Əlibala Hacızadə. Təyyarə kölgəsi (roman)
Əlibala Hacızadə “Təyyarə kölgəsi” romanını 1974-cü ildə yazıb. Onun Azərbaycan ədəbiyyatına gətirdiyi yeni mövzulardan biri elmi mühitin təsviridir. O, bu romanla elm adamlarının bir növ qapalı olan həyatını geniş oxucu kütləsinə çatdırır. Əsərdə həm də o dövrün ailə-məişət məsələləri, insanlar arasındakı münasibətlərdə dərin psixoloji məqamlar çox ustalıqla işlənib. “Təyyarə kölgəsi” romanının qaldırdığı bir çox mənəvi və psixoloji problemlər bu gün də aktualdır.
Əlibala Hacızadə “Təyyarə kölgəsi” romanını 1974-cü ildə yazıb.
Onun Azərbaycan ədəbiyyatına gətirdiyi yeni mövzulardan biri elmi mühitin
təsviridir. O, bu romanla elm adamlarının bir növ qapalı olan həyatını geniş oxucu kütləsinə çatdırır. Əsərdə həm də o dövrün ailə-məişət məsələləri, insanlar arasındakı münasibətlərdə dərin psixoloji məqamlar çox ustalıqla işlənib.
“Təyyarə kölgəsi” romanının qaldırdığı bir çox mənəvi və psixoloji problemlər bu gün də aktualdır.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Rastlaşanda salamlaşırdılar, qız qızarırdı, oğlan uçunurdu.<br />
Oğlanın oturuşuna, duruşuna göz qoyan Xatun arvad<br />
qonşusu Maşa xalaya demişdi:<br />
– Yaxşı oğlandı, ancaq hayıf ki, sənəti bir sənət deyil.<br />
Maşa qarı öz kirayənişini haqqında arvada bildiklərini<br />
danışmışdı: “Ucqar bir dağ kəndində anadan olub. Əvvəllər<br />
şair olmaq istəyirmiş, sonra təyyarəçilik məktəbinə<br />
girib...”<br />
Bir dəfə Əqdəm eşitdi ki, Gülmirəgilə haradansa elçi<br />
gəlib, qız, ata-anasının bütün təkidinə baxmayaraq, rədd<br />
cavabı verib. Bu xəbər Əqdəmi tələsdirdi. Atasını, anasını<br />
ismarlayıb rayondan gətirdi. Qızı onlara göstərdi, evlənmək<br />
istədiyini bildirdi.<br />
Elçilər qız qapısına iki dəfə getdilər. Çox söz-söhbətdən,<br />
çək-çevirdən sonra, nəhayət, qızın valideynləri razılıq<br />
verdilər.<br />
Gülmirə sonuncu kursda oxuyanda, Səadət sarayında<br />
toyları oldu. Ancaq toydan on gün sonra, Xatın arvadın<br />
dili ilə desək, müsibət üz verdi: hardansa teleqram gəldi,<br />
Əqdəmi təcili çağırdılar. Getməyə bilməzdi. Qulluq əmri<br />
idi. Gülmirəni – on günün gəlinini göz yaşları boğdu.<br />
– Öz cəzasıdır, canı çıxsın! – deyə Xatın arvad<br />
əsib-coşdu, – Çox da deyirdi gərək verməyəydik. Görmürdük?!<br />
Beynimizi yedilər, dedilər, daha heç yerə getməyəcək.<br />
Buyur, bu da sənə “heç yerə getməyəcək”. Bu arxası<br />
yerə gəlməmiş, quş kimi şeydi, ilin on ayını elə göydə<br />
olacaq, yazıq balam da elə. Gözünü zilləyəcək göylərə ki,<br />
görəsən, ərim haçan gələcək? Əşi, Salman qardaşa demək<br />
gərəkdi ki, böyükləriylə danışsın, azad eləsinlər onu, gəlib<br />
otursun xarabasında. Dava yox, şava yox, təyyarə sürməsə,<br />
dünya dağılar?<br />
Toydan sonra Əqdəmin gedib-gəlməyi qırx gün çəkdi.<br />
Gələndə cavan gəlin sevindiyindən ağlamışdı:<br />
9
Change language