Dergi pdf için tıklayın - TTMD

21TTMD Ocak Şubat 2013Röportaj Interviewbelki de şöyle demek lazım “Bugün tıraş oldumgidemeyeceğim”. Öyle bir şey. Hakikatendeğişik bir İstanbul’du. Ben kendim zatenburada büyüdüğüm için bana tabi hayat dahakolay geliyordu. Çünkü arkadaşlarım, eşimdostum falan hepsi etrafımdaydı. Tabi taşradangelen kardeşlerimiz biraz daha zorlandılargerek adapte olmakta, gerek de ekonomikolarak hayata ayak uydurmakta. Yurtta kalmakveya dışarıda ucuz bir ev bulup orada kalmak,yemek vaziyetini ayarlamak, şunu bunuyapmak bütün talebelerin güçlükleri bunlar.M.Ç Ben biraz şeyi merak ediyorum. Gümüşsuyuyokuşunu tırmanırken hep merak ederim, bununbundan 50 sene önceki hali neydi, nasıldı?E.K. Gene tırmanıyorduk.M.Ç Tabiki ama o tırmanma sırasında sizicezbedecek tarihi mekanlar şimdi tahminederim yok. Bu mekanlardan bize söz edebilirmisiniz yani bizim dönemimize kalan bir şuradaRus Lokantası var.E.K O zamanlar hakiki Rus’tu, değişti tabi.M.Ç Biraz ileride belki Fischer var geçenlerde oda kapandı.E.K. Fischer o zaman, bizim olduğumuz seneBeyoğlu’ndaydı. Fischer sonra taşındı oraya.M.Ç Park Otel vardı yanılmıyorsam?E.K Biz zaten Park Otel’in hemen yanındaotururduk. Hariciye Konağı sokağında, ParkOtel’in Taksim tarafındaki yokuş olan yerdeotururduk. Park Otel eskiden bilmiyorumhangi paşanınsa, hariciye nazırlığı da yapmışbirisini konağı mıydı, lojmanı mıydı ben debilmiyorum ama hariciye konağı ismi oradangeliyor. Eskiden orada hariciye konağı diyebir şey varmış onun için orası hariciye konağısokak. Evet yokuşu çıkarken tabi biraz, ozamanlar şöyle bir şey İstanbul’un en lükssemtiydi Ayazpaşa. Ayazpaşa’da oturmakbir prestij meselesiydi. Bugünkü gibi oralardabürolar yoktu tabi. Hakikaten o apartmanlardaoturan insanlara yani o Gümüşsuyu’na inencadde üzerindeki, o lüks evlere tabi ki birözlem duyulurdu. Ama biz yani daha sonradanbu ayrımlar çıktı. Yani formasyon öyleydi, bizkimseye zengin diye haset etmezdik.M.Ç Ben daha çok yeme içme müesseseleriaçısından sormuştum.E.K. Yeme içme burada yoktu o zamanlar,Beyoğlu’nda vardı. Beyoğlu’ndakilerisöyleyebilirim. Beyoğlu’nda güzel lokantalarvardı yani art culinaire yapan, mutfak sanatınıhakikaten yapan. Bunlardan AbdullahEfendi Lokantası’ydı meşhur. AbdullahEfendi Lokantası belki de ama o tesisat işiyleuğraşmayan bir sınıf arkadaşımız AbdullahEfendi Lokantaları sahibinin damadı olmuştusonradan. Atilla Doğan sınıf arkadaşımızınadı, şimdi ünlü bir müteahhittir. Beynelmilelmüteahhittir, belki onunla da konuşmanızenteresan olabilir. Hatta bizlerden dahaenteresan şeyler size söyleyebilir çünkü çokgeniş, dünya çapında taahhüt işleri olan birkardeşimizdi.Neyse Abdullah Efendi Lokantası, gene ozamanın meşhur Yordan Lokantası.M. Ç. Yordan neredeydi?E.K. Yordan tam şimdi ismini söyleyemeyeceğimama o zamanlar Parmakkapı diye bir yervardı, şimdi yok. Zannediyorum Parmakkapı,Abdullah Efendi Lokantası Ağa Camiitarafındaydı, bu karşı sırada Parmakkapı’nınoralarda bir yerlerdeydi. Tam yerini insanhatırlayamıyor. Tam pasajın köşesinde, adınıunuttum şimdi eskiden bir İtalyan Lokantasıydı,bizim Galatasaray’daki Fransız Hocalarımızumumiyetle orada yerlerdi öğle yemeklerini.Biz tabi oraya uzaktan bakabilirdik ancak ozamanlar.Meşhur şu Rus, Tünele giderkenki neydi adı..??? Fisher şinitzel yapmasıyla meşhurdu.Beyoğlu şeyleri onlardı yani bizim lise talebesiolduğumuz senelerin meşhurları.M.Ç. Siz sinemaya ilgi duyan birisi olarak birazcıkda sinemalar?E.K. Sinemaya gitmek o zamanlar bir prestijdi.Hanımlar mutlak berbere falan giderlerdisuarelere gitmek için. Beyoğlu’ndaki hattaNişantaşı’nda da Konak Sineması vardı,büyük meşhur sinemalar yani 1. vizyon filmoynatan sinemaların prömiyerleri yapılırdı.Çok şık giyinerek herkes gider, önceden o