Kitabı yüklə - Kitabxana

Ananın bu dəfə əkiz qızları olmuşdu,
atanın bu dəfə sanki əzizi ölmüşdü.
İndi haranın külünü töksünlər başlarına,
gücləri çatacaqdı acı göz yaşlarına
Ana ağlayırdı: – Beş qızı doğdum hansı ağılnan
Ata ağlayırdı: – Niyə Allahım mənə qıymadı bir oğlan
Bütün qardaş-bacılarımın var bir neçə oğlu, qızı,
bütün dost və qonşularımın 2 oğlu var, ən azı.
Nadirin 2 qızı var, 3 oğlu,
Adilin 4 qızı, 2 oğlu.
Akifin 1 qızı, 4 oğlu.
Məhəmmədin, düz beş oğlu.
Mənim isə bundan sonra ruhum ölü, sinəm dağlı,
fikrim bədbin, yolum bağlı!
Bundan sonra çətin yaşaya biləcəyəm,
beş qızı kimə tapşırıb öləcəyəm
Tabutumun altına kimlər girəcək,
məzarımın üstünə kimlər gələcək
Partlasın gərək mənim kimisinin ürəyi,
olmadı həyatımın zərrə qədər dəyəri.
Ata daha əndazəsiz giley-güzar edirdi,
ata indi küfrə bərabər sözlər deyirdi.
Ata artıq anlamırdı nə dediyini,
odur ki, hətta Allaha bildirirdi öz gileyini.
Elə bilirdi dünyanın ən bədbəxti odur,
elə bilirdi indi ən acı zəhəri udur.
Unutmuşdu yeganə övladı şikəst,
Süleyman peyğəmbəri,
unutmuşdu bir oğula həsrət
Məhəmməd peyğəmbəri.
Unutmuşdu övladları erkən ölən min-min valideynləri,
unutmuşdu illərlə həkim-dərman yolunda qalan,
övlada həsrət neçə arvadı, əri.
Cavan ikən qocalan, saçlarında ağ zolaqlar görünən,
ətrafından utanan, doğmalardan utanan
neçə nisgilli, nigaran natamam ailəni
unutmuşdu bu zavallı insan.
Beləcə, ata bir neçə ay özündə olmadı,
ağrıdı, üzüldü, canında taqəti qalmadı.
202