Kitabı yüklə - Kitabxana

TƏKƏBBÜR, LOVĞALIQ
Qədim Yunanıstanda yaşayan hökmdar Zevs
Allahı tanımayıb,özünü baş allah elan edib.
Odur ki,bu dünyadan cəhənnəmlik kimi gedib.
Çünki Zevs əsilzadə deyildi,zatı qəliz idi.
Əsatirə görə o, qardaşla bacının
izdivacından doğulmuşdu.
Atası vəhşi, qaniçən,
özü isə azğın, zülümkar olmuşdu.
Zevs özündən başqa bir neçə allah da təyin etmişdi.
Sonralar hamısının ömrü faciə ilə bitmişdi.
Qədim Misir padşahı Firon da
özünü allah bilib,
odur ki,Allahdan ona da böyük bəla gəlib.
O da nə qədər insan qırıb,ölkələr talamışdı,
axırda ordusu ilə birgə,dənizdə qərq olmuşdu.
Süleyman peyğəmbər də təkəbbür göstərdi,
ona elə gəlirmiş ki,quş dili bilməyi,
ixtiyarlığı və padşahlığı çox böyük hünərdi.
Yadından çıxıbmış hər növ ölçü, mizan-tərəzi,
az qala dünyaya susayıbmış nəfsi,gözü.
Deyirmiş,özümə yüz örvət alaram,
hərəsindən bir oğul atası olaram.
Hər birini bir ölkəyə hökmdar qoyaram,
özümü dünyaya mütləq hakim sayaram.
Onun bu təkəbbürü Allaha xoş gəlməyib,
Rəbbin izni ilə sonralar üzü heç gülməyib.
Xaliq onu bir şikəst övladla cəzalandırıb,
əziz peyğəmbərini şikəst övlad dağı ilə sındırıb.
Musa peyğəmbər də lovğalıq eyləyib,
Tanrıdan gözünə görünməyini diləyib.
Bunu özünə ən böyük şöhrət bilib,
ancaq göydən ona ayrı nida gəlib.
Bu nida ilə dağ-daş silkələnib,
şiş zirvələr ovulub, tökülüb.
Musanın qorxudan dili tutulub,dizləri bükülüb.
Təbii ki, Allah Musanın gözünə görünməyib,
Göydən ona-Mən gözə görünməzəm-yox,
21