Kitabı yüklə - Kitabxana

ALLAH QOYSA
Uşaq ikən arzuların qanadında böyüyürdüm,
ən adi bir sevincimlə, uğurumla öyünürdüm.
Hər fikrimi, niyyətimi,
ilk olaraq, mən anama danışardım:
Böyüyəndə kim olaram, nə edərəm.
Hər hissimi, hər duyğumu söyləməyə çalışardım.
Hər dəfə də mənim yüz cür istəyimə
anam ancaq bir ifadə işlədərdi:
- Allah qoysa!
Nə söyləsəm – Allah qoysa,
nə istəsəm – Allah qoysa!
Bu minvalla mənim uşaq yaddaşımda
iz salmışdı “Allah qoysa”,
ümidimin, gümanımın fəzasına
yol tapmışdı “Allah qoysa”.
İllər ötdü, mən böyüdüm,
ömür yetdi yaşın yetkin hissəsinə.
Xəyal uçdu istəyimin zirvəsinə.
Könlüm quşu qanadlandı, butalandı duyğularım,
ürəyimdə yüz həvəsim, coşub – daşdı qayğılarım.
Həyat məni azdıraraq qoydu yolun yarısında,
acı ruzgar sıxdı, əzdi, məngənələr arasında.
Bir səs verən tapılmadı harayıma, “heey” səsimə,
mən ram oldum zaman adlı bir hakimin diktəsinə.
Unuduldu uşaqlığım, neçə arzum, neçə andım,
öz – özümün qarşısında sarsılaraq mən utandım.
Bir zamanlar ürəyimdə gecə-gündüz at çapan “söz”,
məni tez – tez Məlikməmməd nağılına aparan “söz”
əriyərək cılızlaşdı, adiləşdi bir anlığa,
çıxarmadı bir arzumu qaranlıqdan aydınlığa.
Nə fanatam, nə dindaram, nə sufiyəm, nə romantik,
hər kəlməmdə, hər duyğumda var bir azca həyatilik.
Ürəyimdə bir az boşluq, bir az ümid, bir az inam,
taleyə həm inanır, həm inanmıram.
Odur hərdən qayğı ilə gözləyirəm yeni ayı, yeni ili,
nə Allahın xoş sabahı görünməyir,
nə arzumun son mənzili.
33
Mart, 2002