Kitabı yüklə - Kitabxana

ÖYRƏTMƏ ÖZÜNÜ MƏNƏ
Ustad Musa Yaquba məhəbbətlə.
Bu alın yazısı, yoxsa təsadüf,
çıxdın qabağıma yanar şam kimi
Şirin təbəsssümlə, süzgün baxışla
girdin ürəyimə ən doğmam kimi.
Yaman alışdırdın özünə məni,
qayğılı səsinə, sözünə məni.
Allahım, bu nədir, hörmət ya diqqət,
beləmi yaranır mehr-məhəbbət
Ötəri hissdirsə, qayıt bu yoldan,
qıyma əyilməyə önündə məni.
Çaşıb, şən anınçün, xoş ovqatınçün
sındırma bir adi günündə məni.
Sən mənim duyğumda bir müqəddəslik,
sən mənim qəlbimdə sədaqət rəmzi.
Bəlkə bir pərdəyə köklənmiş səsik,
bəlkə qovuşdurur Yaradan bizi
Bəzən az qalır ki, söyləyim-getmə,
güzgü tut qəlbinə, gözünə məni.
Sən Allah, bu qədər doğmalıq etmə,
sən Allah, öyrətmə özünə məni.
Ruhən izləyirəm səni hər zaman,
hərdən yanımdasan, hərdən uzaqsan.
İndi öz-özümdən xofluyam, inan,
qorxuram qəlbimi ovlayacaqsan.
Ovsunsan, sehrsən, şirin röyamsan,
yox, əsl adını deyə bilmirəm.
Bu yaz gəlişinlə ayrı dünyamsan,
sənli günlərimdən doya bilmirəm.
172