.
MUXEMMESLER
Vây, yüz min vây kim, dildârden ayrılmışam,
Fitne-çeşm ü sâhir-i xunxârdan ayrılmışam.
Bülbül-i şûrîdeyem gülzârden ayrılmışam,
Kimse bilmez kim, ne nisbet yârden ayrılmışam,
Bir qedi şümşad ü gülrüxsârdan ayrılmışam.
Qeddi tûbâ, le'li firdovsun şerâb-i kövseri
Xülg ü xûyi bir melek, sûretde emsâl-i peri,
Bürc-i eflâkin seâdetli, şerefli exteri.
Hüsn- arâ mecmû-i xubların ser-â-ser serveri,
Bir qedi şümşad ü gülrüxsârden ayrılmışam.
Dûstlar, men nâle vü feryâd qılsam, eyb imes,
Çerx-i bedmehrin elinden dâd qılsam, eyb imes,
Qem diyârm dil arâ âbâd qılsam, eyb imes,
Bu bina birle cahânda ad qılsam, eyb imes,
Bir qedi şümşad ü gülrüxsârden ayrılmışam.
Düşmüşem gemxâne-i hicrâne zâr ü derdnâk,
Nâxun-i hesret bilen edib girîbânimi çâk,
Günde yüz gez hicr tiğilen oluram men helak,
Gerdiş-i devvâr cövründen men-i dilxeste nâk,
Bir qedi şümşad ü gülrüxsârden ayrilrraşam.
Vah, yüzbinlerce vah! Sevgilimden ayrılmışım.
Gözü fitne çıkaran ve kan içici bir sihirbazdan ayrılmışım.
Perişan bir bülbülüm ben, gül bahçesinden
ayrılmışım. Nasıl bir sevgiliden ayrıldığımı kimse
bilmez. Şimşir boylu, gül yanaklı bir güzelden ayrılmışım.
Boyu tûbâ ağacı, dudağı cennetin kevser şarabı,
huyu ve yaratılışı melek surette, (görünüşte), peri
gibi, gökyüzünün şerefli ve mutlu yıldızı, güzellikte
bütün güzellerin serveri, şimşir boylu, gül
yanaklı bir güzelden ayrılmışım.
Ey dostlar! Ben ağlayıp, inlesem ayıp değildir. Acımasız
feleğin elinden sızlansam, yakmsam ayıp değildir.
Gam ülkesini gönlümü şenlendirip, yâd kılsam
da ayıp değildir. Bu binayla (bu işle, bu
halimle) dünyada ad, ün kazansam da ayıp değildir.Çünkü
ben şimşir boylu, gül yanaklı bir güzelden
ayrılmışım.
Ağlayıp sızlayarak, dert çekerek gam evine düşmüşüm.
Hasret tırnağıyla yakamı parçalayarak,
günde yüz kere ayrılık kılıcıyla Ölüp yok olurum.
Dönen feleğin (dünyanın) çevrinden, cefâsından
gönlü hasta olan ben şimşir boylu, gül yanaklı bir
güzelden ayrılmışım.