Cinedergi 38

Filminde bir zamansızlık var gibi, gerçekten de
öyle mi?
Evet özellikle zamansız bir film, çünkü insana,
o çıplak dağ başında salt insan olarak bakmaya
çalıştım, o insanları tanımlayan hiçbir ipucu yok
yada evleri, arabaları giysileri, cep telefonları
yok, orda sadece ve sadece insan olarak varlar
belki bir hayvan gibi…Ama bu hayat bu günde
yaşanıyor orda…O defineciler hala ordalar ve
yaşıyorlar.
Doğum ve ölüm dengesini anlatmak
istemişsin gibi bir yandan da…
Anlatılan bir gün, aslında bir yüzyıl gibi, gün
doğarken başladı film ve gün batarken bitti, biri
ölürken biri doğdu. Umut da var karamsarlıkta…
İlk filmini çekenlere verilen sektörel desteği nasıl
buluyorsun?
Kültür Bakanlığı’nın desteğini çok doğru ve çok
yerinde buluyorum, eğer bu desteği alamazsak
birçoğumuz filmlerini çekemezdi, en azından
oradan aldığın para itici bir güç oluyor ve başka
destekler bulmanın yolunu açıyor ki benim için
de böyle oldu, Kültür Bakanlığı desteğini alınca
filmimi 35 mm çekmemi sağlayan Sinefekt’in çok
önemli laboratuar desteğini aldım. Bu destek çok
önemli yola çıkmamızı sağlıyor en azından…
Büyük yapımlarda çalışmış biri olarak, kendi
filminin koşullarını ve bakış açısını değerlendirir
misin?
Ben büyük ticari başarılar kazanmış filmlerde
ya da kazanmamış filmlerde de çalıştım, ortak
durum hep şu, aynı büyük sinema sevgisi ve özveriyle
çalışma, zor koşullara dayanma azmi…
Türkiye’de sinema hep bu sevgiyle var oluyor
bence… Benim filmimin koşulları ise
belliydi, düşük bir bütçem vardı ve herkes ona
göre bir set ortamını kabul etti ve kimsede ben
bu koşullarda çalışmam demedi…Başta filmin
görüntü yönetmeni Ertunç Şenkay olmak üzere
tüm ekip büyük destek oldu…