Cinedergi 38

çünkü en iyi filmlerinde bile teknik zaafiyetlerin
had safhada olduğu bir sinemadan bahsediyoruz
ve burada da rezil bir banyo yüzünden soluk, silik
bir seyir konforu mevcut. (Muhtemelen VHS transferleri
yüzünden iyice kötüleşmiş…)
Oyunculuklardan da biraz bahsetmek gerekirse;
Kimse elbette Tarık Tarcan’dan Jack Nicholson,
Selin Dilmen’den de Shelley Duvall ayarında
bir oyunculuk beklemiyor ama açıkçası otelde
bekçinin bunlara yaksın diye bıraktığı kütüklerin
bile daha fazla jest ve mimik verdiğini iddia etmek
de mümkün. Zaten hiçbir zaman iyi bir oyuncu
olamamış, mankenden transfer Selin Dilmen bir
de kendi dublajını yapınca hepten batırmış! “Harika
çocuk” Ufuk karakterine ise o kadar nefret duydum
ki daha filmin başında baltayla parçalayasım
geldi! Yani film bu anlamda başarılı, Tüm
olmamışlığıyla, size lanetli bir otelin yapamadığını
yapıp, bir psikopat haline getirebilir!
Bu tamamen unutulmuş yapımı yapanlar dahil
kimsenin hatırlamak istediğini sanmıyorum
ama kayıp film avcıları için iyi bir ganimet
olduğunu düşünüyorum. Bu filmin pek de eski
sayılmamasına rağmen bu kadar unutulmuş
olması sanırım Stanley Kubrick gibi mükemmeliyetçi
bir ustanın eserinin ezik bir replikası
olmasından kaynaklanıyor. Bir tür lanet bile
sayılabilir… O kadar ki, film hakkında kendisi
dışında en küçük bir materyal bulmak mümkün
değil! Ne bir afiş, ne bir lobi, ne de bir set
fotoğrafı… Gördüğünüz afişi bile kendim yapmak
zorunda kaldım, Kıymetini bilin.
Sonuçta kötü olan bir şeyi seyretmenin de çok
zevkli olduğu zamanlar var. Fakat Biri Beni
Gözlüyor‘un asla bir, “Drakula İstanbul’da”
ya da “Ölüler Konuşmaz ki” potansiyeli
taşımadığını da belirtmek isterim. Düpedüz
sıkıcı yahu…