marketing europe & anatolia Sayı: 060

Köşe
Abdullah Ekşioğlu / eksioglu70@gmail.com
(retorik
)
Sonra suç bende olmasın...
Enteresan günlerden geçiyoruz. Gündemimizde
bir anayasa değişikliğinin referanduma gidiş süreci
var.Tasarı bir çok eksiklik ve belirsizlik içeriyor.
Referandumda "Hayır" denmesini savunanlar sorgulayıcı
olmamızı önerirken "Evet" cephesini savunanlar ise
mutlak bir güven ve sadakatle tüm eksikliklerin kişisel iyi
niyetle kötüye kullanılmayacağına ve zaman içerisinde
düzeltileceğine iman etmemizi istiyorlar.
Herkes konuya kendi cephesinden bakarken Hayır
cephesi daha gerçekçi bir önermeyle karşımıza çıkıyor.
Evet cephesinin ise bir kişinin istikbalini, ülkenin
istiklalinden üstün tuttuğu ve bu bagajla tüm eksiklikleri
görmezden gelmeye çalıştıp, bizi de "ne var canım, halka
soruyoruz işte" argümanıyla ikna etmeye çalıştıkları
görünüyor.
Ben de konuya kendi zaviyemden yaklaşmak istiyorum.
Kişisel deneyimlerimden yola çıkarak, kişilerden
bağımsız, tarafsız bir sonuca varmak istiyorum.
cevaplanmamış açık bırakılmış onlarca konu olması ve
bir ülkenin istikbalini bu kadar eksik bir anayasayla kim
olursa olsun bir faninin insafına bırakmak bana pek de
mantıklı gelmiyor.
Evet cephesi ısrarla halkın %50 si + 1 kişinin oy
vereceği kişinin mutlak bir güveni hak ettiğini ve hata
yapmayacağını öne sürüyorlar. Benimse aklıma 1982
anayasasına halkın %92'sinin evet oyu verdiği ve o
referandumda bir darbeciyi de cumhurbaşkanı seçtiği
geliyor. Az önce de söylediğim gibi kimin seçileceği
hiç önemli değil, bütün yürütme yetkilerini, yargıda ve
bürokrasideki atama yetkilerini, bir parti genel başkanı
olarak meclisin büyük olasılıkla çoğunluğunu belirleme
yetkisini, hiç bir kriter ve sınırlama koymaksızın
(Örneğin tüm başkan yardımcıları ve bakanları kendi
aile bireylerinden atamasının karşısında hiç bir önlem
düşünülmemiş) bir kişinin eline bırakmak "Evet"çiler
kusuruma bakmasın ama benim bir faniye duyabileceğim
azami güveni kat kat geçiyor.
Öncelikle kendi kişisel deneyimlerime bir bakayım. Ben
reklam filmleri yönetmenliği yapıyorum. Kendime ait
bir prodüksiyon şirketim var. Bir reklam ajansı bana bir
reklam filmi yaptırmak istediği zaman senaryo, storyboard
ya da ön bilgilendirmede neler sunulmuşsa o doğrultuda,
yapımcı, kostümcü, sanat yönetmeni, cast sorumlusu,
location manager vs. çalışmalarını başlatıyor. Yapılan
çalışmalar bir PPM dosyasında derli toplu bir sunum
haline getirilip, ajans ve reklamverenle gerçekleştirilen
PPM'de detaylarıyla tartışılıp karara bağlanıyor. Reklam
filminin operasyon kısmı ise ancak bu PPM'den sonra
gerçekleştirilebiliyor. Yani bütçesi ortalama 30 bin
USD ile 1 milyon 500 bin USD arasında değişen bir
reklam filmi için bile her aşama, her nokta operasyon
öncesinde kesinleştirilip sonra realize ediliyor. Örneğin
ben eksiklerle ve açık noktalarla dolu bir PPM dosyasıyla
toplantıya girip, endişelenmeyin bana güvenin hallederiz
desem, belki müşterilerimin bir kısmı bana olan kişisel
güvenlerinden dolayı bunu kabul edebilirler ama iş
ahlakım ve sektörel gelenekler bu lakayt çalışma şekline
izin vermez. İş ahlakı ve sektörel gelenekleri bir yana
bırakıp böyle belirsiz bir iş modelinde ısrar edersem de
bu modelin sürdürülebilirliği olmayacaktır.
Şimdi bu kişisel deneyimden yola çıkarak anayasa
değişikliği sürecini ele alalım. Ben bir reklam filmi
prodüksiyonu için dahi bu kadar özenle akılda hiç bir
soru bırakmayacak bir ön hazırlık yaparken, bir ülkenin
istikbalini belirleyecek bir anayasa değişikliğinde
"Evet" denmesini savunanlar, seçilecek kişinin tüm insani
zayıflıklarımızdan ari, adeta ilahi bir yaratık olduğuna
inanmamızı istiyorlar. Bense buna bir kıssa ile cevap
vermek istiyorum. Kıssadan hisse çıkarmayı da sizin
ferasetinize bırakıyorm.
Çok eski zamanlarda bir hükumdar yanına tüm servetini
ve dünyalar güzeli eşini alarak en güvendiği kişilerle bir
yolculuğa çıkmış, Yolda düşmanları tarafınan bir baskına
uğrayınca eşini ve servetini en güvendiği adamına
bırakarak "Sen eşime ve servetime göz kulak ol. Ben
teslim olacağım demiş." ve teslim olmuş. Birkaç yıl esir
kaldıktan sonra ülkesine döndüğünde o çok güvendiği
adamının eşi ile evlendiğini, servetine ve devletine
el koyduğunu görmüş. Gördüğü manzara karşısında
sitemini dile getirdiğinde, yeni hükümdar; "Bütün
bunları eşini ve servetini bana bırakıp teslim olurken
düşünecektin. O gün ben eşim ve servetimle kaçayım
sen ölene kadar savaşıp beni koru deseydin senin için
ölmeye hazırdım, sen ise bunun yerine kendin teslim
olup bir faniyi baştan çıkaracak kadar fazla servetini
ve insanın bakmaya kıyamayacağı eşini bana bıraktın.
Bir süre nefsimle mücadele ettim ama devleti başsız
bırakmamak gerektiğine dair bir gerekçeyle vicdanımı
rahatlatınca kaçınılmaz olanı ertelemeyi bıraktım. Suç
benim değil senindir." demiş.
Yarın suçlu ben olmamam için bugün Hayır diyorum.
marketing europe & anatolia / 13